Tacheles, openlijk en onomwonden spreek ik mijn mening uit. Tijdens de bijeenkomst van het veiligheidskabinet gisteren was er weer een knal tussen de Israëlische regeringsleider Benjamin Netanyahu en zijn minister van nationale veiligheid Itamar Ben-Gvir. Een ruzie rond de regeringstafel die de algemene stemming onder het volk belichaamt. De onenigheid begint aan de top van de regering, vooral over de veiligheidskwestie.
Ben-Gvir eist dat de opgelegde beperkingen voor Palestijnse gevangenen onmiddellijk worden uitgevoerd. Dit is in tegenspraak met senior chefs van het defensie establishment, die allemaal waarschuwden dat de beperkingen die Ben-Gvir eist zullen leiden tot een gevaarlijke escalatie tijdens de Hoge Heilige Dagen. Netanyahu moest beslissen naar wie hij zou luisteren. Hij besloot dat de richtlijnen van de minister zouden worden uitgesteld tot de volgende vergadering na de feestdagen, wat Ben-Gvir absoluut woedend maakte. Wat er gebeurde in het veiligheidskabinet gaat niet alleen over veiligheid tijdens de Joodse feestdagen Rosj Hasjana, Jom Kippoer en het Loofhuttenfeest Soekkot. Het symboliseert de diepe kloof tussen de gekozen regering en het veiligheidsapparaat van Israël. Twee verschillende strategieën en wereldbeelden die het niet eens kunnen worden over het concept van Israël, veiligheid en karakter.
“Ik heb deze functie aanvaard nadat u, premier, mij beloofde dat de situatie van de gevangenen zou veranderen,” zei Ben-Gvir tegen Netanyahu. “Met alle respect voor alle professionele partijen hier, we zijn gekozen door het volk om ons rechtse beleid uit te voeren.” Toch hield Netanyahu vol dat de kwestie na de Hoge Feestdagen zou worden besproken. “Het probleem is dat zelfs na de feestdagen de professionele veiligheidschefs hetzelfde zullen zeggen, dat het niet het juiste moment is,” klaagde Ben-Gvir als reactie. “Er is nooit een juiste tijd.” Ooggetuigen meldden dat er overvloedig geschreeuwd werd tijdens de vergadering.
Ben-Gvir vertelde Netanyahu dat het geen zin heeft dat familieleden gearresteerde terroristen in Israëlische gevangenissen mogen bezoeken. “We geven alleen maar toe en we krijgen er niet meer vrede voor terug. Het betekent ook dat er geen afschrikking is in Israëlische gevangenissen. Het betekent dat je zo niet door kunt gaan. Ik ben gekozen om een bepaald beleid uit te voeren. U, premier, hebt het volk beloofd dat u niet zult toegeven aan terroristen in gevangenissen, en u hebt mij beloofd dat we dat beleid zullen uitvoeren.” Netanyahu herhaalde: “Nee, de kwestie zal na de Hoge Feestdagen worden besproken, niet nu.” “Meneer de premier, genoeg met de excuses. Als u het beleid dat we beloofd hebben niet wilt uitvoeren, kom het dan heel duidelijk zeggen. Het is altijd na de feestdagen en na de volgende feestdagen… en dan komt Chanoeka er ook nog aan. We hebben een punt bereikt waarop we een beslissing moeten nemen.” De partij dreigde Otzma Yehudit vervolgens dat ze vandaag bijeen zou komen om verdere stappen van de partij te overwegen als reactie op Netanyahu’s weigering.
Laten we eerlijk zijn, minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir heeft gedeeltelijk gelijk. Israëls veiligheidsstrategie zit al sinds de Oslo-jaren vast in hetzelfde concept. Israël heeft geen effectieve vooruitgang geboekt tegenover de Palestijnse terreur en raketaanvallen, ook niet vanuit Zuid-Libanon. Volgens Ben-Gvir reageert Israël alleen met vergeldingsacties die Tacheles niet meer veiligheid brengen. Ben-Gvir en zijn rechts-nationalistische coalitiepartners, waaronder Benjamin Netanyahu, beloofden hun kiezers voor de verkiezingen vroom een agressieve en alomvattende strategie tegen de raketaanvallen en terreur. Ben-Gvir houdt hieraan vast, maar Netanyahu neutraliseert Ben-Gvirs rechtse veiligheidsbeleid omdat Israëls veiligheidsorgaan een heel andere houding heeft dan laatstgenoemde. De veiligheidschefs vrezen dat de nationale veiligheidsminister opzettelijk probeert om het Midden-Oosten in brand te steken met allerlei “gekke ideeën”, vooral tijdens de Joodse feestdagen.
Om uit deze impasse te komen, moeten de kaarten in de regio opnieuw worden geschud en daarvoor is vaak en helaas een bloedige oorlog nodig. Maar de huidige regering heeft daar geen tijd of energie voor door alle chaos in het land. Het volk is totaal verdeeld over de controversiële wetshervorming en uit wat we de afgelopen maanden in de krantenkoppen hebben kunnen lezen, blijkt dat het veiligheidsapparaat niet per se blij is met de gekozen regering. Voor de vijanden van Israël is het natuurlijk geweldig om nu aan te vallen.
In de huidige situatie met de wetshervorming en de verdeeldheid onder de bevolking is alles nog moeilijker geworden. Hoewel de regerende coalitie een volledige meerderheid van 64 stemmen heeft in het Israëlische parlement, is ze niet in staat om haar rechtse beleid uit te voeren. En dit maakt de minister van Nationale Veiligheid gek. Wie hij hiervan de schuld geeft, is zijn premier. Benjamin Netanyahu staat erom bekend dat hij vaak alles uitstelt en zich niet houdt aan de afspraken die hij zijn coalitiepartners heeft beloofd. Toen de coalitie bijna een jaar geleden werd gevormd, bleven we zeggen dat Benjamin Netanyahu de linkervleugel is in deze rechts-orthodoxe coalitie, en dit blijft naar buiten komen. Het probleem met de hele zaak is dat het Israëlische defensieleger vanwege zijn DNA niet kan handelen zoals het doet in de Arabische omgeving. Het Israëlische leger is een te humaan leger vergeleken met Arabische legers en de minister van Nationale Veiligheid wil dat een beetje veranderen. Maar Israëls veiligheidscomité heeft daar bezwaar tegen. En dat brengt ons terug bij hetzelfde punt over wat de wettelijke hervormingen eigenlijk zijn. Twee kampen worstelen over het karakter van Israël en zien het leven in het land anders, en dat komt steeds weer tot uiting – zelfs in de verschillende regeringsvergaderingen.
IDF schakelt Hamas-terrorist uit die verantwoordelijk is voor bloedbad in Netiv Ha’asara
Duitse politie legt banden bloot tussen Hamburgse moskee en Khamenei
Vrijwilligers redden tijdens de oorlog voor 50 miljoen dollar aan Israëlische producten
