Naïviteit aan diggelen

Gerald Hetzel was een jonge Duitse toerist die onschuldig probeerde oude opgravingen te bezoeken, onvoorbereid op de haat die zijn wereld op zijn kop zou zetten. Hij en een Duitse vriend reden in een Israëlische huurauto naar Shechem (Nablus) toen jonge Palestijnen het op hen gemunt hadden. De hooligans zagen hen aan voor Joden en vielen hen en hun voertuig aan. Met alarmerende snelheid vormde zich een lynchpartij. Verschillende Palestijnse politieagenten die ter plaatse waren leken machteloos om een dreigende dubbele moord te voorkomen. De toeristen hadden geluk en ontsnapten in een zijstraat. Dit is een deel van de verklaringen van Gerald aan de Israëlische nieuwszender Kan 11:

“We waren heel erg bang. Ik voelde me extreem bedreigd… [Ik] wist niet of ik er levend uit zou komen omdat ze zoveel haat tegen ons hadden…
Ik ging een paar keer naar Judea en Samaria – ook naar Ramallah, met gehuurde auto’s; en ik had daar nooit een probleem.
Dus ik had niet verwacht dat we letterlijk werden aangevallen door een menigte boze jongeren… En we probeerden in het Engels uit te leggen dat we toeristen waren, dat we uit Duitsland kwamen, dat we allebei niet Joods waren – dus we waren geen doelwit voor hen.
Maar ze begrepen het niet. Ze luisterden niet eens echt naar ons. Ze schreeuwden alleen maar naar ons en begonnen met hun vuisten op onze auto te slaan, en toen pakten ze wat verkeersborden en stenen en gooiden die naar ons…
Dat veranderde absoluut mijn mening over de Palestijnen, want tot dan toe had ik veel betere ervaringen met hen gehad. Dit liet me zien dat ze je uit het niets kunnen aanvallen. En die kleine Israëlische vlag op de auto maakte hen zo enthousiast dat ze besloten ons aan te vallen. Ik weet niet of ze ons wilden doden, maar die indruk hadden we zeker.”

Er lijkt een ondertoon te zijn, dat als het Joden waren geweest, enig geweld verwacht of zelfs geaccepteerd zou zijn in de mentaliteit van Gerald.

Dus hoe pijnlijk belangrijk is het dat deze jonge toeristen zo’n bittere, harde smaak kregen van hoe zij als Joden zouden worden behandeld – dat zij voor een paar schrijnende minuten voelden hoe het zou zijn geweest om geboren te worden als nakomelingen van Jacob – die 79 jaar na de Holocaust nog steeds worden aangevallen.

Deze ternauwernood afgewende lynchpartij is de zoveelste ontnuchterende bevestiging dat de Europese en mondiale mainstream nieuwsmedia de Palestijnse zaak schromelijk verkeerd hebben voorgesteld.

Hoeveel anderen zoals Gerald hebben zich laten overtuigen door het volgende:

Dat het Israëlisch-Palestijnse conflict in moreel, cultureel en religieus opzicht symmetrisch is?
Dat de etnische zuivering van Joden uit Judea en Samaria logisch is?
Dat het Palestijnse verhaal en aanpak redelijk zijn?