Partijdige journalisten ondermijnden wellicht de Amerikaanse democratie, maar als het op Israël aankomt, hebben ze bloed aan hun handen.

Ongeveer 150.000 Haredim (ultraorthodoxen) hebben momenteel de militaire leeftijd, maar zijn niet dienstplichtig.

Zodra Israël in de verdediging schiet, duurt het niet lang voordat het modewoord ‘oorlogsmisdaden’ niet alleen opduikt, maar ook de nieuwscyclus domineert. Israël krijgt de schuld, ook al doet het meer dan enig ander land ter wereld om burgerslachtoffers te voorkomen.

Telkens wanneer deze zin in de media verschijnt, worden er slechte dingen gemeld. Het gaat over dodelijke ongelukken. Open en eerlijk geef ik mijn mening.

Alleen God weet waarom er een eeuw van islamitische terreur voor nodig was om ons te realiseren dat deze terreur van de aarde moet worden uitgeroeid.

Wij zijn de (klein)kinderen van hen die de Tweede Wereldoorlog meemaakten en hebben de kans om niet mee te doen als de wereld zich weer tegen Israël keert, maar om voor Israël op te komen!

Waarom worden onze huizen en ingangen in de centrale steden van Israël op dit moment gefotografeerd? Wat zit erachter? Onnodige angst of broeit er echt iets? De politie wuift het weg. Maar op de sociale netwerken borrelt de geruchtenmachine.

“Rusland steunt de vijanden van Israël … en Rusland zal ervoor betalen. We zullen winnen, en dan zullen we Oekraïne helpen winnen,” zegt senior Likud-vertegenwoordiger.

Maya Alper overleefde het bloedbad op het Muziekfestival in het Zuiden. Hier is haar verhaal.

De islamistische aanvallers kregen de opdracht om “zoveel mogelijk mensen te doden” in basisscholen en een jeugdcentrum.