Minder dan een week na het afwerpen van ’s werelds krachtigste niet-nucleaire bommen op de atoomfabriek in Fordow – een existentiële bedreiging voor de veiligheid van Israël – heeft de Amerikaanse president Donald Trump nu een bom op het rechtssysteem van Israël gegooid – een existentiële bedreiging voor het vermogen van Israël om als democratie te functioneren.
In een lange post op zijn platform “Truth Social” beweerde Trump dat de corruptieprocessen tegen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een ‘heksenjacht’ zijn en “politiek gemotiveerd” om hem “grote schade te berokkenen”.
Trump verklaarde dat Netanyahu “zoveel voor de staat heeft gedaan” en “ik ken niemand die beter met de president van de Verenigde Staten, MIJ, had kunnen samenwerken dan Bibi Netanyahu”.
“Het proces tegen Netanyahu moet ONMIDDELLIJK WORDEN GEANNULEERD of deze grote held moet gratie krijgen.
… DEZE FARCE VAN “RECHTVAARDIGHEID” MAG NIET GEBEUREN!
Het artikel gooide koud water op de stroom artikelen die de afgelopen maanden in de Amerikaanse mainstream media en linkse Israëlische media verschenen en twijfel zaaiden over de vraag of Trump Israël echt steunt of dat Netanyahu de betrekkingen met de meest Israël-gezinde Amerikaanse regering verpest.
Integendeel, er zou geen vriendelijker gebaar van een Amerikaanse president kunnen zijn.
Zeker niet van een president die uit eerste hand weet welke moeilijkheden Netanyahu als staatshoofd te verduren heeft onder een gepolitiseerde strafrechtelijke onderzoek.
Met alle middelen
Al jaren wil links in Israël Netanyahu met alle middelen uit zijn ambt verwijderen. En toen dat niet lukte, nadat de Israëlische burgers bij de ene na de andere verkiezing “ten onrechte” op Netanyahu hadden gestemd, wendde links zich tot het door de elite gecontroleerde openbaar ministerie en het rechtssysteem om Netanyahu met alle middelen aan te vallen.
De aankondigingen dat het Openbaar Ministerie eerst een “onderzoek” tegen Netanyahu zou instellen en hem vervolgens zou “aanklagen”, kwamen slechts enkele weken voor de verkiezingen, tijdens de vastgelopen verkiezingscampagne in Israël. De aankondigingen waren specifiek bedoeld om de Israëlische kiezers ervan te overtuigen dat ze op een crimineel zouden stemmen. Maar de meerderheid van de Israëlische kiezers liet zich hierdoor niet overtuigen. Dat weerhield het Openbaar Ministerie er echter niet van om door te gaan.
Redenen voor stopzetting van het proces
De aanklachten wegens omkoping en verduistering zijn voor het Openbaar Ministerie een complete ramp gebleken. Nadat meer dan 200 getuigen waren genoemd om te bewijzen dat Netanyahu een crimineel is, heeft de rechtbank het Openbaar Ministerie driemaal gedwongen de tenlastelegging te wijzigen. In de Verenigde Staten zou elk van deze gevallen reden zijn om de procedure te staken.
Nadat het Openbaar Ministerie zijn verhoor in het proces had afgerond, stelde de rechtbank uitdrukkelijk vast dat er geen enkel bewijs was voor omkoping – de zwaarste aanklacht. In plaats van de aanklacht in te trekken, bleef het Openbaar Ministerie volhouden dat de zaak tijdens de pleidooien van de verdediging zou worden bewezen.
Ondertussen werd het proces voortgezet, waarbij de rechtbank Netanyahu dwong om bijna twee dagen per week te getuigen, en dat tijdens de oorlog waarin Israël vecht voor zijn voortbestaan.
In de minder ernstige aanklachten beschuldigt het Openbaar Ministerie Netanyahu van schending van vertrouwen omdat hij geschenken ter waarde van 230.000 dollar zou hebben aangenomen van oude vrienden, waaronder, zoals Trump in zijn bericht verklaarde, “sigaren, een Bugs Bunny-pop en tal van andere ongerechtvaardigde beschuldigingen”.
Een groot deel van het “bewijsmateriaal” tegen Netanyahu is verzameld in het kader van een uitgebreide heksenjacht tegen zijn medewerkers. Bovendien zijn de getuigen tegen Netanyahu gedwongen en gechanteerd om te getuigen.
In Amerika wordt elk resultaat van een dergelijke misstand van het openbaar ministerie aangeduid als “Fruit of the Poisoned Tree” (vrucht van de vergiftigde boom), dat wil zeggen als bewijsmateriaal dat onrechtmatig is en niet toelaatbaar is in de rechtbank.
Handboeien voor de minister-president
In Israël moet de minister-president natuurlijk al een groot deel van zijn tijd besteden aan het afweren van voortdurende coalitiecrises en regelmatige moties van wantrouwen van de oppositie. Bovendien heeft de rechtbank Netanyahu gedwongen om niet alleen tijd te besteden aan getuigenverklaringen, maar ook aan de voorbereiding van het proces.
Door Netanyahu voor de rechter te brengen, belet de rechtbank de premier om zich met de nodige aandacht aan staats- en oorlogszaken te wijden. De rechtbank is zich hiervan bewust en de procureur-generaal heeft laten doorschemeren dat zij het proces zou kunnen aanvoeren als reden om de premier ongeschikt te verklaren voor zijn ambt en zijn ontslag te gelasten. In het Israëlische recht is echter uitdrukkelijk bepaald dat een premier tijdens een lopende procedure niet hoeft af te treden, zelfs niet als hij wordt veroordeeld, zolang niet alle rechtsmiddelen zijn uitgeput.
Het feit dat Netanyahu naast zijn intensieve binnenlandse en juridische uitdagingen op meerdere fronten een oorlog om het voortbestaan van Israël op competente wijze heeft kunnen voeren, met fysieke en diplomatieke gevechtshandelingen, is een echt bewijs van zijn grootsheid als Israëls langstzittende premier.
Zoals Trump schreef: “Bibi en ik zijn samen door een HEL gegaan en hebben gevochten tegen een zeer harde en briljante oude vijand van Israël, Iran, en Bibi had in zijn LIEFDE voor het ongelooflijke Heilige Land niet beter, scherpzinniger of sterker kunnen zijn.”
Trump bevestigt Israëlische kiezers
Met zijn verdediging maakt Trump duidelijk dat hij er vast van overtuigd is dat Israël met Netanyahu aan de macht sterker is en dat de betrekkingen tussen de VS en Israël met Netanyahu in functie sterker zijn – tenminste zolang Trump president is.
Voor links, dat de afgelopen vijf jaar zo fel heeft geprobeerd Netanyahu uit zijn ambt te verdrijven, is de verklaring van Trump een zware klap. Het is een directe bevestiging voor de Israëlische kiezers dat ze keer op keer de juiste keuze hebben gemaakt en dat Trump geen seconde wil dat Netanyahu aftreedt vanwege de fouten die tot 7 oktober hebben geleid.
Toch klagen velen in Israël dat Trump zich mengt in de binnenlandse politiek van Israël. Niets is minder waar.
Integendeel, Trump staat volledig achter de beslissing van het volk, achter een nationaal leider die meer vrije en eerlijke democratische verkiezingen heeft gewonnen dan enig ander staatshoofd ter wereld. En hij wil dat Netanyahu wordt bevrijd van de politieke heksenjacht die zijn inspanningen om de grootste uitdagingen en kansen van Israël aan te pakken, heeft belemmerd.
Zie ook: Tacheles met Aviel – Bibi’s procedure blokkeert onze bevrijding
Biden’s interventie
Bovendien corrigeert Trump met zijn openlijke steun aan Netanyahu de misstappen en directe inmenging van de regeringen-Obama en Biden.
In maart hebben de commissies voor justitie en buitenlandse zaken van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden een onderzoek ingesteld naar zes Israëlische en Amerikaanse organisaties die tijdens de regering-Biden federale middelen hadden ontvangen die volgens de commissies mogelijk zijn gebruikt om “de positie van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu te ondermijnen”, terwijl er in de zomer van 2023 nationale protesten uitbraken tegen de door de regering voorgestelde justitiële hervormingen.
Deze protesten, waartoe ook oproepen van linkse piloten en reservisten van de luchtmacht behoorden om in geval van mobilisatie door de regering niet te verschijnen om het land te verdedigen, waren een direct signaal aan Israëls vijanden – waaronder Hamas, Hezbollah en Iran – dat Israël kwetsbaar was voor aanvallen. De protesten bleken uiterst schadelijk voor de nationale veiligheid van Israël. Het is niet ondenkbaar dat ze een van de factoren waren die hebben geleid tot de bijna twee jaar durende oorlog die Trump nu met Israël probeert te beëindigen.
Onderzoek door het Congres
Om te onderzoeken hoe Amerikaanse geld in de protestbeweging is terechtgekomen, hebben de voorzitter van de Commissie Justitie, Jim Jordan, en de voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken, Brian Mast, een brief gestuurd naar de organisaties waarin zij de regering-Biden beschuldigen van het gebruik van overheidsgeld om “de democratisch gekozen regering van Israël te schaden”.
“Volgens berichten heeft de regering-Biden-Harris Amerikaanse belastinggelden doorgesluisd naar bepaalde Israëlische instellingen om de democratisch gekozen regering van Israël te ondermijnen”, aldus de brief. “Het gebruik van federale subsidies op deze manier brengt niet alleen de betrekkingen tussen de VS en Israël in gevaar, maar schendt ook fundamentele burgerrechten in beide landen. Bovendien kan het misbruik van federale subsidies in sommige gevallen een strafbaar feit vormen.”
Volgens de beschuldigingen heeft de regering-Biden via het ministerie van Buitenlandse Zaken en USAID ten minste 4,8 miljoen dollar rechtstreeks – en indirect tientallen miljoenen dollars – betaald aan Israëlische ngo’s die zich tegen de regering-Netanyahu inzetten.
“USAID en het ministerie van Buitenlandse Zaken hebben zelfs Hamas en andere terroristische groeperingen rechtstreeks gesteund. Tussen 2007 en 2024 hebben USAID en het ministerie van Buitenlandse Zaken ten minste 122 miljoen dollar overgemaakt aan ngo’s die banden hebben met als terroristisch aangemerkte organisaties. Veel van deze groeperingen hebben openlijk antisemitische slogans verspreid en opgeroepen tot geweld tegen joden”, aldus de parlementsleden.
Oproepen tot het aftreden van Bibi
Naast de financiële steun voerde de regering-Biden een publieke campagne met open verklaringen van vertegenwoordigers en indiscreties waarin anonieme hooggeplaatste bronnen beweerden dat Biden genoeg had van Netanyahu en dat Israël, bijna 18 maanden na de beslissende overwinning van het rechtse kamp op links, vervroegde verkiezingen moest houden.
In een interview met MSNBC in februari 2024 verklaarde Hillary Clinton, voormalig minister van Buitenlandse Zaken onder president Barack Obama, dat “Netanyahu moet vertrekken. Hij is geen betrouwbare leider. Onder zijn leiding vond de aanval [van 7 oktober 2023] plaats. Hij moet weg, en als hij een obstakel vormt voor een staakt-het-vuren, als hij een obstakel vormt voor het zoeken naar oplossingen voor de tijd daarna, dan moet hij absoluut weg.”
Slechts een maand later zei meerderheidsleider Chuck Schumer, die zichzelf al lang een “shomer” of ‘bewaker’ van Israël noemt, in een toespraak voor de Amerikaanse Senaat dat Netanyahu een “grote belemmering voor de vrede” is.
“Premier Netanyahu is de weg kwijt door zijn politieke overleving boven het belang van Israël te stellen”, aldus Schumer, die daaraan toevoegde: “Netanyahu heeft ook het politieke en morele weefsel van Israël verzwakt door zijn pogingen om de rechterlijke macht te coöpteren.”
Schumer verklaarde ervan overtuigd te zijn dat “nieuwe verkiezingen de enige manier zijn om een gezond en open besluitvormingsproces over de toekomst van Israël mogelijk te maken, in een tijd waarin zoveel Israëli’s hun vertrouwen in de visie en koers van hun regering hebben verloren.”
In een bericht op Truth Social deze week maakte Trump zijn gevoelens voor zijn collega uit New York duidelijk en verwees hij naar de “grote Palestijnse senator Cryin’ Chuck Schumer, wiens carrière definitief op zeer dun ijs staat!”
Herstel van de nationale veiligheid van Israël
Met zijn oproep aan de Israëlische justitie om de aanklacht tegen Netanyahu in te trekken, corrigeert Trump niet alleen de fouten van zijn voorgangers, maar roept hij ook op tot versterking van de Israëlische democratie en de daaruit voortvloeiende nationale veiligheid.
Afgezien van de ongerechtvaardigde gepolitiseerde vervolgingen, mengen zowel de rechtbank als de procureur-generaal zich al lang in regeringszaken. Onlangs probeerde de juridische oligarchie Netanyahu’s ontslag van het hoofd van de interne veiligheidsdienst Shin Bet, Ronen Bar, te blokkeren.
Bar was waarnemend hoofd van de veiligheidsdienst tijdens de schending van de Israëlische grens met Gaza op 7 oktober 2023. Netanyahu heeft herhaaldelijk beweerd dat Bar pas om 6.29 uur ’s ochtends, toen de aanval al in volle gang was, contact met hem had opgenomen.
Bovendien zou Bar volgens Netanyahu de instructies van de premier over onderhandelingen over gijzelaars en achterkamertjesgesprekken met de Amerikaanse regering hebben ondermijnd. Netanyahu heeft zijn minister van Defensie, Yoav Galant, wegens hetzelfde gedrag ontslagen.
De inspanningen van de juridische oligarchie vonden plaats ondanks de uitdrukkelijke bepaling in de Israëlische wet dat “de regering het recht heeft om de ambtstermijn van het hoofd van de Shin Bet voortijdig te beëindigen”.
Niettemin stond het Hooggerechtshof erop dat Netanyahu Bar niet mocht ontslaan, omdat de Shin Bet net een onderzoek had ingesteld om na te gaan of medewerkers van Netanyahu tijdens hun ambtsperiode illegale gelden hadden aangenomen om de belangen van Qatar te bevorderen, en Netanyahu daarom bij het ontslag van het hoofd van de veiligheidsdienst in een belangenconflict zou verkeren. Netanjahu heeft beweerd dat het onderzoek speciaal was ingesteld om de procureur-generaal onder druk te zetten om het ontslag te blokkeren.
Inmiddels is Bar uit verantwoordelijkheidsgevoel voor het bloedbad van 7 oktober uit eigen beweging afgetreden. Toch blijft de rechtbank Netanjahu verhinderen om David Zini tot hoofd van de veiligheidsdienst te benoemen – en dat in oorlogstijd.
Het Hooggerechtshof mengt zich niet alleen in het werk van de uitvoerende macht. Het mengt zich in de nationale veiligheid van het land, aangezien Israël momenteel moet zien rond te komen met een interim-chef van de Shin Bet.
Gratie door de president
Trump schept duidelijkheid na jaren van leugens en verdraaiingen door het Israëlische rechtssysteem, de Israëlische linkse politiek, de media en de regering-Biden.
Netanyahu “houdt deze ‘horrorshow’ al sinds mei 2020 in stand”, schreef Trump.
Het Openbaar Ministerie en de rechtbank zouden voor eens en voor altijd het juiste kunnen doen en de aanklacht intrekken. Het is echter onwaarschijnlijk dat zij dit zullen doen. Maar zoals Trump terecht opmerkte, is er een andere manier om een einde te maken aan deze juridische ramp en de “grote held” Netanyahu recht te laten geschieden.
De Israëlische president Isaac Herzog kan deze crisis voor eens en voor altijd beëindigen door presidentiële gratie te verlenen. Herzog was voorheen een rivaal die zich bij de verkiezingen van 2015 tegen Netanyahu had gekant. Bovendien heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken onder Obama tijdens deze verkiezingen financiële middelen en politieke adviseurs ter beschikking gesteld aan de V15-beweging, die was opgericht om de verkiezingscampagne van Herzog te steunen.
Toch heeft Herzog zich altijd geprofileerd als een gematigd en verenigend figuur, wiens vader, Chaim Herzog, ook president van Israël was en wiens grootvader, Yitzchak HaLevi Herzog, de eerste opperrabbijn van Israël was.
Mocht de bombastische bijdrage van Trump op Truth Social leiden tot gratie of stopzetting van het onderzoek, dan zou dit een bevestiging zijn van de onschuld van Netanyahu en zijn enorme prestaties als premier. Een van die prestaties is vooral de moedige en succesvolle ontmanteling van het Iraanse atoomprogramma, die Trump treffend omschreef als de “12-daagse oorlog”.
Nog belangrijker is echter dat dit Netanyahu en Trump de weg zou vrijmaken om zich te concentreren op het oplossen van de urgente vluchtelingencrisis in de Gazastrook door bereidwillige inwoners van de Gazastrook te hervestigen buiten het door oorlog verscheurde gebied. En dan zou de gezamenlijke visie van Netanyahu en Trump op vrede in het hele Midden-Oosten kunnen worden verwezenlijkt met de ondertekening van normalisatieovereenkomsten tussen Israël en Saoedi-Arabië en andere overwegend islamitische landen.
Netanyahu zou Trumps functie verdiend hebben, ongeacht zijn verbazingwekkende overwinning op Iran. Maar met zijn bombardementen op de kernreactoren in Fordow, Natanz en Isfahan heeft Trump bijna onbeperkte sympathie van het Israëlische publiek verdiend. Trumps moedige maatregelen hebben niet alleen voor eens en voor altijd een einde gemaakt aan het nucleaire programma van Iran, maar hebben Iran ook gedwongen tot een staakt-het-vuren en het conflict in slechts 12 dagen beëindigd. De Israëli’s zullen Trump eeuwig dankbaar zijn voor zijn optreden en zijn duidelijke visie.
Trump had al veel lof gekregen voor zijn verhuizing van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, de erkenning van de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogte en vele andere pro-Israëlische stappen.
Het valt nog te bezien of de rechtbank of de Israëlische president de grootste vriend die Israël ooit in het Witte Huis heeft gehad, zullen toestaan een deel van deze welverdiende foto in te lossen door gerechtigheid te herstellen en Israëls onmisbare leider uit zijn ketenen te bevrijden.
In zijn pleidooi benadrukt Trump: “Het waren de Verenigde Staten van Amerika die Israël hebben gered, en nu zullen het de Verenigde Staten van Amerika zijn die Bibi Netanyahu zullen redden.
(JNS)
“Historisch gezien verlaat de verliezende partij het slagveld.”
Eenzijdige erkenning van Palestijnse staat in strijd met VN-Handvest
Trump’s plan voor Gaza test Israël’s rode lijnen
