Wordt er hier een burgeroorlog aangewakkerd?

Demissionair premier Yair Lapid was nooit echt een hoogstaande politicus. Tijdens zijn termijn van vijf maanden als waarnemend premier probeerde hij het enige niet-linkse tv-station van het land uit de lucht te halen. Hij noemde zijn politieke tegenstanders en hun kiezers “klootzakken” en “krachten van de duisternis” die geen recht hadden om de activiteiten van zijn falende regering te controleren.

In de aanloop naar de verkiezingen beschuldigde hij kandidaat-premier Benjamin Netanyahu ervan antidemocratisch te zijn en waarschuwde hij dat Netanyahu de verkiezingsuitslag niet zou accepteren als hij zou verliezen.

Zoals altijd met progressieve elites als Lapid en zijn collega’s blijkt dat zij het zijn die de basisregels van de democratie verwerpen en weigeren de verkiezingsuitslag te aanvaarden. In plaats van te accepteren dat zij bij de verkiezingen een nederlaag hebben geleden en de komende vierenhalf jaar in de oppositie zullen zitten, hebben Lapid en zijn kameraden hun demonisering geïntensiveerd. Zij gebruiken hun laster tegen Netanyahu en zijn collega’s om de barricaden op te gaan en op te roepen tot een burgeroorlog.

Het eerste salvo van Lapid kwam afgelopen woensdag tijdens de officiële jaarlijkse herdenkingsdienst voor de eerste premier van Israël, David Ben-Gurion. In zijn toespraak gebruikte Lapid Ben-Gurion om zijn uitspraken en acties in de daaropvolgende dagen te rechtvaardigen. Lapid deed twee dingen in zijn toespraak: ten eerste verdraaide hij Ben-Gurion en waar hij voor stond, en vervolgens gebruikte hij zijn denkbeeldige Ben-Gurion als excuus om Netanyahu en zijn coalitiepartners te demoniseren.

Ben-Gurion was natuurlijk de leider van de Zionistische revolutie. Hij was een Joodse nationalist. Hij leidde de vestiging van het land Israël voor en na de oprichting van de staat. Hij bouwde het Israëlische leger op en leidde het in twee oorlogen. Hij verzette zich tegen het Amerikaans-Joodse leiderschap en maakte van Israël de stem van het Joodse volk en het centrum van het Joodse leven wereldwijd.

In zijn toespraak bedacht Lapid een geheel nieuwe Ben-Gurion. Lapid’s “Ben-Gurion” was geen Joodse patriot geweest, maar een post-zionistische, wakker geworden progressief.

Hier zijn Lapid’s geschiedenisvervalsende woorden:

“Wat vandaag in de staat Israël gebeurt, druist in tegen alles waar [Ben-Gurion] in geloofde, tegen alle waarden die hij ons bijbracht. Momenteel wordt in Israël een nieuwe regering gevormd die niet gelooft in gelijke rechten voor vrouwen of holebi’s, niet gelooft in diplomatieke gelijkheid, niet gelooft in sociale gelijkheid, en zeker niet gelooft in gelijke rechten voor mensen die geen Jood zijn. Dit is de regering die democratisch gekozen is, maar de democratie wil vernietigen.”

Nadat hij Netanyahu en zijn coalitiepartners had bestempeld als een antidemocratische bedreiging voor alles wat goed en zuiver is, spendeerde Lapid de volgende dagen aan het mobiliseren van Israëls diepe staat (een netwerk van politiek betrokken personen met een eigen agenda) om het gezag van de nieuwe regering te verwerpen en te rebelleren. Volgens een bericht in Haaretz heeft Lapid een ontmoeting gehad met de generale staf van de IDF om Netanyahu en zijn collega’s te delegitimeren. In een gesprek met een generaal heeft Lapid naar verluidt het leger opgeroepen in opstand te komen tegen de nieuwe regering-Netanyahu en te voorkomen dat deze “de controle over het leger krijgt”.

Afgelopen vrijdag richtte Lapid zich in een open brief tot burgemeesters en hoofden van gemeenten in heel Israël. Hij riep hen op “niet mee te werken aan het onderwijsbeleid van de nieuwe regering”.

Lapid riep lokale politici op om “het liberale … schoolsysteem dat we tot nu toe hebben gehad te beschermen”. Zij moeten dit doen, schreef hij, door “gebruik te maken van het recht van lokale overheden om het karakter van het onderwijs binnen hun grenzen te dicteren”.

“Ze moeten nu optreden als poortwachters,” vertelde hij hen.

Toen Netanyahu verklaarde dat Lapid aanzette tot een opstand tegen zijn regering bij de Israel Defense Forces en lokale overheden, antwoordde Lapid: “Je hebt nog niets gezien.”

Deze week riep Lapid een miljoen mensen op om dit weekend de straat op te gaan om de opstand te beginnen.

Lapid handelt niet alleen. Ook vier voormalige stafchefs van het IDF – Moshe Yaalon, Gadi Eisenkot, Ehud Barak en Dan Halutz – hebben opgeroepen tot een miljoen demonstranten. Halutz waarschuwde dat Israël afstevent op een burgeroorlog.

Burgemeesters en hoofden van gemeenten zijn op Lapid’s wagen gesprongen.

De baas van Eisenkot in de staatspartij, aftredend minister van Defensie en voormalig generaal stafchef van de IDF, Benny Gantz, kondigde aan dat hij een speciaal “forum” zou oprichten om de oppositie tegen de regering te organiseren. Hij beschuldigde Netanyahu’s coalitiepartners van het bouwen van “privélegers” en “privémilities”. Hij zei dat de nieuwe regering het Israëlische leger, het rechtssysteem en het onderwijssysteem van het land zou “vernietigen”, en dat hij en zijn collega’s de straat op zouden gaan en een politieke aardbeving zouden veroorzaken.

Ook opperrechter Esther Hayut van het Hooggerechtshof heeft zich aangesloten bij de elitemassa die een krachtmeting met de nieuwe regering voorbereidt. Hayut verwierp dinsdag botweg elke juridische hervorming die de bevoegdheden van het Hof zou beperken.

De nieuwe regering heeft aangegeven de selectieprocedure voor rechters te willen hervormen. Momenteel worden rechters op alle niveaus geselecteerd door een comité dat gecontroleerd wordt door rechters van het Hooggerechtshof. De nieuwe regering is van plan deze macht bij de rechters weg te halen en in handen te geven van de gekozen Israëlische regering, overeenkomstig het beginsel van scheiding der machten zoals dat in de meeste democratieën wordt toegepast.

Hayut zei: “Als rechters hebben wij een plicht tegenover het hele Israëlische publiek en tegenover elk individu dat er deel van uitmaakt. Maar wij kunnen onze taak als vertrouwelingen van het hele publiek alleen vervullen als wij de grondbeginselen behouden die de levensader zijn van elke gerechtelijke autoriteit in een democratie, en daarmee bedoel ik onafhankelijkheid en niet-justitiële afhankelijkheid – zowel persoonlijk als institutioneel [van politici].”

Op dezelfde dag waarschuwden rechtbankverslaggevers die dicht bij de Israëlische advocatuur staan, dat Hayut en haar collega’s veel trucs in hun mouw hebben. En als zij het nodig achten hun toevlucht te nemen tot die middelen, zal dat zeer ongemakkelijk zijn voor de regering-Netanyahu.

De voorzitter van de Israëlische orde van advocaten, Avi Himi, sloot zich aan bij de oproep aan een miljoen Israëli’s om in opstand te komen tegen de nog te vormen democratisch gekozen regering om de democratie te redden.

Het is belangrijk erop te wijzen dat er niets racistisch, homofoob of vrouwonvriendelijk is aan de door de regering geplande onderwijshervormingen. De kwesties in kwestie zijn vrijwel identiek aan die welke Amerikaanse ouders in opstand hebben gebracht tegen hun plaatselijke schoolbesturen wegens de rabiate indoctrinatie van hun kinderen.

De ogenschijnlijke reden voor de oproepen van links tot een opstand is Netanyahu’s regeerakkoord met Noam-partijleider Avi Maoz. Het programma van de Noam-partij is bijna volledig gewijd aan het beëindigen van de postzionistische indoctrinatie van Israëlische schoolkinderen. Deze indoctrinatie is uitgevoerd door een weinig bekende afdeling van het Ministerie van Onderwijs, genaamd de External Programmes and Partnership Promotion Unit.

De eenheid houdt toezicht op de uitbesteding van onderwijsprogramma’s aan niet-gouvernementele organisaties. Volgens onderzoek van Channel 14 houdt de overgrote meerderheid van deze NGO’s zich bezig met programma’s over gender, feminisme, LGBT-kwesties, Arabische minderheden, illegale immigranten, milieukwesties en andere kwesties die hoog op de agenda van wakkere organisaties staan. Een kleine minderheid van de NGO’s houdt zich bezig met joodse of zionistische geschiedenis, religie of identiteit.

Als onderdeel van het coalitieakkoord tussen Likud en Noam heeft Netanyahu de eenheid overgedragen aan het kabinet van de premier, waar Maoz als onderminister verantwoordelijk zal zijn voor het toezicht op de programma’s. Volgens het rapport van Channel 14 is het aantal door NGO’s uitgevoerde programma’s onder de vertrekkende regering gestegen van ongeveer 3300 tot meer dan 23000.

Maoz is van plan de informatie over de betrokken organisaties openbaar te maken, zodat ouders weten wie betrokken is bij het onderwijs van hun kinderen en wat hun doelstellingen zijn. Van zijn kant heeft Netanyahu sinds de verkiezingen herhaaldelijk verklaard dat de wettelijke rechten van Israëls LGBT-gemeenschap onder zijn regering ongewijzigd zullen blijven.

Met andere woorden, de hysterie die links aanwakkert is gebaseerd op valse beschuldigingen aan het adres van Netanyahu en zijn medewerkers. Het gaat erom de regering te demoniseren en te delegitimeren nog voor zij is beëdigd, en het land te destabiliseren voor de duur van haar ambtstermijn, terwijl het vermogen van de regering om beleid te maken of uit te voeren wordt ondermijnd, zowel door publieke actie als door de opstand van Israëls bureaucratische elite in het leger, het rechtssysteem, het onderwijssysteem en de gemeenten. Deze inspanningen worden op hun beurt gelegitimeerd door de media.

De gevolgen van Lapid’s campagne zijn al voelbaar in het buitenland. In de VS gebruiken tegenstanders van Israël in de gevestigde orde van het buitenlands beleid van Washington en in de Joodse gemeenschap de campagne om de oproep van de regering Biden tot anti-Israëlbeleid te rechtvaardigen.

In een opiniestuk dat vorige week in de Washington Post werd gepubliceerd, hekelden de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Israël Dan Kurtzer en de voormalige vredesgezant voor het Midden-Oosten Aaron David Miller de nieuwe regering in dezelfde bewoordingen als die welke door Lapid, Gantz en hun collega’s werden gebruikt. Op basis van deze beschuldigingen beschreven Kurtzer en Miller de nog te vormen regering als “democratisch gekozen, maar met antidemocratische waarden die indruisen tegen de belangen van de VS”.

Bijgevolg riepen zij de VS op een gedeeltelijk wapenembargo tegen Israël in te stellen, Israël uit te leveren aan de antisemitische jakhalzen van de VN en het Internationaal Strafhof, en Marokko, Bahrein, de Verenigde Arabische Emiraten en Soedan te straffen voor het ondertekenen van normalisatieovereenkomsten met Israël in het kader van het akkoord van Abraham.

Miller en Kurtzer zijn prominent aanwezig in liberale Joodse kringen die het Joodse leven in Amerika domineren. Hun boodschap werd herhaald door hun collega’s. Voormalig ADL-directeur Abe Foxman vertelde de Jerusalem Post dat hij Israël niet langer zou steunen als de nieuwe regering-Netanyahu doorgaat met haar wettelijke hervorming en andere geplande maatregelen.

De ADL en de Union for Reform Judaism hebben verklaringen uitgegeven waarin zij de nieuwe regering veroordelen volgens de lijnen die Lapid en zijn collega’s hebben belasterd.

Sinds de verkiezingen heeft Netanyahu slechts enkele interviews gegeven – allemaal aan buitenlandse media. In elk van zijn optredens wijdde Netanyahu een groot deel van zijn opmerkingen aan het weerleggen van de volledig valse beweringen van Lapid en zijn collega’s. Zijn regering zal niet fascistisch, homofoob, vrouwonvriendelijk of racistisch zijn.

De coalitiebesprekingen lopen ten einde. Naar verluidt zullen Netanyahu en zijn ministers over een week tot tien dagen worden beëdigd. En als dat gebeurt, kunnen we verwachten dat de demonisering nog verder escaleert en wordt herhaald en opgevoerd door de media en Israëls tegenstanders in het Westen.

Lapid en zijn collega’s gedragen zich als pyromanen die aanstekers, lucifers en kerosine verdelen. Maar ze lijken vooral op verwende kinderen die net een driftbui hebben gehad. Het beste wat Netanyahu en zijn collega’s in deze omstandigheden kunnen doen, is zich als volwassenen gedragen.

Zij moeten de verantwoordelijkheid voor de verdediging van de regering tegen de demonetisatiecampagne in binnen- en buitenland delegeren aan bevoegde woordvoerders en snel en serieus de wettelijke, bureaucratische, wetshandhavings- en onderwijshervormingen doorvoeren waarvoor zij zijn verkozen en zonder welke zij niet geschikt zijn om te regeren.