Voor de buitenlandse media is de nieuwe minister van politie Itamar Ben-Gvir een provocateur en oorlogszuchtig. Waarom moest de nieuwe minister slechts enkele dagen na zijn aantreden de Tempelberg betreden? Dit is toch niet nodig en provoceert de Palestijnen alleen maar. Dat is waar, maar Palestijnen worden gemakkelijk geprovoceerd. Moet Israël zich daarom steeds onderwerpen en niet in opstand komen? Nee.
De meerderheid van de Westerse en Arabische wereld ziet dit gewoon als kwade trouw tegenover de Palestijnen.
- “Palestijnen boos om bezoek Israëlische minister aan moskeeterrein”, aldus de Trouw.
- “Israëlische minister houdt poot stijf en zet situatie rond Tempelberg met wandeling op scherp”, Volkskrant.
- “Radicaalrechtse Israëlische minister brengt ‘provocerend’ bezoek aan Tempelberg”, NOS.
De VN-Veiligheidsraad wil dringend een vergadering bijeenroepen om het bezoek van politieminister Itamar Ben-Gvir aan de Tempelberg in Jeruzalem, dat een stroom van internationale veroordelingen heeft teweeggebracht, te onderzoeken. Er is zelden begrip voor de Israëlische kant in het conflict.
Stop. Niet Itamar Ben-Gvir is de provocateur, maar het bestaan van Israël in Jeruzalem. Ben-Gvir is geen vreemd lichaam onder het volk, maar een luide stem in het land. Zijn partijgroepering is de derde grootste partij van Israël in de Knesset. Het volk van Sion heeft deze keer een rechts-religieuze regering gekozen en velen storen zich daaraan. Maar is dat niet de essentie van een democratie?
Ik heb niet op Itamar Ben-Gvir gestemd en toch begrijp ik de achtergrond waarom het Joodse anker op het Tempelplein belangrijk is. Uiteindelijk gaat het om de waarheid. Heeft de Bijbelse belofte gelijk of heeft de Koran het voor het zeggen in onze generatie en in Jeruzalem? Israël verdedigt de Bijbel en de islam verdedigt samen met het “christelijke westen” de concurrentie. Dit is opnieuw tot uitdrukking gebracht in de laatste VN-resolutie. Daarin verklaarde de Algemene Vergadering van de VN het bestaan van Israël in het Bijbelse hart van Judea en Samaria tot oorlogsmisdaad. Dit wordt nu voorgelegd aan het Internationaal Gerechtshof in Den Haag. In dit geval had Itamar Ben-Gvir niets uitgelokt. Ook onder de vorige regering van Yair Lapid, die als een linkse regering werd bestempeld, zou de VN dit besluit hebben genomen.
Bovendien hebben de voortdurende waarschuwingen van Palestijnse terreurgroepen precies het tegenovergestelde effect, des te meer met de nieuwe rechtse religieuze regering in het land. Als Hamas en de Islamitische Jihad niet met oorlog hadden gedreigd, zou de nieuwe regering niet zo onder druk zijn komen te staan om te reageren. Israël mag en kan het zich niet veroorloven te capituleren voor de Palestijnse bedreigingen. Dit duidt op zwakte.
Niet alleen dat, in 2022 bezochten 51.483 Joden de Tempelberg, tegenover 34.651 in 2021 en 20.684 in 2020. En dat is precies wat de islamitische religieuze waakhonden van de Waqf in Jeruzalem, die elke Jood tellen, boos maakt. Vanuit hun gezichtspunt schaadt het toenemende aantal Joodse gelovigen op het Tempelplein de status quo in Jeruzalem. Het antwoord van Israël is nee, we hebben het volste recht om daar te bidden. Niet alleen dat, de regering heeft de komende weken geen gemakkelijke beslissingen te nemen. Joodse bewegingen en hun vertegenwoordigers in de coalitie dringen aan op nieuwe regels op het Joodse Tempelplein. Het zou moeten worden toegestaan dat Joden de klok rond bidden op het Tempelplein, zelfs met gebedsriemen en gebedsmantels. Ook de religieuze gebruiksvoorwerpen die Joden mogen meenemen naar de Tempelberg zouden moeten worden goedgekeurd. Bovendien moeten alle toegangen tot de Tempelberg openstaan voor Joden. De Israëlische veiligheidscommissie is hierover al in gesprek met de regering.
Beste lezers, u moet begrijpen dat geen enkele Israëlische regering ooit afstand zal doen van de Joodse Tempelberg – geen linkse regering en zeker geen rechtse regering. De Tempelberg was ooit de plaats van de twee Joodse tempels en dit is de Bijbelse plaats van de berg Moria waar Abraham zijn zoon Izak zou offeren. Jezus woonde en werkte in Jeruzalem. Voor moslims is dit de derde heiligste plaats in de islam, genaamd Al-Haram al-Sharif, met de Rotskoepel en de Al-Aqsa moskee. De Tempelberg staat onder islamitisch bestuur van de religieuze bewakers, de Waqf, terwijl Israël verantwoordelijk is voor de veiligheid.
Ik begrijp dat moslims ook hun geschiedenis hebben. En ik kies ervoor de Bijbelse waarheid te geloven en niet de waarheid van de Palestijnen. Iedereen heeft de vrijheid om Israël of de Palestijnen te geloven. Itamar is gewoon een speler in de politiek, en die komen en gaan. Met of zonder hem zal Jeruzalem altijd een knelpunt blijven in politiek en religie. En dit is een geopolitiek en geestelijk conflict dat voor altijd met Israël zal zijn, zolang de Joodse staat in het Bijbelse thuisland bestaat. Het spijt me, maar er zijn geen excuses en omwegen om aan dit conflict te ontsnappen. Niet Itamar Ben-Gvir is het probleem, maar het Israëlische volk Israël in Sion dat in Jeruzalem een nieuwe regering heeft gekozen. De internationale gemeenschap zou zich hiermee moeten verzoenen, maar dat is waarschijnlijk onmogelijk. Daarom zie ik Itamar slechts als een vijgenblad. Hij is een goed excuus om Israël uit te schelden. Dat is alles wat ik erover te zeggen heb, en nu wens ik jullie allemaal een goede dag.
