Hoewel waarnemers in Israël van mening verschillen over hoe realistisch het concept van de Israëlische minister van Defensie Yoav Galant is dat een multinationale Arabische troepenmacht een belangrijke politietaak overneemt in de naoorlogse Gazastrook, is iedereen het erover eens dat een dergelijke troepenmacht automatisch een doelwit zou zijn voor Hamas.
Tijdens een vergadering van de Commissie Buitenlandse Zaken en Defensie van de Knesset op dinsdag, zei Galant volgens Israel News Network dat er slechts “twee opties” waren met betrekking tot wie de Gazastrook zou controleren: Hamas, “wat niet zal gebeuren omdat we hen zullen vernietigen, en de tweede is dat een gematigd burgerelement Gaza zal regeren en Israël volledige militaire vrijheid van handelen zal hebben.”
Als onderdeel van deze visie ontwikkelde Galant de optie van een tijdelijke multinationale Arabische troepenmacht bestaande uit drie niet nader genoemde Arabische staten om de distributie van humanitaire hulp in Gaza in de eerste fase te beschermen.
Het doel in deze fase zou zijn om zo’n troepenmacht specifieke taken toe te vertrouwen en ervoor te zorgen dat er geen botsingen zijn met de operaties van de Israëlische defensiemacht in de Gazastrook.
In overleg met het Israëlische oorlogskabinet en de stafchef van de IDF promootte Galant dit idee tijdens een bezoek aan de VS eind maart, waar hij een ontmoeting had met de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin en hoge functionarissen van het Pentagon.
Echter, gepensioneerd IDF kolonel Michael Milshtein (hoofd van het Forum voor Palestijnse Studies aan het Moshe Dayan Centrum voor Midden-Oosten en Afrikaanse Studies aan de Universiteit van Tel Aviv en senior onderzoeker aan het Instituut voor Beleid en Strategie aan de Reichman Universiteit in Herzliya) vertelde JNS op woensdag dat “het plan, althans voor nu, vrij theoretisch klinkt.”
Milshtein, die vroeger hoofd was van de Afdeling Palestijnse Zaken in de Militaire Inlichtingendienst van het Israëlische leger, waarschuwde: “Zolang Hamas op het terrein aanwezig is, is er geen echte manier om het idee uit te voeren – en Hamas verklaart openlijk dat het zich agressief verzet tegen het idee.”
Milshtein voegde eraan toe dat zo’n internationale troepenmacht waarschijnlijk niet gemotiveerd zou zijn “om aan zo’n avontuur te beginnen”. Volgens hem zouden Egypte, Jordanië en misschien de Verenigde Arabische Emiraten mogelijke kandidaten zijn, net als Marokko.
“Natuurlijk zijn er landen die Israël de toegang zou moeten weigeren, zoals Qatar en Turkije,” voegde hij eraan toe.
De vraag naar de doelstellingen en de reikwijdte van zo’n troepenmacht is ook nog onduidelijk. “Het zou een symbolische troepenmacht kunnen zijn, een soort advies- of trainingsmacht, wat waarschijnlijker is, of echte troepen die op de grond worden ingezet met handhavingscapaciteiten, wat minder waarschijnlijk is,” zei hij.
De recente ervaring van Israël om te proberen een lokaal regime in Gaza te bevorderen op basis van lokale clans werd snel gesaboteerd door Hamas, zei Milshtein.
Op 14 maart vermoordde Hamas de leider van de Doghmush clan in het noorden van de Gazastrook, die ervan verdacht contacten te hebben met de Israëlische autoriteiten, zei hij.
Zie: Moet Israël een tijdelijk legerbestuur opzetten in Gaza?
Als er strijdkrachten Gaza worden ingestuurd om te helpen bij het vestigen van een nieuwe orde, inclusief het ontwapenen van de milities, “is het zeer waarschijnlijk dat er gewelddadige botsingen zullen plaatsvinden onder leiding van Hamas, onder andere,” zei Milshtein. “Dit zal niet veel verschillen van wat er in Irak en Afghanistan gebeurde in conflicten tussen een internationale coalitie en lokale machtselementen.”
Milshtein wees op Israëls eigen ervaring in Libanon, die volgens hem de conclusie ondersteunt “dat [multinationale strijdkrachten] bijna altijd een recept voor problemen zijn en de bewegingsvrijheid van de IDF beperken of … gewoon niets doen.”
Hij wees op het voorbeeld van UNIFIL in Libanon, dat al bijna 50 jaar bestaat en “in het beste geval niet ingrijpt en in het slechtste geval echt in de weg loopt”. Een multinationale troepenmacht van de VS, Frankrijk en Italië die in 1982 in Beiroet was gestationeerd, moest zich terugtrekken na een ernstige aanval van Hezbollah.
Het was daarom hoogst onwaarschijnlijk dat een multinationale troepenmacht “het moeilijke werk van de IDF zou kunnen overnemen of de veiligheidsproblemen aanzienlijk zou kunnen oplossen”, waarschuwde hij, eraan toevoegend dat het veel waarschijnlijker was dat de IDF zou moeten blijven optreden.
Om Palestijns zelfbestuur in Gaza te vestigen, zou Hamas eerst van het toneel moeten verdwijnen, voegde hij eraan toe: “En dat is, op dit moment althans, niet in zicht.
Professor Boaz Ganor, voorzitter van de Reichman Universiteit en oprichter van het Internationaal Instituut voor Terrorismebestrijding, die verschillende boeken heeft gepubliceerd over terrorisme en terrorismebestrijding, vertelde JNS dat de aanwezigheid van een multinationale coalitie Israël in staat zou kunnen stellen om “de beslissing te nemen om de oorlog te beëindigen en zijn troepen terug te trekken uit Gaza”.
Israël moet ervoor zorgen dat Hamas de Gazastrook niet herovert en zijn raketarsenaal of ondergrondse versterkingen niet herbouwt wanneer Israël zich terugtrekt.
“De demilitarisering van Gaza is een voorwaarde voor de terugtrekking van de Israëlische troepen, en het handhaven van Gaza als een gedemilitariseerde zone zou een uitbreiding van de oorlog in Gaza op de korte en middellange termijn kunnen voorkomen,” zei Ganor.
“De politietroepen van de Palestijnse Autoriteit zouden het natuurlijke element zijn om deze handhavingsmissies in de Strook uit te voeren, maar deze troepen zijn te zwak en kunnen de missies niet uitvoeren, zelfs niet tegen een verzwakte Hamas,” waarschuwde hij.
Daarom is de steun van een regionale multinationale troepenmacht nodig om de activiteiten van de PA-troepen te controleren.
Zo’n scenario zou de Israëlische regering ook in staat stellen om “haar remmingen te overwinnen om de Palestijnse Autoriteit het belangrijkste handhavingsmechanisme in Gaza te laten zijn”, voegde hij eraan toe.
De voorwaarde hiervoor is dat de regionale troepenmacht optreedt als een toezichthoudend element dat de Palestijnse Autoriteit ondersteunt, in plaats van zelf alle handhaving te doen, zei Ganor. “Het lijkt erop dat verschillende landen in de regio interesse hebben om hieraan deel te nemen, zoals Egypte, Jordanië, de Verenigde Arabische Emiraten en anderen,” oordeelde hij.
“Hamas zal zeker proberen om de missies uit te dagen en aan te vallen, maar hoe meer de Palestijnse politie de last van het werk draagt, hoe groter de kans dat deze staten zullen deelnemen aan een multinationale troepenmacht,” zei hij.
Deze formule vergroot de mogelijkheid om Palestijnse autonomie te creëren in de Gazastrook zonder een veiligheidsrisico te vormen voor Israël.
“Voor ons is elke dag een herdenkingsdag”
Syrië bevestigt indirecte gesprekken met Israël om de spanningen te verminderen
Pesach-tours over Syrische grens uitverkocht
