Waarom gebeuren er tegenwoordig geen wonderen meer?

Misschien wel, als we onze ogen maar openen om ze te zien.

Door Rabbijn Yossi Goldman | | Onderwerpen: Thora
De Rode Zee sluit zich over de Egyptenaren nadat Israël is overgestoken. Waarom beleven wij in onze tijd geen wonderen van bijbelse proporties?

Deze week leest het Joodse volk wereldwijd in parasha Besjalach over het verhaal van de scheiding van de zee. Misschien wel het grootste wonder uit de geschiedenis.

Een van de vragen die rabbijnen regelmatig gesteld worden is: “De Bijbel staat vol met wereldschokkende wonderen die duidelijk de hand van God laten zien. Waarom zijn er vandaag geen wonderen van deze aard?”

De implicatie is duidelijk: als God mij vandaag maar zijn hemelse hand zou laten zien, zou ik trouwer blijven in mijn geloof. In Egypte beleefden zij de Tien Plagen, de ongelooflijke Exodus en vervolgens de scheiding van de zee en de openbaring bij de Sinaï. Later haalde Mozes water uit rotsen, versloeg zijn ongetrainde slavenvolk de machtigste legers van die tijd en werden zijn rebellen opgeslokt door de aarde. De wonderen gingen door onder Jozua, die de muren van Jericho neerhaalde, en nog veel meer.

En vandaag? We kunnen niet eens een klein virus onder controle krijgen.

Waarom rabbijnen twee handen hebben

Weet je waarom rabbijnen twee handen hebben? Zodat we kunnen zeggen “aan de ene kant”, maar ook “aan de andere kant”. Dus laat ik twee benaderingen volgen die elkaar lijken tegen te spreken.

Laat me u eerst vragen: als zich vandaag soortgelijke wonderen zouden voordoen, zouden we ze dan waarderen voor wat ze zijn? Stel dat Rabbi Goldman zijn congregatie uitnodigde naar de East River, de machtige Mississippi of de Kinneret, en ik demonstreerde mijn wonderbaarlijke krachten door het water in tweeën te splitsen. Hoe denk je dat de mensen zouden reageren? Zouden ze allemaal gelovig worden en de synagogen overspoelen? Of zouden ze zeggen dat het een truc was? “Hij heeft waarschijnlijk een generator onder water die de rivier manipuleert.” Of ze komen met allerlei wetenschappelijke of David Copperfield-achtige verklaringen.

Wij zijn geen eenvoudige, primitieve mensen zoals onze voorouders in Egypte. We zijn verlicht en verfijnd. En met verfijning komt een zeker cynisme. Ik denk dat de meeste mensen in westerse landen tegenwoordig erg cynisch zijn geworden, zelfs degenen die niet noodzakelijkerwijs complottheoretici zijn. De meesten van ons zijn intelligente sceptici.

Verspilling van Gods tijd

Misschien zijn er geen bijbelse wonderen meer, omdat het een “verspilling van Gods tijd” zou zijn. De mensen van vandaag zouden daar niet van onder de indruk zijn. Er zouden allerlei verklaringen en relativeringen zijn, en we zouden er waarschijnlijk om lachen. Er is een Talmoedisch principe dat zegt “God verricht geen wonderen zonder noodzaak”. God verhoede dat Zijn wonderen geen doel dienen.

Maar er is een heel andere benadering die de vraag heel anders beantwoordt. Je zegt dat er vandaag geen wonderen meer zijn. Echt? Heb je de recente geschiedenis niet opgemerkt? Ben je blind? Hoe kan iemand zeggen dat er tegenwoordig geen wonderen meer zijn?

Sinds ik leef, heeft Israël wonderen meegemaakt die bijna bijbels zijn. Ik herinner me nog de Zesdaagse Oorlog in juni 1967. De Egyptische luchtmacht in een oogwenk wegvagen – was dat geen wonder?

Hoe zit het met de redding van Entebbe in juli 1976? Ik hoorde het verhaal persoonlijk van een van de soldaten die daar was. Er waren vele wonderen voor nodig om de grootste reddingsoperatie in de geschiedenis uit te voeren.

Tijdens de Golfoorlog in 1991 was ik persoonlijk in Israël als onderdeel van een Zuid-Afrikaanse solidariteitsmissie. Saddam Hoessein vuurde 39 Scud-raketten op Israël af en er viel geen enkel slachtoffer. Een Scud-raket valt qua omvang en dodelijk effect in het niet bij de raketten van Hamas. We stonden op het puin van een huis in Ramat Gan dat volledig was verwoest door een Scud. Wonderbaarlijk genoeg was er niemand thuis op dat moment.

Ieder z’n wonderverhaal

Op persoonlijk vlak hebben velen van ons wonderbaarlijke genezingen ondergaan van gevreesde ziekten en levensbedreigende kwalen, mogelijk fatale ongevallen overleefd en nog veel meer. Een vrouw vertelde me dat ze naar het ziekenhuis ging voor een kleine ingreep en dat ze per ongeluk de vroege stadia van een dodelijke ziekte ontdekten, zodat ze nog op tijd kon worden genezen. Had ze gewoon geluk, was het toeval of een wonder?

Ik twijfel er niet aan dat jullie, lieve lezers, je eigen wonderverhalen te vertellen hebben.

En hoe zit het met al diegenen van de Holocaust generatie die het overleefd hebben? Elk van hen heeft zijn eigen dramatische verhaal over de ongelooflijke wonderen van hun persoonlijke bevrijding. Er zijn verschillende boeken geschreven over Holocaust wonderen.

Ik vroeg eens aan mijn vader (in gezegende herinnering), de enige overlevende van zijn hele familie uit Polen, hoe het kwam dat hij, in tegenstelling tot vele anderen, nooit zijn geloof verloor. Hij vertelde me dat hij de hand van God voelde die hem redde uit de ene gevaarlijke situatie na de andere. Hij wist te ontsnappen uit Polen, Vilna, Rusland, Japan en Sjanghai, en wist uiteindelijk zijn gezin weer op te bouwen in Amerika. Sinds zijn 14e is zijn hele leven één groot wonder.

“Hoe kon ik het niet geloven?” zei hij.

Dus wonderen gebeuren niet tevergeefs. Als we alleen onze ogen openen en objectief kijken, zien we overal om ons heen wonderen.

Mogen we er nota van nemen en erdoor verwarmd en geïnspireerd worden.

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox