Vertegenwoordigt het Palestijnse leiderschap alle Palestijnen?

Palestijnen die in het buitenland wonen eisen inspraak in Palestijnse beslissingen, met het argument dat noch de Palestijnse Autoriteit noch de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) het recht hebben om voor alle Palestijnen te spreken.

In 2017 kondigde een deel van de Palestijnse bevolking die buiten de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook woont de oprichting aan van een groep die de “Volksconferentie voor Palestijnen in het Buitenland” wordt genoemd. De groep, die beweert 6 tot 7 miljoen Palestijnen te vertegenwoordigen die verspreid zijn over meer dan 50 landen, verwerpt fel de Oslo-akkoorden die in 1993 werden ondertekend tussen Israël en de PLO en steunt het “verzet” tegen Israël.

De leiders van de groep leggen uit dat de belangrijkste reden voor de oprichting de “marginalisatie” van Palestijnen in het buitenland is sinds de ondertekening van de Oslo-akkoorden.

Vóór de akkoorden was er een halve consensus onder de Palestijnen dat de PLO de “enige legitieme vertegenwoordiger van het Palestijnse volk” was. Na de ondertekening van de Oslo-akkoorden verhuisde het PLO-leiderschap echter van Tunis en andere Arabische landen naar de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Terwijl de PLO zich vooral begon te richten op de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook, verslechterden de relaties van de organisatie met de Palestijnen in het buitenland steeds meer.

In de afgelopen drie decennia zijn het Uitvoerend Comité van de PLO, een belangrijk besluitvormingsorgaan, en andere instellingen die verbonden zijn aan de organisatie regelmatig bijeengekomen in Ramallah. De PLO heeft geen kantoren meer in de meeste Arabische landen.

PA/PLO-leiders wijzen buitenstaanders af

De president van de Palestijnse Autoriteit, Mahmoud Abbas, die ook voorzitter is van het Uitvoerend Comité van de PLO, en verschillende PLO-leiders zijn boos over de oprichting van de Volksconferentie voor Palestijnen in het Buitenland. Ze zien de groep als een directe bedreiging voor de status van de PLO als de “enige legitieme vertegenwoordiger van het Palestijnse volk”. Ze zijn ook bezorgd over de extreme standpunten die de groep sinds haar oprichting heeft ingenomen, in het bijzonder haar weigering om het bestaansrecht van Israël te erkennen en haar inzet voor de “gewapende strijd” tegen Israël.

De vertegenwoordigers van de Palestijnse emigranten beweren dat voormalig PLO-leider Yasser Arafat niet het recht had om “80% van het land van Palestina op te geven” toen hij het bestaansrecht van Israël erkende. Bovendien beweren ze dat Arafat niet het recht had om de “gewapende strijd” op te geven door naar verluidt het handvest van de PLO te veranderen kort na de ondertekening van de Oslo Akkoorden. Ze stellen verder dat het PLO-leiderschap niet gemachtigd is om het “recht op terugkeer” van Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen naar hun vroegere huizen in Israël op te geven.

De Popular Conference for Palestinians Abroad beschuldigt Abbas van het “kapen” en “verzwakken” van de PLO en heeft opgeroepen tot uitgebreide hervormingen in de PLO, maar tevergeefs.

Twee van de verklaarde doelen van de groep zijn “de confrontatie aangaan met het zionistische regime” en “het verzet steunen” op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. Een standaarddefinitie van “verzet” is het gebruik van geweld door Hamas, de Palestijnse Islamitische Jihad en andere terroristische groeperingen tegen Israël. Abbas beweert dat hij alleen voorstander is van vreedzaam “volksverzet” tegen Israël en ziet daarom de inzet van de groep voor “gewapende strijd” als een uitdaging voor hem persoonlijk.

Sinds de Popular Conference for Palestinians Abroad werd opgericht in Istanbul, vermoeden functionarissen van de Palestijnse Autoriteit dat Turkije, samen met Qatar, de belangrijkste supporter is. Qatar en Turkije steunen en promoten Hamas, een uitloper van de Moslimbroederschap, al enige tijd.

Momenteel zijn de kantoren van de Volksconferentie voor Palestijnen in het buitenland gevestigd in het Al-Zaytouna Centrum voor Studies en Advies in de Libanese hoofdstad Beiroet, waar de door Iran gesteunde terreurmilitie Hezbollah bestaat als een staat in een staat.

Sinds het begin van de oorlog tussen Israël en Hamas heeft de Popular Conference for Palestinians Abroad haar steun betuigd aan het Palestijnse “verzet” in Gaza en de Palestijnen opgeroepen om de wereldwijde steun voor de Palestijnen, vooral aan Amerikaanse universiteiten, te gebruiken om de diplomatieke en juridische campagne tegen Israël op het internationale toneel te intensiveren.

Tot nu toe lijken Palestijnse vertegenwoordigers in het buitenland niet geïnteresseerd om een rol te spelen in het toezicht op de naoorlogse zaken in Gaza. In plaats daarvan vinden ze dat de Palestijnen hun energie en middelen moeten steken in een internationale campagne om Israël te delegitimeren en te isoleren.

Bovendien roepen ze op tot een volledige vernieuwing van de Palestijnse politieke structuur, wat zou betekenen dat de 88-jarige Abbas en de meeste van zijn medewerkers moeten worden verwijderd.

Op 28 juni 2024 kwamen ongeveer 200 vertegenwoordigers van de Popular Conference for Palestinians Abroad bijeen in Istanbul voor een symposium over de gevolgen van de Hamas-aanval op Israël op 7 oktober 2023. De sprekers waren het erover eens dat de aanval de Palestijnen “verworvenheden” had gebracht, waaronder anti-Israëlische studentendemonstraties in de Verenigde Staten, toegenomen internationale aandacht voor de Palestijnse zaak, een “breuk” in de Israëlische samenleving over de oorlog en de kwestie van de 120 Israëlische gijzelaars in Gaza.

Het is moeilijk voor te stellen hoe Abbas of welke andere Palestijnse leider dan ook de stemmen kan negeren van Palestijnen die in het buitenland wonen. Deze Palestijnen sturen een boodschap naar Abbas en andere Palestijnse leiders dat ze niet gemachtigd zijn om een vredesakkoord te ondertekenen of concessies te doen aan Israël namens miljoenen Palestijnen in het buitenland wier standpunten agressiever lijken te zijn tegenover Israël.