De laatste dagen zijn er een aantal berichten dat Palestijns-Arabische terroristen in Judea en Samaria raketwerpers ontwikkelen. Dit is een cruciale factor. Het raakt ook de kern van het debat over de vraag of Israël de oprichting van een Palestijnse staat kan overleven.
Nadat Israël op 9 mei drie Palestijnse commandanten van de Islamitische Jihad had uitgeschakeld, zei IDF-woordvoerder Daniel Hagari dat een van de drie, Tariq Muhammad Ezzedine, betrokken was geweest bij “het binnenbrengen van geïmproviseerde raketten die vanaf de Westelijke Jordaanoever naar Israël werden afgevuurd om burgers te verwonden”. De Jerusalem Post verklaarde: “Er zijn nooit raketten afgevuurd van de Westelijke Jordaanoever naar Israël”.
Op 24 mei meldde Israel Hayom dat de IDF “een zelfgemaakte raketwerper” had ontdekt in de Palestijns-Arabische stad Kafr Nazlat, “waarmee Palestijnen naar verluidt hebben geprobeerd raketten af te vuren op de Joodse gemeenschap van Shaked”. Ze slaagden erin minstens één raket te lanceren, die volgens “onbevestigde beelden” op sociale media in de lucht ontplofte voordat hij zijn doel bereikte.
Met “zelfgemaakt” bedoelt de IDF vermoedelijk dat de ontwikkeling van de raketten nog niet zover gevorderd was dat de terroristen over daadwerkelijke fabrieken beschikten om ze te vervaardigen. Ze ontwikkelen en testen nog steeds individuele prototypes. Maar de massaproductiefase is niet ver weg.
De Jerusalem Post, mogelijk verwijzend naar andere incidenten dan de aanval in Kafr Nazlat, citeerde “onbevestigde berichten dat terroristen hadden geprobeerd raketten af te vuren vanaf de Westelijke Jordaanoever, maar dat zij waren tegengehouden”.
Dit alles betekent dat Palestijns-Arabische terroristen in Judea en Samaria op het punt staan raketten af te vuren op Joodse gemeenschappen.
Dit vormt niet alleen een bedreiging voor Joodse steden in Judea en Samaria, maar voor alle steden en gemeenschappen in Israël. De eerste raket werd afgevuurd op Shaked in het noorden van Samaria, omdat dit de stad is die het dichtst bij de plaats is waar de raketwerper is geplaatst. Er zijn echter grotere door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde steden zoals Tulkarm en Qalqilya die slechts enkele kilometers verwijderd zijn van Israëlische steden die binnen de pre-1967 grenzen liggen.
Dit betekent dat het raketvuur dat de afgelopen jaren Joodse gemeenschappen in de buurt van Gaza heeft geterroriseerd, zich binnenkort in het hele land zou kunnen herhalen.
Terroristen die raketten afvuren in en vanuit Judea en Samaria zullen veel moeilijker te pakken zijn dan degenen die geweren of messen gebruiken. Sluipschutters en messenmakers moeten dicht bij hun doel komen. Raketten daarentegen kunnen van veel verder weg worden afgevuurd. De terroristen kunnen hun raketwerpers oppakken en in de steegjes van Tulkarm verdwijnen, lang voordat de Israëlische soldaten arriveren.
Het is duidelijk dat raketten veel meer schade kunnen aanrichten dan een bom, een geweer of een mes. Een goed gemikte raket kan een hele kleuterschool of schoolbus vernietigen. Stel je voor dat elke Israëlische kleuterschool en schoolbus elke dag met dit gevaar zou moeten leven.
In het licht van deze ontwikkelingen is het des te schandaliger dat de Palestijnse Autoriteit weigert haar door de Amerikanen getrainde en bewapende veiligheidstroepen in te zetten om de terroristen te arresteren. De Palestijnse Autoriteit heeft een van de grootste veiligheidstroepen per hoofd van de bevolking in de wereld, en toch opereren terroristen op haar grondgebied met volledige straffeloosheid – en de internationale gemeenschap, zoals gewoonlijk, zwijgt.
Het belangrijkste is dat het dreigende gebruik van Palestijnse raketten aantoont welk extreem gevaar Israël loopt als het ooit de vestiging van een soevereine Palestijnse staat in enig deel van Judea en Samaria toestaat. De grenzen van “Palestina” zouden de raketwerpers op trefafstand brengen van het hart van Jeruzalem, Tel Aviv en Haifa – en natuurlijk van elk vliegtuig dat opstijgt van of landt op de luchthaven Ben Gurion.
Tot nu toe waren de discussies over de haalbaarheid van een Palestijnse staat grotendeels gericht op hypothetische gevaren. Daar komt nu verandering in. De toevoeging van raketten aan het arsenaal van in Judea en Samaria gestationeerde terroristen, en de weigering van de Palestijnse Autoriteit om tegen hen op te treden, creëert een situatie die alleen kan worden omschreven als een onmiddellijke bedreiging voor Israëls voortbestaan.
“De wereld houdt niet van Joden, zeker niet van zwakke Joden”
Onze schuld tegenover de Joden
Arabische pro-Israël activist Yoseph Haddad aangevallen in Dubai
