Staat Israël aan de vooravond van een politieke omwenteling? In de afgelopen dagen is het bewijs gegroeid dat twee belangrijke actoren – de regering-Biden en het Israëlische veiligheidsapparaat – het land in die richting duwen om hun oude gemeenschappelijke doel te bereiken, namelijk premier Benjamin Netanyahu en het religieus-rechtse blok uit de macht verdrijven.
De regering-Biden liet dinsdag haar hand zien toen de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken Israël een ultimatum stelde om de Palestijnse staat te steunen of het risico te lopen gedemoniseerd te worden door de regering.
Tijdens een toespraak op het World Economic Forum in Davos, Zwitserland, herhaalde Blinken de eis van de regering dat Netanyahu een plan zou presenteren voor de dag na de oorlog tegen Hamas in Gaza en het doel van de regering om de oorlog te gebruiken om een Palestijnse staat op te richten. Blinken benadrukte dat de enige partij die weigert het doel van de regering te accepteren het Israëlische publiek is en zijn leider, Netanyahu.
Blinken benadrukte dat “Arabische leiders, Palestijnse leiders” hun volk hebben voorbereid op een Palestijnse staat: “Ik denk dat de uitdaging nu, de vraag nu, is of de Israëlische samenleving bereid is om zich in te zetten voor deze vragen? Is het bereid om die mentaliteit te hebben?”
Israëli’s hebben zich natuurlijk beziggehouden met de kwestie van een Palestijnse staat. Na de gruweldaden die de Palestijnen op 7 oktober uitvoerden tegen hun volk en staat – en nu de volledige mobilisatie van de Palestijnse samenleving in Gaza en Judea en Samaria ten behoeve van Hamas’ genocideoorlog tegen Israël aan het licht is gekomen – is de Israëlische steun voor Palestijnse soevereiniteit opgedroogd. Zoals Direct Polls vorige maand onthulde, zegt 81% van de Israëli’s, inclusief Arabische Israëli’s, dat er geen vooruitzicht is op vrede met de Palestijnen, inclusief 70% van de linkse kiezers. Zo’n 88% van de Israëli’s heeft geen vertrouwen in het Palestijnse leiderschap.
Blinken lijkt zich echter niets aan te trekken van wat de Israëli’s denken. Hij wil dat ze gehoorzamen en hij ziet Netanyahu als het obstakel voor Israëlische gehoorzaamheid aan het programma van de regering. Daarom wil hij dat de premier uit de macht wordt gezet, zoals Andrea Mitchell van NBC News woensdag meldde.
Ze schreef dat Blinken Netanyahu tijdens zijn bezoek aan Israël vorige week een deal aanbood. In ruil voor Israëlische steun voor een Palestijnse staat zou Saoedi-Arabië zijn banden met Israël normaliseren.
Netanyahu zei nee.
De regering gelooft dat Netanyahu’s positie betekent dat hij moet gaan.
“Drie hooggeplaatste Amerikaanse functionarissen zeggen dat de regering-Biden voorbij Netanyahu kijkt om te proberen haar doelen in de regio te bereiken. Verschillende hoge Amerikaanse functionarissen vertelden NBC News dat Netanyahu ‘er niet voor altijd zal zijn’,” schreef Mitchell.
“De regering-Biden probeert samen met andere Israëlische leiders en leiders uit het maatschappelijk middenveld de basis te leggen voor een eventuele regering na Netanyahu. In een poging om Netanyahu te omzeilen [tijdens zijn bezoek aan Israël], heeft Blinken ook individuele ontmoetingen gehad met leden van zijn oorlogskabinet en andere Israëlische leiders, waaronder oppositieleider … Yair Lapid.”
Een ‘maatschappelijke’ actiegroep
Veelzeggend is dat Blinken Netanyahu probeerde te dwingen om in te stemmen met een plan waarbij de door de VS gesteunde, door Fatah gecontroleerde Palestijnse Autoriteit, die nominaal de Palestijnse autonome gebieden in Judea en Samaria controleert, Gaza zou overnemen.
De door de VS gefinancierde strijdkrachten van de PA trainen voor oorlog tegen Israël en nemen deel aan terroristische aanslagen.
De PA betaalt salarissen aan gevangen terroristen, inclusief de Hamas moordenaars en verkrachters die de gruweldaden van 7 oktober uitvoerden.
De scholen, universiteiten en media van de PA indoctrineren Palestijnse kinderen en de samenleving als geheel om te streven naar de vernietiging van Israël en het Joodse volk door middel van een genocidale jihad.
Het officiële standpunt van de PA sinds 7 oktober is om te streven naar de oprichting van een eenheidsregering tussen Fatah en Hamas in Judea en Samaria, evenals in Gaza. Met andere woorden, de genocidale PA macht geven betekent de greep van Hamas op de macht handhaven. Noch PA-leider Mahmoud Abbas, noch een PA- of Fatah-functionaris heeft tot nu toe de gruweldaden van 7 oktober veroordeeld.
Blinken houdt vol dat Israël geen militaire overwinning kan behalen in Gaza. Zoals Mitchell het verwoordde: “Blinken vertelde Netanyahu dat er uiteindelijk geen militaire oplossing is voor Hamas … en dat de Israëlische leider dat moet erkennen, anders zal de geschiedenis zich herhalen en zal het geweld doorgaan.”
Oorlog, met andere woorden, is zinloos.
Hoewel het publiek en Netanyahu dit standpunt verwerpen, heeft Blinken wel partners in de Israëlische “burgermaatschappij” voor zijn standpunt. En die partners – geleid door gepensioneerde generaals – zijn net voordat Blinken in Israël aankwam begonnen met een grootscheepse, miljoenen kostende campagne voor nieuwe verkiezingen.
Vorige maand meldde het persbureau Hakol Hayehudi dat de Mitvim denktank onmiddellijk na 7 oktober een actiegroep “burgermaatschappij” samenstelde onder leiding van de gepensioneerde generaal Nimrod Sheffer om een plan op te stellen voor de oprichting van een Palestijnse staat na de oorlog.
Sheffer, gepensioneerd hoofd van de planningsafdeling van de Israël Defense Forces en gevechtspiloot, was een van de meest prominente gepensioneerde generaals die aandrongen op het afzetten van Netanyahu tijdens de 10 maanden durende linkse opstand die voorafging aan de Palestijnse invasie van 7 oktober in het zuiden van Israël. Sheffer was onder andere een leider van de campagne om actieve reservepiloten van de Israëlische luchtmacht ervan te overtuigen om te weigeren in de reservisten te dienen zolang de regering haar wetgevende inspanning om de bevoegdheden van het Hooggerechtshof te beperken, voortzette.
Hakol Hayehudi publiceerde de notulen van de wekelijkse bijeenkomsten van Sheffers groep. Van week tot week, toen de diepte van de afwijzing van de Palestijnse staat door het publiek duidelijk werd, realiseerde de groep zich dat ze niet in staat zouden zijn om hun plan aan het Israëlische volk te verkopen.
Dus veranderden ze van versnelling. Ze zouden geen moeite meer doen om het publiek te overtuigen van iets anders dan dat de “kolonisten” en “extremistisch rechts” verantwoordelijk zijn voor de oorlog. In plaats daarvan zouden ze de Verenigde Staten hun campagne laten voeren.
“De Amerikanen zijn degenen die het proces moeten leiden, vormgeven en beheren,” schreven ze. “De VS moeten beleidsstappen implementeren waarover Israël geen veto kan uitspreken.”
Om hun plannen voor een Palestijnse staat veilig te stellen, argumenteerde de Mitvim-groep dat Israël de “civiele infrastructuur” van Hamas niet mag vernietigen, waarvan het verwacht dat de PA die zal overnemen.
Vorige maand nam oppositieleider Yair Lapid deel aan een Mitvim-conferentie over “de dag erna”. De volgende dag herhaalde Lapid het plan van Mitvim in een interview met Israel Radio.
Lapid is een grote vis, maar de Generale Staf van de IDF en Minister van Defensie Yoav Gallant zijn nog grotere vissen.
Al meer dan een maand staat de Generale Staf erop dat de regering besprekingen begint over “de dag na de oorlog”. Op 4 januari presenteerde Gallant zijn plan voor “de dag na” en drong erop aan dat de regering het zou bespreken.
Tot op heden heeft Netanyahu dit geweigerd.
Het plan van Gallant vertoont opmerkelijke overeenkomsten met zowel de plannen van Mitvim als de standpunten van de regering-Biden. Het roept op om de PA-medewerkers in Gaza, die de “civiele” infrastructuur van het Hamas-regime beheren, in hun posities te houden. Het feit dat deze 17.000 PA werknemers Hamas in overgrote meerderheid steunen, dat veel terroristen van 7 oktober PA werknemers waren en dat Fatah strijdkrachten in Gaza, ogenschijnlijk ondergeschikt aan de PA, zichzelf filmden terwijl ze deelnamen aan de slachtingen van 7 oktober, maakte duidelijk geen indruk op hem. Gallant stond erop dat een door de VS geleide internationale troepenmacht, inclusief Arabische regeringen, de algehele controle over het bestuur zou moeten hebben. Inwoners van Gaza die hun huizen hebben verlaten zouden toestemming moeten krijgen om terug te keren, of zelfs gedwongen moeten worden om terug te keren. Volgens Gallants plan zou de IDF het recht moeten hebben om vrij te opereren in Gaza. Maar zijn plan voorziet niet in een permanente aanwezigheid van de IDF – en daarmee controle over Gaza.
Naar verluidt als gevolg van massale druk van Blinken en tegen de uitdrukkelijke aanbevelingen van commandanten ter plaatse in, verbijsterde de Generale Staf vrijdag het publiek door aan te kondigen dat het een divisie uit Gaza zou verwijderen. In de dagen direct na de terugtrekking van de troepen werd de stad Netivot twee keer aangevallen door raketten vanuit gebieden die IDF-troepen hadden verlaten in het midden en noorden van Gaza.
Op maandag gaf Gallant een persconferentie waar hij zijn eis herhaalde dat het kabinet en de regering zijn “day after” zouden bespreken. Gallant benadrukte dat zonder een plan voor de dag erna, het leger niet zou weten waarvoor het moet vechten.
“Het einde van de militaire campagne moet verankerd zijn in een diplomatieke actie. Het diplomatieke plan moet de routekaart zijn voor de militaire actie. Het ontbreken van een diplomatiek besluit kan militaire operaties ondermijnen.”
Met name toen Gallant maandagavond de oorlogsdoelen van de regering uiteenzette, verzuimde hij het doel te noemen om de politieke capaciteiten van Hamas uit te roeien. Hij schroefde ook het doel om Hamas militair te verslaan terug van “uitroeien” naar “ontmantelen”.
Volgens Channel 13 zei generaal stafchef Lt. Gen. Herzi Halevi de dag voor de persconferentie van Gallant in wezen dat vanuit zijn perspectief de oorlog in principe voorbij was en dat het aan de regering was om een diplomatiek plan te ontwikkelen voor de dag erna.
Volgens Channel 13’s verslag van Halevi’s opmerkingen, benadrukte hij dat alle hard bevochten prestaties van het leger op het punt stonden te worden uitgewist “omdat er geen strategie is voor de dag erna.”
Halevi zei: “Het is mogelijk dat we terug moeten gaan en moeten optreden in gebieden waar we al klaar zijn met vechten.”
“We maken ons zorgen dat de Hamas zich zal reorganiseren in het noorden van Gaza. We moeten bepalen hoe we de oorlog willen beëindigen. De huidige prestaties in de oorlog worden uitgehold. We hebben een civiel [bestuur] plan nodig,” vervolgde hij.
Net als Netanyahu en het publiek, moeten Halevi en Gallant weten dat de enige manier om de oorlogsdoelen van Israël veilig te stellen is om de verovering van heel Gaza door de IDF te voltooien. Zelfs dan is de enige manier om ervoor te zorgen dat Gaza geen voortdurende bedreiging voor Israël vormt, dat de IDF de leiding over Gaza behoudt voor de nabije toekomst en dat de bevolking van Gaza wordt toegestaan om het gebied te verlaten naar derde landen.
De regering is tegen al deze acties.
Dit brengt ons bij de reden waarom Netanyahu tot nu toe geweigerd heeft om een plan op te stellen voor de dag na de oorlog. Gezien Israëls eisen voor de overwinning, zal Israël, op het moment dat Netanyahu de regering toestaat ze te bespreken – laat staan aan te nemen – zich in een open breuk met de regering-Biden bevinden. Zolang Senator Charles Schumer, de Democratische Meerderheidsleider van de Senaat in New York, verhindert dat de Senaat stemt voor de goedkeuring van het militaire hulppakket van $14,3 miljard dat Biden in oktober aan Israël beloofde, kan Israël zo’n breuk niet riskeren. Gezien de uitgeputte staat van Israëls huidige voorraad munitie voor zijn grond- en luchttroepen, zal de IDF zonder de aanvullende hulp moeite hebben om de oorlog naar de overwinning te vechten.
Door te eisen dat Netanyahu de afgezwakte versie van het standpunt van de VS aanneemt, stellen de generale staf en Gallant, samen met het anti-Netanyahu nationale veiligheids establishment als geheel, de leider van Israël voor een onmogelijke keuze. Netanyahu kan een beleid voor de overwinning aannemen, maar de herbewapening van de VS in gevaar brengen, waardoor het gevaar toeneemt dat de Verenigde Staten Israël in de steek zullen laten bij de Verenigde Naties. Of hij kan een versie van het Amerikaanse standpunt accepteren en Israël op een strategische nederlaag laten afstevenen. Als hij het eerste doet, zal hij geconfronteerd worden met een protestcampagne onder leiding van de media en de veiligheidsfunctionarissen die hem ervan beschuldigen de betrekkingen tussen Israël en de VS te vernietigen en hen in staat stellen Israël in een nieuwe ronde van politieke instabiliteit te storten. En als hij het laatste doet, zullen zijn coalitiepartners waarschijnlijk de regering verlaten en omverwerpen, en de Verenigde Staten en links hun zin geven voor nieuwe verkiezingen midden in een oorlog.
Tacheles met Aviel – Geen koning in het land
Israël zegt overeenkomst met Noorwegen over geldoverdracht aan Palestijnen op
Honderden bidden voor eenheid bij de Klaagmuur
