Nu opeens protesteert de UNRWA

Na schietpartijen en geweldsuitbarstingen in een Palestijns vluchtelingenkamp in Libanon heeft de UNRWA dit weekend besloten om alle activiteiten in het vluchtelingenkamp op te schorten. Dit is het protest van de VN-organisatie voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen tegen het toenemende geweld en de aanwezigheid van gewapende mannen in haar faciliteiten in het vluchtelingenkamp Ain Al-Hilweh bij Sidon. Zeer interessant!

Wat betreft het geweld in de Palestijnse vluchtelingenkampen in Gaza of in de Palestijnse gebieden in het bijbelse hart van Judea en Samaria, heeft de UNRWA niet geklaagd. Jarenlang werden wapens en raketten opgeslagen in verschillende UNRWA-compounds in Gaza. Israëlische soldaten werden aangevallen door terroristen uit UNRWA-scholen. Hoe vaak hebben we hier niet over geschreven tijdens de vele operaties in Gaza. Maar UNRWA heeft hiertegen met geen woord publiekelijk en operationeel geprotesteerd. In de vele oorlogen in Gaza heeft de UNRWA grote schade geleden, omdat Hamas haar humanitaire VN-gebouwen heeft misbruikt en Israël in veel gevallen niet in staat is geweest om enige consideratie voor de gebouwen te tonen.

Zie ook:
Tacheles mit Aviel – wist je dat de UNRWA staakt?

Maar in Libanon gedraagt de particuliere VN-hulporganisatie voor de Palestijnen zich anders, vermoedelijk omdat de vijand van de Palestijnen niet Israëliërs en Joden zijn. Libanese bronnen meldden dagenlange straatgevechten tussen Fatah-terroristen en twee andere “islamitische milities”, zoals Jund al Sham en Shabab al Muslim, die het niet eens zijn met het Palestijnse leiderschap onder Mahmoud Abbas in Ramallah. Eind juli braken gewelddadige confrontaties uit nadat Fatah haar rivalen beschuldigde van het neerschieten van een hooggeplaatst Fatah-lid. Er zouden minstens 13 Palestijnen zijn omgekomen bij de schietpartij, tientallen raakten gewond en UNRWA leed miljoenen dollars schade. Dit maakte UNRWA woedend en leidde daarom tot het protest.

Rook stijgt op uit het Palestijnse vluchtelingenkamp Ain al-Hilweh tijdens botsingen tussen aanhangers van de Fatah-beweging en rivaliserende groepen in Sidon, Libanon, 01 augustus 2023.

De Palestijnse rellen in Libanon hebben Arabische staten zoals Saoedi-Arabië en Bahrein ertoe aangezet om hun burgers op te roepen Libanon onmiddellijk te verlaten, terwijl andere landen zoals Koeweit hun burgers waarschuwden om niet naar de onrustige gebieden te gaan. In Ramallah riep de Libanese premier Najib Mikati Abbas op om eindelijk rust te brengen in Ain Al-Hilweh en waarschuwde hij dat het leger misschien zal moeten ingrijpen om het schieten tussen Palestijnse facties te stoppen. Volgens de UNRWA wonen er ongeveer 60.000 Palestijnen in het kamp. Het aantal vluchtelingen is echter gestegen tot 120.000 sinds het uitbreken van de burgeroorlog in Syrië. Vertaald heet het kamp “Zoete Bron van Water”, waarschijnlijk precies het tegenovergestelde van wat het eigenlijk is.

Inwoners die in Libanon geregistreerd staan als “Palestijnse vluchtelingen” en hun in Libanon geboren nakomelingen wonen in woonwijken die “vluchtelingenkampen” worden genoemd, maar er niet zo uitzien. In de meeste gevallen lijken deze vluchtelingenkampen op andere normale woonwijken in Libanese steden. De Libanese overheid kent de bewoners echter geen staatsburgerschap toe. Na 75 jaar te zijn uitgesloten van sociale contacten, de arbeidsmarkt, het onderwijssysteem en de gezondheidszorg, zien Palestijnse vluchtelingen, vooral de jongere generatie, het lidmaatschap van terroristische organisaties of gewapende bendes als een manier om hun marginalisatie te overwinnen. Waarom is de wereld niet boos dat Arabische regeringen de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen verwaarlozen?

Volgens Israëlische historici zoals Gilad Beeri zijn Palestijnse vluchtelingenkampen zoals Ain Al-Hilweh zwaar versterkt, vol met bunkers en vuurposities. Israëlische soldaten in de Libanonoorlog van 1982 waren niet voorbereid op dit soort gevechten en verwachtten eerder in open terrein te opereren. Het dichtbevolkte gebied bemoeilijkte de Israëlische tactiek en creëerde een gelijkheid tussen Israëlische tanks en Palestijnse bazooka’s, die vaak bediend werden door 13 of 14 jaar oude Palestijnen. Welkom in Ain Al-Hilweh. Libanese soldaten mogen het Palestijnse kamp, vluchtelingenkamp of woonwijk van Ain al-Hilweh niet eens betreden.

Er zijn geen officiële veiligheidstroepen in de twaalf kampen in Libanon. De Libanese politie en het leger hebben de veiligheid in deze kampen overgelaten aan de Palestijnse Al Fatah, in overeenstemming met het akkoord van Caïro uit 1969. Dit was een tactische fout waarvoor Libanon vandaag de dag zwaar betaalt. De kampen zijn een Palestijns bolwerk geworden waar de Palestijnen het voor het zeggen hebben en niet de Libanese regering. Ain Al-Hilweh wordt daarom beschouwd als een “wetteloze ruimte”, een Wild West. Voor gezochte personen is het vluchtelingenkamp Ain Al-Hilweh een soort toevluchtsoord geworden, althans dat vermoedt de regering in Beiroet.

Plotseling protesteert de UNRWA en schort haar werkzaamheden op vanwege het geweld en de schade in het grootste vluchtelingenkamp in Libanon. UNRWA en de vluchtelingenkampen die nog steeds als zodanig worden aangeduid, zijn het grootste obstakel voor de oplossing van het Israëlisch-Palestijnse conflict. UNRWA heeft in zeven decennia miljarden dollars verspild en niets opgelost. De zogenaamde Palestijnse vluchtelingenkampen in de Palestijnse gebieden, Jordanië, Syrië en Libanon zijn de beste propaganda tegen Israël. “Een merk dat in leven moet worden gehouden totdat Israël verdwijnt,” vertelde een Palestijnse journalist in Jeruzalem me jaren geleden. En de beste bijdrage hieraan wordt geleverd door de UNRWA, en nu, voor het eerst, protesteren de “hulporganisatie” en haar beschermheer tegen hun schoothondje.