Religieuze vrouwen in de buitenwijken van Judea en Samaria nemen de wapens op om hun huizen te verdedigen, vooral na het bloedbad van 7 oktober.
Srugim, een nieuwssite die zich richt op de religieuze zionistische gemeenschap, meldde zondag dat vrouwen uit Judea en Samaria consequenties hebben getrokken uit de massamoord van Hamas in de noordwestelijke Negev.
“Ik voelde dat je niet op het leger kunt vertrouwen – in feite kun je op niemand vertrouwen. Mijn man werd opgeroepen en ik had een wapen nodig om mijn kinderen te redden,” zei Esther Sultan, die in Beit El woont, een Joodse stad ten noorden van Ramallah.
“Het is slechts een kwestie van tijd voordat ze komen, maar ik zal niet verrast zijn. Ik zal er alles aan doen om niet in bed afgeslacht te worden,” zei ze.
Eleanor Rahamim uit Tekoa, een Joodse gemeenschap ten zuidoosten van Bethlehem, zei: “Na 7 oktober kreeg ik paniekaanvallen. Mijn man, een bewaker, ging naar zijn werk en ik stond in de frontlinie. Ik deed de gordijnen dicht en dacht: hoe kan ik mijn huis beschermen? Na een paar dagen van angst realiseerde ik me dat ik me nergens kon verstoppen. En ik besloot om van slachtoffer een vechter te worden, net als de vrouwen in ons verhaal.”
Rahamim moest eerst haar ongemak met vuurwapens overwinnen.
“Op de schietbaan trilde ik echt, ik kon het schieten niet beheersen. Het was echt moeilijk. … De ervaring van schieten is in het begin eng, maar ik stelde me voor dat de terrorist die mijn neef had vermoord voor me stond en schoot. Het duurde even voordat ik van de gruwel bekomen was, maar vandaag heb ik een ander gevoel. Ik weet wat ik moet doen. Ik ben niet kwetsbaar. Ik bescherm het volk van Israël.”
Oshrat Gispan, die ook uit Tekoa komt, nam 10 jaar geleden de wapens op. Ze helpt de nieuwe schutters, van wie sommigen het moeilijk hebben.
“Ze zijn jong, staan op het punt van huilen. Het is echt niet makkelijk, maar als ze eenmaal steun en versterking krijgen, raken ze eraan gewend. Ze beheersen het apparaat en het beheerst hen niet.”
Ze maakt deel uit van een groep vrouwen die geavanceerde training doet. “We trainen snel trekken, het wapen uit elkaar halen, schieten vanuit een huis, vanuit een rijdend voertuig, vanuit een raam, rijden in een slalom, rijden rond grote rotsen – dat alles zodat je niet de eerste keer op een incident hoeft te reageren. Ik geniet van de schietbanen. Het ontspant mijn zenuwen. Het is een mentale opluchting om een wapen te hebben. Ik ben meestal de enige vrouw op de schietbaan en ik word respectvol behandeld,” zei Gispan.
Ze benadrukt dat een wapen “een levensreddend hulpmiddel is. Elke keer als je komt schieten, zeg je tegen jezelf: ‘Het is in de naam van God, voor mijn huis en mijn familie’.”
Het bloedbad van 7 oktober maakte een ooit onverschillig publiek bewuster van de noodzaak om een wapen te dragen. De vraag was zo groot dat er een commandocentrum werd opgezet in de Knesset om de stroom aanvragen te verwerken.
Premier Benjamin Netanyahu zei in een nationale toespraak in oktober: “We moedigen burgers aan en helpen burgers om zichzelf te bewapenen met persoonlijke wapens voor verdediging.”
Op 16 oktober keurde het Nationaal Veiligheidscomité van de Knesset verordeningen goed die de criteria voor het verkrijgen van een wapenvergunning uitbreiden.
Irans nucleaire programma baart wereldmachten zorgen: geen “civiel gebruik”
18.000 terroristische aanslagen in Israël in 2024
De gemeente Jeruzalem deelt kerstbomen uit
