De eerste reactie van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu op de aankondiging van de hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof (ICC), Karim Khan, dat er internationale arrestatiebevelen zouden worden uitgevaardigd tegen het Israëlische leiderschap was kort en krachtig: “De internationale arrestatiebevelen zullen mij niet afschrikken. Dit is een politieke, vooringenomen beslissing. Het is een schandaal en een schande. We zullen doorgaan tot de overwinning.”
Netanyahu’s antwoord was correct, maar schoot tekort. Het is waar dat Khan’s beschuldiging dat Israël onder Netanyahu en Israëls minister van Defensie Yoav Galant Gaza opzettelijk uithongert en opzettelijk burgers aanvalt om hen te doden, laster is. In plaats van burgers uit te hongeren of opzettelijk te doden, doet Israël meer om de levens van de Palestijnse bevolking in Gaza te beschermen dan enig ander leger in de geschiedenis van de mensheid heeft gedaan om de levens van burgers in oorlogsgebieden te beschermen.
Door deze laster tegen de Joodse staat te verspreiden, wil het ICC de staat Israël criminaliseren en de weg vrijmaken voor zijn vernietiging door het het recht op zelfverdediging te ontzeggen.
Hoewel het waar is dat Khan’s actie een beschamende, puur politieke schande is, is het ook illegaal. Het Internationaal Strafhof heeft geen jurisdictie over Israël. Israël heeft het Verdrag van Rome, dat het ICC oprichtte en zijn bevoegdheden en jurisdictie definieerde, niet ondertekend. Om dit feit te omzeilen heeft het ICC illegaal “Palestina” geaccepteerd als ondertekenaar van het verdrag.
De politieke entiteit die beweert de “regering van Palestina” te zijn is de Palestijnse Autoriteit. De Palestijnse Autoriteit werd in 1994 opgericht op basis van de bilaterale akkoorden die de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie in de jaren 90 met Israël ondertekende. Deze akkoorden – in de volksmond bekend als de “Oslo-akkoorden” – sluiten uit dat de Palestijnse Autoriteit als soevereine staat lid kan worden van internationale organen, waaronder het Internationaal Strafhof.
Het gebrek aan rechtsbevoegdheid van het ICC is slechts een deel van het juridische probleem met zijn actie tegen Israël. In zijn verklaring van maandag trok Khan een valse morele gelijkwaardigheid tussen de misdaden tegen de menselijkheid en genocide gepleegd door Hamas op 7 oktober – d.w.z. de invasie van de terreurgroep in Israël en de slachting, verkrachting, marteling en ontvoering van duizenden burgers en soldaten aan de ene kant, en de wettige oorlogshandelingen uitgevoerd door Israël tegen het Hamas terreurregime en zijn terreurleger als reactie op die invasie en de gepleegde wreedheden.
Hamas is door zijn handvest gebonden om genocide te plegen tegen het Joodse volk wereldwijd en om de Joodse staat te vernietigen. Khan’s beschuldigingen tegen Netanyahu en Galant – en tegen de staat Israël in het algemeen – zijn gebaseerd op lasterlijke beschuldigingen afkomstig van het Hamas-regime in Gaza. Door op deze manier te handelen, geeft het ICC materiële steun aan Hamas. Dat wil zeggen, het geeft materiële steun aan een genocidale terroristische groepering die een genocidale oorlog voert tegen het Joodse volk.
In tegenstelling tot de lasterlijke beschuldigingen die Khan heeft geuit tegen het gekozen leiderschap van Israël, is Khan’s materiële steun aan de genocidale oorlog van Hamas een echte oorlogsmisdaad.
Momenteel worden in beide huizen van het Congres wetsvoorstellen ingediend om het Internationaal Strafhof en zijn medewerkers te straffen voor hun illegale vervolging van Israël, een bondgenoot van de Verenigde Staten. Het is belangrijk dat deze wetsvoorstellen snel door het wetgevingsproces worden geloodst.
Er moeten echter nog twee andere maatregelen worden genomen.
Een bedreiging voor de vrije wereld
Ten eerste moeten de Verenigde Staten Hamas-terroristen vervolgen, waaronder de hoge leiders Yahya Sinwar, Mohamed Deif, Ismail Haniyeh en andere hoge Hamas-terroristen voor de moord, verkrachting, ontvoering en marteling van Amerikaanse burgers op en sinds 7 oktober. Deze oorlogsmisdadigers zouden niet alleen geen vrijbrief moeten krijgen voor hun daden, maar ze zouden ook strafrechtelijk ter verantwoording moeten worden geroepen door echte rechtbanken, in tegenstelling tot het corruptiehof van het ICC, dat hen alleen maar aanklaagt om een liberale democratie te criminaliseren die een oorlog uitvecht voor haar nationale overleving.
Ten tweede zouden Khan en zijn bondgenoten moeten worden aangeklaagd voor het chanteren van gekozen vertegenwoordigers van de VS. Nadat eind vorige maand bekend werd dat Khan van plan was om Israëlische leiders vals te beschuldigen, kondigden verschillende Amerikaanse wetgevers aan dat ze van plan waren om wetgeving in te voeren om ICC-functionarissen te bestraffen. In reactie op deze aankondigingen gaf het ICC op 3 mei een verklaring vrij, die Khan op zijn X-account plaatste, waarin hij dreigde actie te ondernemen tegen iedereen die actie tegen hem onderneemt.
In de verklaring werd gesteld dat “bedreigingen” tegen het ICC en zijn personeel “een misdrijf tegen de rechtsbedeling kunnen vormen krachtens artikel 70 van het Statuut van Rome”.
Hoewel Israël een kleine staat is en de enige Joodse staat die vandaag geïsoleerd is in de internationale gemeenschap, vormen schadelijke acties tegen Israël een bedreiging voor de hele vrije wereld.
Zoals Netanyahu uitlegde, zal de actie van het ICC tegen Israël hem niet ontmoedigen terwijl hij het land leidt in deze moeilijke oorlog om nationaal te overleven. Maar de acties tegen Israël door het ICC en soortgelijke corrupte internationale organen scheppen schadelijke precedenten die in de toekomst kunnen worden gebruikt tegen vrije naties die strijden tegen genocidale terroristische legers en regimes. Als het ICC ongestraft zijn misdaden mag voortzetten, zal het aan macht en prestige winnen. En net zoals het vandaag zijn macht gebruikt tegen de eenzame Joodse staat, zal het die morgen gebruiken tegen de Verenigde Staten.
Israël doodt Hezbollah’s nr. 3 in Beiroet
Galant: “Hamas-brigade verslagen in Rafah”
Argentijnse Milei bekritiseert VN voor anti-Israëlische vooringenomenheid
