Hoe nepnieuws Joden die in Jezus geloven, als niet-Joods bestempelen

Er was een complot met nepnieuws om te voorkomen dat het geloof in Jezus als de Messias zich zou verspreiden onder het Joodse volk. En het werkte. Tot op de dag van vandaag wordt precies hetzelfde onjuiste verhaal gebruikt om te voorkomen dat het Joodse volk zelfs maar de Messiaanse aanspraken van Jezus overweegt.

Lukas besteedt het grootste deel van de laatste hoofdstukken van het Boek Handelingen aan het beschrijven van hoe de apostel Paulus dit valse verhaal aanpakte dat werd verspreid door sommige religieuze Joden die tegen Jezus waren. Lukas laat een diep profetisch inzicht zien in hoe effectief en verstrekkend dit complot, om de ogen van de Joden te verblinden, zou worden.

De strategie was eenvoudig.

Beschuldig de Joodse volgelingen van Jezus ervan dat zij prediken tegen Mozes, de Thora, de Tempel, Joodse tradities en de Joodse natie. Met andere woorden, alles wat Joods is, en op deze manier worden de Joden die in Jezus geloven tot staatsvijanden gemaakt.

We leren al vroeg hoe het complot zich begint te ontvouwen.

Toen zetten zij mannen aan om te zeggen: Wij hebben hem lasterlijke woorden tegen Mozes en God horen spreken. En zij brachten het volk, de oudsten en de schriftgeleerden in opschudding; … En zij lieten valse getuigen optreden, die zeiden: Deze man houdt niet op lasterlijke woorden te spreken tegen deze heilige plaats en tegen de wet, want wij hebben hem horen zeggen dat Jezus … en de gebruiken zal veranderen die Mozes ons overgeleverd heeft. (Handelingen 6:11-14)

Dezelfde valse beschuldigingen worden in heel Handelingen herhaald.

Beweren dat degenen die Jezus volgen het woord van God in de Thora verlaten, evenals de duizenden jaren van Joodse traditie en gebruiken, bleek een effectieve strategie te zijn. Zo effectief dat tot op de dag van vandaag de meeste Joden (en veel christenen) geloven dat wanneer we in Jezus geloven we onze Joodse gebruiken, Mozes, de Thora en ons volk moeten opgeven.

Dus, leerden de apostelen, het Nieuwe Testament en de vroege Joodse gelovigen ons dat we de Thora, Mozes en de Joodse tradities moeten verlaten?

Ten eerste, kijk hoe Paulus zonder aarzelen dit valse verhaal weerlegt. Toen Paulus gevangen zat in Caesarea en voor het Joodse leiderschap en de Romeinse procureur Festus stond, verklaarde hij: “Ik heb niet tegen de wet van de Joden, niet tegen de tempel, en ook niet tegen de keizer enige zonde bedreven.” (Handelingen 25:8) De apostel hield zich aan de Joodse wetten en tradities, zelfs wanneer daar hoge kosten aan verbonden waren.

Op dezelfde manier riep Paulus, toen hij in een Romeinse gevangenis zat, de leiders van de Joden bijeen, “en hij zei tegen hen: ‘Mannenbroeders, ik, die niets gedaan heb tegen het volk of de gewoonten van de vaderen.‘” (Handelingen 28:17)

Het is interessant dat Lukas, een niet-Jood en auteur van het Boek Handelingen, het belangrijk vindt om de valse beschuldigingen en Paulus’ antwoorden in zijn laatste hoofdstukken op te tekenen. In plaats van de Joodse gebruiken te zien als een bedreiging voor zijn eigen geloof in de Messias, waardeert hij duidelijk de noodzaak voor Joodse gelovigen om zich aan de tradities te houden. Helaas is dit niet altijd het geval, zelfs niet voor veel moderne Messiasbelijdende Joden. Zie mijn artikel “Is de toekomst van Messiaanse gelovigen, Joods?”

Paulus zag zichzelf als Jood tot het einde van zijn leven

Aan niet-Joden

Toen er een oproer was in Jeruzalem omdat Joden dachten dat Paulus de niet-Joodse Trophimus uit Efeze had meegenomen in de Tempel (er is geen bewijs dat hij dat had gedaan), grepen Romeinse soldaten hem vast om hem te beschermen en Paulus legde uit: “Ik ben een Joodse man uit Tarsus, een burger van een niet onbekende stad in Cilicië. Ik vraag u: Sta mij toe mijn volk toe te spreken.” (Handelingen 21:39)

Tot de Joden

Tijdens hetzelfde incident vraagt Paulus aan zijn Romeinse beschermers om hem de Joden te laten toespreken. “Toen zij hoorden dat hij hen in de Hebreeuwse taal toesprak, hielden zij zich nog stiller. En hij zei: ‘Ik ben een Joodse man, geboren te Tarsus in Cilicië, maar opgevoed in deze stad en aan de voeten van Gamaliël op de meest nauwgezette wijze onderwezen in de wet van de vaderen, een ijveraar voor God zoals u heden allemaal bent. (Handelingen 22:2-3)

Door anderen

Paulus en Silas waren in Filippi en leverden een waarzegster uit en iedereen in de stad was van streek omdat zij een bron van inkomsten was. Zij arresteerden hen en zeiden: “Deze mensen verstoren de orde in onze stad. Het zijn namelijk Joden“. (Handelingen 16:20-21)

Hoe wisten zij dat zij Joden waren? Simpelweg omdat Paulus, de apostelen en alle Joodse gelovigen de Joodse tradities in ere hielden, zelfs tientallen jaren nadat Jezus zijn taak op deze aarde had volbracht.

IJverig voor de wet? Het is een goede zaak

Luister naar deze fascinerende discussie tussen Paulus en de leidende broeders in Jeruzalem.

U ziet, broeder (Paulus), hoeveel tienduizenden Joden er zijn die geloven; en zij zijn allemaal ijveraars voor de wet. Men heeft hun over u verteld dat u alle Joden die onder de heidenen wonen, leert afvallig te worden van Mozes, doordat u zegt dat zij de kinderen niet moeten besnijden en ook niet moeten wandelen overeenkomstig de gebruiken van de wet. Wat staat ons nu te doen? Het is beslist noodzakelijk dat heel de menigte samenkomt, want zij zullen horen dat u gekomen bent. Doe daarom wat wij u zeggen. Wij hebben vier mannen die een gelofte gedaan hebben. Neem die bij u, reinig u samen met hen en betaal voor hen de kosten van de offers, zodat zij zich het hoofd kunnen laten scheren en allen kunnen weten dat er niets waar is van wat hun over u verteld is, maar dat u zo wandelt dat u ook zelf de wet in acht neemt. (Handelingen 21:17-24)

De toewijding van de Joodse gelovigen aan de Thora en de Joodse tradities was geen truc om bescherming te krijgen onder de paraplu van het Jodendom, dat Rome classificeerde als een “wettische godsdienst”. Noch was het een tactiek om de Joden te evangeliseren (oftewel “tot de Jood, word een Jood.”). Voor hen is het geloof in Jezus de Messias de vervulling van wat het betekent om een praktiserende Jood te zijn. Daarnaast was het een essentieel onderdeel van hun verbondsrelatie met de God van Israël door hun Messiaans-Joodse geloof in Jezus.

Feesten

In deze laatste hoofdstukken van Lukas’ geschiedenis van de vroege Kerk, zien we dat de Joodse gelovigen zich houden aan de geboden om de Joodse feesten te vieren, zoals Pesach (20:6), Pinksteren of Sjavoeot (20:16), Sjabbat en Jom Kipoer (27:9).

In zijn laatste hoofdstuk (28) benadrukt Lukas de waarheid dat het geloof in Jezus en de Joodse wetten en tradities essentieel waren voor het geloof en het leven van de vroege Joodse gelovigen. Hij vertelt hoe Paulus zijn geloof tegenover zijn landgenoten verdedigt als zijnde geworteld in “de hoop van Israël“, gegrond in de Thora, en hen verzekert dat hij “nooit tegen het Joodse volk heeft gesproken” (vers 19-20, 23 en 28).

Paulus en de eerste discipelen weigerden toe te geven aan hun toewijding aan hun Joodse geloof en tradities, zelfs na tientallen jaren van vervolging, afwijzing en massa’s vals nieuws. Pas nadat het Paulus, en de andere gelovigen die voor hun geloof moesten lijden, duidelijk was geworden dat de Joodse weerstand tegen de Messiaanse aanspraken van Jezus verhardde, legt Lukas in zijn laatste vers Paulus’ moeilijke besluit vast. “Laat het u dan bekend zijn dat de zaligheid van God aan de heidenen gezonden is, en die zullen luisteren.“(vers 28).

Vandaag, misschien meer dan ooit nu we hier in het Land Israël zijn, moeten we de cruciale en onverbrekelijke verbinding benadrukken tussen de openbaring dat Jezus onze Messias is, onze liefde voor Thora, de duizenden jaren van onze Joodse tradities en erfgoed en ons volk. Laten we de nepnieuwscyclus doorbreken en het goede nieuws brengen.