Spreek, o Heere!

Enkele weken geleden, lang voor het uitbreken van de oorlog tussen Israël en Iran, zocht ik Gods leiding om te weten of ik aan een bepaalde bijeenkomst moest deelnemen.

Maar Hij gaf mij geen antwoord, maar verwees mij in plaats daarvan naar het bijbelvers waarin Gods roeping aan de profeet Samuel is opgetekend. Het leek alsof er iets veel groters op het punt stond te gebeuren.

Toen Samuel, toen nog een jongen, eindelijk begreep dat de Heere zijn aandacht wilde, zei hij: “Spreek, HEERE, want Uw dienaar luistert.”

En God zei: “ Zie, Ik ga iets doen in Israël waarvan bij ieder die het hoort, de beide oren zullen tuiten” (1 Samuël 3:11).

Het is duidelijk dat de Heere op dit moment iets spectaculairs aan het doen is, dat ongetwijfeld de laatste dagen voor de wederkomst van de Messias inluidt. De satanische slang, die de harten en gedachten van de volken heeft vergiftigd, zal spoedig worden vertrapt onder de voeten van Hem die is en die was en die komt (Openbaring 1:8).

Israël zelf zal daarbij opnieuw worden geslagen en verwond, ongetwijfeld gedeeltelijk als straf voor zijn zondige secularisme en zijn vertrouwen op “paarden en wagens”. Het zal hevig worden geschokt, opdat wat niet kan worden geschokt, zal blijven bestaan. Maar zijn vijanden zullen hard worden gestraft, en nu al brokkelen de islamitische fundamenten van de belangrijkste aanstichter van terrorisme in het Midden-Oosten af.

Het was hartverwarmend om te horen dat het Israëlische kabinet had gebeden voordat het besluit over de aanval op Iran werd genomen en dat Benjamin Netanyahu verklaarde: “Koning Cyrus heeft de Joden bevrijd, nu zullen wij de Perzen bevrijden.”

Maar God heeft achter de schermen gewerkt, vooral in de harten en hoofden van de Iraanse christenen, die – onder grote persoonlijke offers – zijn gaan geloven in de Joodse Messias, tot wie zij volhardend hebben gebeden om bevrijding van het onderdrukkende regime. Ze hebben ook vurig gebeden voor verzoening met hun Joodse broeders, die door de ayatollahs als hun aartsvijanden worden beschouwd.

Op dit cruciale moment in de geschiedenis is bidden tot onze hemelse Vader om verlossing zeker het belangrijkste en meest praktische wat we kunnen doen. Roep Hem nu aan; Hij is slechts een gebed verwijderd en verlangt ernaar om uw roep om hulp te verhoren.

Dat is makkelijk voor mij om te zeggen, ik weet het, hier in de relatieve veiligheid van Noord-Engeland. Ik zeg “relatieve veiligheid” gezien de doodsteek die ons parlement ons heeft toegebracht door met een kleine meerderheid te stemmen voor het legaliseren van het doden van ongeneeslijk zieke volwassenen (eufemistisch “euthanasie” genoemd). Met deze wetswijziging begeven we ons op een gevaarlijke weg naar nazi-achtige doodvonnissen voor iedereen die als een last voor de staat (of zelfs voor hun familie) wordt beschouwd. Dit komt bovenop een verdere liberalisering van de wetten inzake kindermoord tot aan de geboorte (ook bekend als abortus).

Maar zelfs in Israël, te midden van het lawaai van sirenes, raketten en voortdurende nieuwsberichten, is de wil van God de veiligste plek.

Corrie ten Boom, wier familie in het bezette Nederland Joden voor de nazi’s verstopte, vertelde over de tijd dat ze niet kon slapen vanwege het lawaai van de luchtgevechten boven Haarlem. Toen ze haar zus Betsie in de keuken hoorde rommelen, ging ze naar haar toe. Later keerde ze terug naar haar kamer en ontdekte tot haar schrik dat er een scherp stuk granaatscherf op haar kussen was terechtgekomen.

Betsie drong er echter op aan dat ze niet bij haar nauwe ontsnapping zou blijven stilstaan, maar ervoor moest zorgen dat ze altijd in het centrum van Gods wil stond.

Ook Elia moest leren dat zijn uiteindelijke verlossing niet in aardbevingen, wind of vuur lag, maar in de zachte, vriendelijke stem van God – of in het ‘zachte gefluister’, zoals het in sommige vertalingen staat. Daardoor zag hij het grote geheel – dat hij niet alleen was, want er waren nog zevenduizend anderen die zich niet voor Baäl hadden gebogen. Dat is ook hier in Groot-Brittannië een troost, als je bedenkt dat bijna de helft van onze parlementsleden (291) tegen de wet op euthanasie heeft gestemd, waarbij velen de laatste tijd van mening zijn veranderd.

Op dezelfde manier moedigen velen jullie aan, klein Israël. Maar het belangrijkste op elk moment is om de zachte stem van de almachtige God te horen, die zegt: “Geef het op en weet dat Ik God ben; Ik zal geroemd worden onder de heidenvolken, Ik zal geroemd worden op de aarde.” En de psalmist besluit: “De HEERE van de legermachten is met ons; de God van Jakob is voor ons een veilige vesting” (Psalm 46).

De troefkaart van Israël is niet de Amerikaanse president, maar de Messias, die lange tijd voor hun ogen verborgen was. De tijd van de heidenen zal spoedig voorbij zijn (Lucas 21:24) en Jeruzalem zal weer de onbetwiste hoofdstad van het Joodse volk zijn.

Charles Gardner is auteur van “Israel the Chosen” (Israël, het uitverkoren volk), verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem” (Vrede in Jeruzalem), verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com; “To the Jew First” (Eerst de Joden), “A Nation Reborn” (Een herboren natie) en “King of the Jews” (Koning van de Joden), allemaal verkrijgbaar bij Christian Publications International.