De grote misleiding

Daar is het dan, de erkenning van een Palestijnse staat door Groot-Brittannië en andere vooraanstaande westerse landen. Een volslagen verraad aan het Joodse volk, zoals de profeten al lang geleden hebben voorspeld.

Beweren dat dit dient om in de toekomst vrede te bereiken tussen Israël en “Palestina” is op zijn zachtst gezegd onoprecht. Net als de uitspraak van de Palestijnse woordvoerder, die de BBC-studio’s binnenrolde, dat het Britse volk eindelijk erkent dat het betreffende land altijd al aan de Palestijnen heeft toebehoord.

In feite stond het Heilige Land ten tijde van de Balfour-verklaring in 1917 wereldwijd (zelfs op onze bijbelkaarten) bekend als Palestina, maar om heel andere historische redenen.

Nadat ze Jeruzalem hadden verwoest en het Joodse volk in een lang ballingschap hadden gestuurd, hernoemden de Romeinen de regio tot Filistia (waar Palestina van is afgeleid), als laatste belediging voor de verdreven Joden. Hoewel ze inmiddels zijn uitgestorven, hadden de Filistijnen oorspronkelijk de kuststrook van Gaza bezet, van waaruit ze voortdurend invallen deden op de Israëlieten en oorlog tegen hen voerden.

Balfours belofte van een hersteld Joods thuisland werd vervolgens in 1920 in het Verdrag van San Remo in het volkenrecht verankerd, waarbij de grenzen veel verder reikten dan de huidige grenzen – “van de rivier tot de zee” en zelfs nog verder. Waarom controleren onze ministers niet gewoon de archieven van het ministerie van Buitenlandse Zaken?

Om de bezwaren van de Arabieren te sussen, werd in 1922 echter een “tweestatenoplossing” bereikt, toen Winston Churchill (toen minister van Koloniën) het hele gebied aan de overkant van de Jordaan aan de Arabieren overdroeg. Met een “streep op het papier” werd het Joodse gebied met meer dan de helft verkleind, maar de zionisten bleven kalm. Vrede tegen bijna elke prijs.

Toen de Verenigde Naties in 1947 hun ‘verdelingsplan’ (nog een tweestatenoplossing) presenteerden, accepteerde Israël toch zijn (nu nog verder verkleinde) deel van het grondgebied, terwijl de Arabieren hun deel ronduit afwezen!

De simpele waarheid lag voor de hand. De Arabische leiders wilden geen Joden onder zich hebben. De zogenaamde Palestijnse gebieden van vandaag (Gaza, Judea en Samaria – de laatste twee ook bekend als de Westelijke Jordaanoever) zijn slechts een tijdelijke regeling om de vrede te bewaren, maar hebben nooit van nature aan de Palestijnen toebehoord!

Judea en Samaria zijn het hart van Israël, het land van de Bijbel, waar onze Verlosser werd geboren. Wat doet Sir Keir Starmer dan geloven dat een tweestatenoplossing nu wel zal werken? De door Iran gesteunde terroristen die dit monster (een schijnbaar onoplosbare situatie) hebben gecreëerd, zijn vastbesloten om de regio te bevrijden van het Joodse volk – punt uit. Dat is geen geheim. Ze uiten voortdurend deze duivelse dreigementen. En ze moeten worden verslagen.

Zoals rabbijn Jonathan Cahn zo treffend heeft verwoord, maken we een “duistere wederopstanding” mee van de antisemitische geest van de Filistijnen, die de herboren staat Israël voortdurend bedreigt en aanvalt. Een beeld dat is gebaseerd op Openbaring 12:4, waar de boze draak “stond voor de vrouw, die op het punt stond te baren, om haar Kind te verslinden, zodra zij Het gebaard zou hebben.”

Nadat hij er niet in geslaagd is de Messias te vermoorden, achtervolgt hij nu meedogenloos de natie die hem aan de wereld heeft geschonken. En 7 oktober 2023 was het keerpunt dat zelfs langdurige westerse bondgenoten tegen het oude volk van God in opstand bracht.

Ze vergaten snel het brute bloedbad onder de Joden en weigerden te accepteren dat zij hun eigen volk verdedigden. In plaats daarvan geloofden ze de leugens en propaganda die uit de mond van het satanische beest stroomden, dat de harten had veroverd van de goddeloze mannen die nu het Westen regeren.

En zo worden de mensen die ons het joods-christelijke model van de westerse beschaving hebben gegeven, nu verraden door een onheilige alliantie van zwakke politici die de grote leugen van de duivel over de Palestijnse staat geloven. En dat is gebeurd omdat ze zich hebben afgekeerd van de wortels van het christelijk geloof, dat onze naties in de eerste plaats groot heeft gemaakt. God sta ons bij!

Lees gewoon het vers dat onmiddellijk volgt op de hierboven geciteerde drakenpassage: “En zij [de vrouw, Israël] baarde een Zoon, een mannelijk Kind, dat alle heidenvolken zal hoeden met een ijzeren staf” (naar een soortgelijk idee in Psalm 2:9).

Het oordeel staat voor de deur. Want wanneer God het lot van Juda en Jeruzalem herstelt, zal Hij alle naties verzamelen en hen voor het gerecht brengen “vanwege Mijn volk en Mijn eigendom Israël, dat zij onder de heidenvolken verstrooid hebben. Mijn land hebben zij verdeeld” (Joël 3:2).

Het leek passend dat ons bijbelleesplan van de Scripture Union ons op de dag dat Sir Keir Palestina erkende, naar Psalm 56 leidde, die wordt beschreven als een psalm van David “toen de Filistijnen hem in Gath gevangen hadden genomen”.

Een moderne versie van de Filistijnen achtervolgt Gods volk nog steeds met moorddadige bedoelingen, en we moeten hen niet aanmoedigen. Is het niet tijd dat onze naties beslissen wie we willen dienen – de God van David of de demonen van Goliath?

Charles Gardner is auteur van “Israel the Chosen” (Israël, het uitverkoren volk), verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem” (Vrede in Jeruzalem), verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com; “To the Jew First” (Eerst aan de Joden), “A Nation Reborn” (Een herboren natie) en “King of the Jews” (Koning van de Joden), allemaal verkrijgbaar bij Christian Publications International.