De witwaspraktijken van Mahmoud Abbas

De afgelopen decennia herdachten de Palestijnen elk jaar wat zij de “Nakba” (Arabisch voor “catastrofe”) noemen. Deze “ramp” verwijst naar de oprichting van Israël in 1948. De Palestijnen beschuldigen Israël ervan de meerderheid van de Palestijnse Arabieren te hebben verdreven en beweren dat de Nakba tot op de dag van vandaag voortduurt in de vorm van Israëlische onderdrukking van de Palestijnen.

Zie: 75% van de Palestijnen vertrouwt hun leiders niet!

Dit jaar hielden de Verenigde Naties, ondanks protesten van de VS, Canada en Israël, voor het eerst een herdenking van de Nakba.

Vanuit Israëlisch oogpunt is de Nakba slechts een nieuw discussiepunt in de campagne van de Palestijnen om Israël te denigreren. De Palestijnen werden niet gedwongen Israël te verlaten, ze vertrokken vrijwillig, voornamelijk in de hoop dat de binnenvallende Arabische legers de Joden zouden vernietigen en een einde zouden maken aan de zionistische droom.

De VN-herdenking van de nep-Nakba was echter de perfecte setting voor de Palestijnse Autoriteit-chef Mahmoud Abbas om nog meer leugens over Israël te verspreiden.

Het onderzoeken van Abbas’ leugens is belangrijk, niet om Abbas ten val te brengen of zijn beweringen te weerleggen, maar om de waarden van het zionisme en het moderne Israël te begrijpen.

Terwijl veel Israëli’s en Israël-aanhangers hun tijd en energie besteden aan het verdedigen van Israël tegen leugens, onderzoeken anderen deze leugens zelf. Soms is de beste manier om de eigen waarden te begrijpen het onderzoeken van de tegenovergestelde waarden. Door te kijken naar Mahmoud Abbas en zijn leugens en hoe de wereld die tolereert, kunnen zionisten zichzelf beter begrijpen.

Na de dood van de Palestijnse leider Yasser Arafat riep de toenmalige president George W. Bush op tot een “nieuw en ander” Palestijns leiderschap. Abbas moest een nieuwe en andere leider worden.

Helaas is Abbas geen haar beter gebleken dan zijn voorganger. Abbas staat algemeen bekend als een corrupt leider die honderden miljoenen dollars aan internationale hulp doorsluist naar zijn persoonlijke bankrekeningen en die van zijn familie. Hij werd in 2005 verkozen voor een termijn van vier jaar en weigert sindsdien nieuwe verkiezingen toe te staan. Momenteel zit hij in het 18e jaar van zijn vierjarige termijn.

Abbas is niet alleen corrupt en een dictator, hij is ook een antisemiet. Zijn Jodenhaat gaat minstens terug tot eind jaren zeventig, toen hij promoveerde aan het Instituut voor Oriëntaalse Studies in Moskou. Abbas noemde zijn proefschrift “The links between Zionism and National Socialism in the years 1933-1945″.

In zijn proefschrift beweerde hij dat nazisme en zionisme veel dingen gemeen hadden en dat nazi’s en zionisten samenwerkten. Bij de VN-herdenking van de Nakba verklaarde Abbas dat Joden liegen, net als de nazi-propagandist Joseph Goebbels. Het zou correcter zijn geweest als hij dit over zichzelf had gezegd.

Wereldleiders hoopten dat Abbas een gematigde zou zijn die een overeenkomst met Israël zou ondertekenen en een einde zou maken aan het Israëlisch-Palestijnse conflict. Helaas deed Abbas alles behalve dat. Zelfs toen hij Israëlische premiers ontmoette, was hij niet serieus over de onderhandelingen en heeft hij de afgelopen tien jaar geweigerd Israëlische premiers überhaupt te ontmoeten.

In plaats van Hamas neer te halen, heeft Abbas talrijke overeenkomsten met de terroristische organisatie ondertekend. Het ergste van alles is dat Abbas het “pay-to-slay”-programma van de Palestijnse Autoriteit heeft voortgezet, waarmee Palestijnse terroristen en hun families op basis van de gruwelijkheid van hun aanslagen worden gefinancierd.

Het is verbazingwekkend dat Abbas, in plaats van te worden gemeden door de wereld – zoals het een corrupte, antisemitische en terroristische dictator betaamt – wordt omarmd door wereldleiders. De Amerikaanse presidenten Bush, Barack Obama, Donald Trump en Joe Biden hebben Abbas allemaal ontmoet en geëerd. Abbas wordt regelmatig ontvangen op het podium van de VN. Ongelooflijk is het dat hij nog steeds miljarden dollars aan buitenlandse hulp ontvangt die hij voor eigen gewin kan stelen.

De term “witwassen” beschrijft het witwassen van misdaden en immoreel gedrag door andere aspecten van de misdadiger te benadrukken. Ironisch genoeg wordt veel van Israëls beste beleid, zoals het verlenen van medische zorg aan mensen uit de hele wereld, hulp aan natuurrampgebieden en gelijke rechten voor Israëls meest onderdrukte burgers, vaak verguisd als white-washing.

Dit is ironisch, want als er al sprake is van witwassen tussen de “rivier en de zee”, dan is dat niet van Israëlische zijde. Het is de internationale gemeenschap die legitimiteit verleent aan een corrupte Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit, hoewel zij niets anders zijn dan een misdaadsyndicaat.

Israël en het zionisme staan voor rechtvaardigheid, pluralisme en vrede. Vanaf het begin heeft het zionisme gestreefd naar vreedzame coëxistentie met zijn buren en de Arabieren die in het thuisland van het Joodse volk wonen. Mahmoud Abbas belichaamt precies het tegenovergestelde van alle zionistische waarden.