De wereld “verheugt zich”: Israël doodt Arabisch kind

Afgelopen donderdagavond werd een IDF-post aan de rand van Neve Tzuf beschoten met zwaar geweervuur vanuit het terroristische bolwerk Nabi Saleh. De soldaten beantwoordden het vuur en raakten per ongeluk een auto waarin een niet betrokken vader en zijn zoon, Mohammed Tamimi, werden geraakt.

De gewonde vader en het kind werden naar de Joodse nederzetting Neve Tzuf gebracht waar ze medische behandeling kregen. Een helikopter werd opgeroepen om het twee jaar oude kind naar een ziekenhuis in Tel Aviv te brengen, waar Israëls beste artsen meerdere dagen voor zijn leven vochten. Uiteindelijk overleed Mohammed Tamimi echter aan zijn verwondingen.

Pallywood neemt het over

Palestijnse bronnen gaven aanvankelijk toe dat de oorspronkelijke beschieting uit Nabi Saleh kwam en dat IDF-soldaten alleen maar reageerden op die beschieting, hoewel ze beweren dat de soldaten “lukraak” vuurden.

Pas later realiseerden de Palestijnen zich dat dit verhaal gebruikt kon worden voor hun propaganda. Bilal al Tamimi, een Palestijnse anti-Israël activist die zichzelf een mensenrechtenactivist noemt, gaf een verklaring uit waarin hij beweerde dat de IDF het voertuig in een hinderlaag lokte bij de ingang van Nabi Saleh, het achtervolgde en de vader en het kind van dichtbij neerschoot.

Misschien was deze leugen te voor de hand liggend, want al Tamimi veranderde het verhaal later weer:

“We weten dat er in het dorp niet is geschoten, niet met stenen is gegooid en niet is gevochten… Het kind stond voor zijn huis, zijn vader probeerde hem mee te nemen en in de auto te verstoppen toen hij de soldaten zag schieten aan de andere kant van het dorp. Enkele soldaten verstopten zich misschien 15 meter van hem vandaan. Ze kenden het huis, ze kenden het gebied, maar toen ze hem zagen schoten ze meteen op hem, op het kind en de vader. We geloven dat ze vanaf het eerste moment hebben geprobeerd om hem naar het ziekenhuis te brengen om te laten zien dat ze enige menselijkheid hebben en dat ze zullen proberen om hen te helpen [om het in de doofpot te stoppen], maar we weten dat dat niet de [waarheid] is.”

Dus schoten de Israëlische soldaten de vader en zijn zoon met opzet neer om hen naar het ziekenhuis te brengen. Daar zouden ze worden verpleegd en verzorgd om te laten zien dat Israël voor zijn gewonde vijanden zorgt. Dit klinkt als een script uit Pallywood, maar niet van het Israëlische leger.

De pro-Israël blogger Elder of Zion publiceerde een zeer treffende analyse van de motivatie van de betrokken partijen. Er is een grote ironie die niet vaak aan de orde wordt gesteld door verslaggevers en waarnemers van de eeuwige oorlog tussen Israël en de Palestijnen.

Israël respecteert en probeert het menselijk leven van zowel zijn burgers – zijn primaire doel – als van zijn vijanden te beschermen. De IDF heeft geen reden om onschuldige mensen aan te vallen; integendeel, het werkt alleen maar in zijn nadeel. De IDF wint niets bij het doden van onschuldige Palestijnen en verliest veel. Zelfs zonder zijn eigen morele code en gevechtsregels om onschuldigen te beschermen, zou Israël zo hard mogelijk proberen om het per ongeluk doden van mensen te voorkomen, omdat er een enorm wereldwijd belang is om Israëli’s als monsters af te schilderen. Het heeft voor Israël geen zin om het leven van onschuldige burgers als doelwit te nemen of zelfs maar moedwillig te negeren. Iedereen weet dat.

Aan de andere kant vieren de Palestijnen openlijk en trots wanneer hun kant Joden vermoordt. Maar ze verheugen zich ook over de dood van hun eigen mensen, ze vieren hen als “martelaren” en verkondigen trots dat zelfs de meest bloeddorstige moordenaars helden zijn die naar het paradijs zullen gaan. Foto’s van lijken worden op grote schaal verspreid wanneer Joden verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor hun dood. De dood is een lucratieve industrie omdat dode Palestijnen kunnen leiden tot een internationale veroordeling van Israël en enorme propagandawinst en zelfs financiële steun, niet alleen van Iran maar ook van Europese regeringen en NGO’s.

En dan zijn er nog de anti-Israël activisten. Dit zijn mensen die zelfingenomen beweren dat ze om mensenlevens geven, maar wier belangrijkste doel het is om Israëlische Joden te demoniseren. Voor hen is een dood Palestijns kind geen tragedie, zoals zij beweren – maar een zeldzame kans.