“Een beslissing die de staat verandert en Israël terugduwt naar het Koninkrijk Juda, tijdens de Tweede Tempelperiode.”

Na een marathondebat in de plenaire vergadering van de Knesset hebben de parlementsleden woensdagochtend een staatsbegroting voor twee jaar goedgekeurd, waardoor mogelijke vervroegde verkiezingen zijn afgewend.

Seculiere partijen boos over begrotingsdeals die miljarden toekennen aan orthodox-Joodse scholen zonder dat volledig onderwijs vereist is.

De rechtse regering van Netanyahu lijkt nog minder te doen dan haar linkse voorganger om echt een einde te maken aan de veiligheidsdreigingen.

Tacheles, open en bloot spreek ik mijn mening uit. Rechtse politiek lijkt niet meer mogelijk in dit land, zelfs niet als een rechts-nationalistische regeringscoalitie zoals de huidige Israël regeert.

Netanyahu lijkt oprecht te streven naar compromissen en consensus over de justitiële hervorming, maar zijn handen zijn gebonden door zijn coalitiepartners.

De regering van Netanyahu moet binnen 30 dagen een staatsbegroting aannemen, maar er zijn andere wetgevende obstakels.

Uit recente peilingen blijkt dat zijn Likud-partij achterop raakt bij de Nationale Eenheidspartij en haar leider Benny Gantz.

Terwijl de Israëlische oppositie klaagt over de kredietverlaging, verklaren Bibi en zijn religieuze minister van Financiën dat God alles onder controle heeft.

Populaire leiders maken zich snel impopulair als ze hervormingen willen doorvoeren. Dit is wat er momenteel met Benjamin Netanyahu gebeurt, de premier van Israël.