Caroline Glick

Het probleem met de politiek van haat is dat haat een moeilijke gewoonte is om te doorbreken.

Als het Strafhof ongestraft zijn acties op het wereldtoneel kan voortzetten, zal het aan macht en prestige winnen.

Eén van de meest succesvolle campagnes om Israëlische burgers te criminaliseren, is die tegen de zogenaamde kolonisten. Maar wat moeten we daarvan geloven?

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken stuurt aan op een plan voor de overname van Gaza door de Palestijnse Autoriteit.

Opiniepeilingen tonen aan dat de overgrote meerderheid van de Amerikanen Israël steunt in deze oorlog en Hamas wil vernietigen; de overgrote meerderheid van de Congresleden van beide partijen deelt deze mening.

In het Westen wordt aangenomen dat de Palestijnen streven naar een toekomst van welvaart, vrijheid en vrede omdat ze dat ook voor zichzelf willen. Maar dat is niet het geval.

Als de Joden de boosdoeners zijn, dan is het moreel om hen te haten. Het is moreel om de kant van Hamas te kiezen.

De VS en Israël blijven hun beleid baseren op de fictie dat de Palestijnse Autoriteit bereid is om samen te leven met de Joodse staat.

Er is geen tegenstelling tussen Joods en democratisch. Het is het post-zionisme – niet het zionisme – dat garant staat voor tirannie.

Blijkbaar is het genoeg voor een rechter om zichzelf boven de Knesset, de wetten die deze aanneemt en de regering die belast is met de uitvoering ervan te plaatsen, om te regeren zoals hij of zij wil.