Stel dat uw regeringscoalitie erop staat dat het Woord van God – de Bijbel – en de christelijke waarden serieus moeten worden genomen in de politiek. Er moet een wet komen die de Bijbel en het christelijk geloof in uw land ten goede komt.
Natuurlijk zullen mensen met een ander geloof zich benadeeld voelen, maar dat is precies wat de huidige regering van Israël wil doen door het zionisme en de Thora als hoogste waarde in de politiek vast te leggen. Het volk van Israël leeft al sinds de oprichting van de staat in dit spanningsveld, en eerlijk gezegd is dat in veel gevallen niet gemakkelijk. De Bijbel lezen en geloven is één ding, maar de Bijbel in praktijk brengen in de politiek is iets anders.
“Dit verandert Israël van een zionistische staat in een Joodse religieuze staat. Een besluit dat de staat verandert en Israël terugduwt naar het Koninkrijk Juda, tijdens de Tweede Tempelperiode.” Met deze woorden beschreef Prof. Izhar Oplatka, een senior expert op het gebied van onderwijsbeleid aan de Universiteit van Tel Aviv, het nieuwe regeringsbesluit over een nieuwe wet op het zionisme. De politieke ontwikkeling van Israël wordt altijd vergeleken in bijbelse terugblikken. Het Koninkrijk Juda, inclusief Benjamin, was het religieuze en orthodoxe Israël in vergelijking met de andere tien stammen in het Koninkrijk Israël, net als in onze tijd. In dit nieuwe wetsvoorstel dringen de orthodoxe coalitiepartners aan op de officiële erkenning van de “Tora als hoogste waarde”.
In het voorstel staat: “De waarden van het zionisme zoals uitgedrukt in de Basiswet – natiestaat van het Joodse volk – zullen de beslissende waarden zijn bij het bepalen van het overheidsbeleid, het binnenlands en buitenlands beleid, de wetgeving en het optreden van de regering en al haar eenheden en instellingen.” Tegen deze definitie zeiden de orthodoxe ministers stop. Zij uitten de vrees dat hun kiezers, waarvan de overgrote meerderheid niet in het leger dient en het zionisme niet bij naam belijdt, gediscrimineerd zouden worden. Daarom werd naast het zionisme als hoogste waarde ook de Thora als hoogste waarde in de wet geformuleerd.
De Israëlische minister van Nationale Veiligheid, Itamar Ben Gvir staat voor een beleid dat is gebaseerd op de Tora. Foto door Sraya Diamant/Flash90
De regering zal naar verwachting de voorgestelde resolutie goedkeuren, volgens welke de waarden van het zionisme en de studie van de Tora als hoogste waarden in de wet zullen worden vastgelegd. Dit verplicht de regering tot het nemen van besluiten in deze zin. De wet zal onder meer jonge Israëli’s na hun legerdienst en orthodoxe yeshiva-studenten voorrang geven boven andere burgers bij het kopen van grond en het bouwen om joodse nederzettingen in de Negev en Galilea van de grond te krijgen.
Het uiteindelijke doel van het zionistische idee was de terugkeer van de over de hele wereld ontheemde Joden naar het bijbelse land tussen de Middellandse Zee en de Jordaan. Zionisme verwijst naar Zion als de naam voor de Tempelberg in Jeruzalem. Theodor Herzl was de grondlegger van het politieke zionisme, dat ontstond als gevolg van het opkomende antisemitisme in Europa in de 19e eeuw. Maar al in de bijbelse geschiedenis keerden Joden steeds weer terug naar Sion, dus het zionisme is eigenlijk niets nieuws. Vanuit het standpunt van vreemde volkeren wordt het zionisme soms gezien als racistisch, zij hebben deels gelijk, maar de bijbelse belofte is daarvoor verantwoordelijk. Zionisme en Torah horen fundamenteel bij elkaar en dat wil de huidige regering in een nieuwe wet vastleggen als hoogste waarde in de Israëlische politiek.
Hiermee wil de regering in feite de inhoud van de zogenaamde Nation-State Law van juni 2018 in praktijk brengen. Een wet die zowel in Israël als in internationaal verband zeer omstreden is, hoewel hij weinig vernieuwingen bevat Tacheles. De voorstanders ervan benadrukken dat hij slechts de realiteit uitdrukt. Critici zeggen dat de wet minderheden discrimineert en het principe van gelijkheid tussen Joden en niet-Joden ondermijnt. Een debat dat de maatschappelijke spanning in Israël tussen Joodse en democratische identiteit blootlegt. Twee wereldvisies die niet samengaan in het volk Israël. Daarom vrezen delen van het volk een splitsing, zoals in de bijbelse tijden van de koningen van Israël.
Linkse bewegingen zien dit als een probleem. “Als de regering dit voorstel goedkeurt, wordt discriminatie van de Arabische samenleving een leidende waarde voor de regering, waarbij Joodse burgers worden bevoordeeld en Arabische burgers worden gediscrimineerd.” Maar staat niet in de Bijbel dat dit land is beloofd aan het volk Israël? Als de Thora wordt erkend als de hoogste waarde in de politiek van Israël, dan is dat bijbels correct. En dat wordt door delen van het volk bekritiseerd. Natuurlijk heeft ook oppositieleider Yair Lapid hier kritiek op, waarbij hij vergeet dat hij vorig jaar onder zijn regering iets anders zei tegen Mako: “Ik heb geen probleem met het leren van de Torah. In mijn ogen heeft de Tora een hoge waarde voor het volk Israël.”
Plaatsvervangend procureur-generaal Gil Limon zei dat hij tegen de wet was. “De regering kan niet beslissen dat één waarde superieur is aan andere waarden,” zei hij. Daarop zei minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir: “Het is maar goed dat je hier niet was ten tijde van de eerste premier David Ben-Gurion. Wie zich verzet tegen ons voorstel ten gunste van Israëlische soldaten, maakt zichzelf een tegenstander van het zionisme.”
Premier Benjamin Netanyahu benadrukte dat dit wetsvoorstel zal helpen bij het wegnemen van obstakels die door de Israel Land Authority (ILA) zijn gecreëerd. “Dit is een kwestie van beleid, en ik wil het beleid controleren,” zei Netanyahu tegen de kabinetsvergadering. “Als we de wetten moeten veranderen, zullen we dat doen.” Netanyahu zei dat de procureur-generaal een discussie wil, maar “hij wil het beleid bepalen.” Dit omvat het zionisme en de Bijbel, want in Israël bepaalt de Bijbel op een of andere manier het beleid.
Peiling: Meerderheid van Israëli’s tegen Palestijnse staat
Een Europa zonder God is geen beter voorbeeld
“Ik vernietig hun narratief”: Israëls bekendste Arabische pleitbezorger
