Mijn vrouw Anat, ik en mijn jongste zoon rennen de trap af de bunker in. En wie haalt ons in? Onze beagle, meneer Hektor, hij is als eerste in de bunker. We wonen in een moshav een paar kilometer ten westen van Jeruzalem, 51 km ten noordoosten van de Gazastrook. Drie keer is er gedonder geweest in onze directe omgeving. Ik weet niet zeker of er raketten binnenvielen of dat we de knal hoorden van afweerraketten.
Het was tijd voor een operatie in de Gazastrook. Of deze operatie uiteindelijk haar doel zal bereiken, naast het doden van topterroristen, is een andere vraag. Er zijn 31 Palestijnen zijn gedood, waaronder 6 kinderen, volgens Palestijnse bronnen. Alleen terroristen zijn het doelwit. Maar als het gaat om zogenaamde “tikkende bommen” moet het veiligheidsorgaan in een oogwenk beslissen of het de doelen bombardeert, ongeacht de situatie, zelfs als er onschuldige mensen in de buurt zijn. Dit is overigens juridisch verdedigbaar. Operatie Shield en Arrow werd niet alleen opgeroepen om Israëls uitgeputte afschrikkingsstrategie nieuw leven in te blazen, maar ook om de Israëlische samenleving op de proef te stellen in de schaduw van de controversiële wetshervormingen.
De afgelopen weken hebben we bericht over de diepe verdeeldheid onder de bevolking die als gevolg van de wettelijke hervormingen is ontstaan. De tegenstanders van de hervormingen zijn bang voor Israëls democratie en protesteren daarom wekelijks in alle grote steden van het land. Of hun angst terecht is, doet niet ter zake, want vanuit hun gezichtspunt voert Israëls rechts-nationalistische regeringscoalitie een parlementaire haarkloverij uit, waarvoor zij de volledige meerderheid van 64 Knessetzetels hebben. Israëlische reservisten, waaronder gevechtspiloten, officieren en soldaten van allerlei eenheden, waaronder de beste speciale eenheden, hebben aangekondigd dat zij hun dienst zullen weigeren als deze wettelijke hervorming doorgaat. Een ongekende verklaring op deze schaal in het land.
Zelfs de regerende coalitie en premier Benjamin Netanyahu zijn bang dat dit gevolgen zal hebben voor Israëls defensieleger. Arabische media hebben hier 24/7 over bericht en beweren dat het Joodse volk zichzelf nu aan het vernietigen is. Iran profiteerde van deze abnormale situatie in Israël en vormde, tegen alle voorspellingen in, een nieuwe alliantie met zijn islamitische aartsvijanden en soennitische regeringen. Hoezeer de sjiieten en soennieten elkaar haten is een onderwerp op zich en ik zal er hier niet opnieuw op ingaan. In de Israëlische media is er vaak een debat geweest over de vraag of Israël wel in staat is om zich in een dergelijke situatie te verdedigen, mocht Israël worden aangevallen.
En dat is precies wat er een paar dagen geleden gebeurde, toen Israël zijn operatie tegen de Islamitische Jihad begon en in de eerste nacht drie van hun topterroristen viseerde en doodde. Reservisten werden opgeroepen en ik heb van geen enkele weigering gehoord, zelfs niet onder de gevechtspiloten. Integendeel, er is weer een gevoel van eenheid onder het volk van Israël, ook al liggen er nog juridische hervormingen op tafel. Wie ik op straat ook spreek, de overgrote meerderheid staat volledig achter de regering van Benjamin Netanyahu om de terroristen in Gaza met harde hand te verslaan.
Volgens een peiling (Maariv) in het land over de vraag of Operatie Shield en Arrow in Gaza moet eindigen – ja of nee – was het resultaat duidelijk. De overgrote meerderheid wees een einde van de operatie af. 79,1 % van de respondenten zei nee, dat Israël de voorwaarden van de Islamitische Jihad voor een staakt-het-vuren niet moet aanvaarden. Slechts 20,9 % van de respondenten is voor beëindiging van de operatie en vindt dat alle doelstellingen zijn bereikt. Als Israël eenmaal in oorlog is, wordt al het andere op dat moment vaak vergeten. De kloof tussen rechts en links, religieus en seculier, lijkt momenteel verdwenen. De taak is nu om de Palestijnse terreur te verslaan. En daarvoor heeft de regering, ook al is ze niet gekozen, het volledige mandaat van het volk. Aan de andere kant ziet de regering dat het leger van Israël als zodanig nog steeds functioneert en stabiel is.
Maar nog meer zien onze vijanden dit. Zij pleiten voor een staakt-het-vuren, maar Israël weigert aan de voorwaarden van de Islamitische Jihad tegemoet te komen. De gerichte moorden worden niet gestopt en het lichaam van de overleden gevangene Khader Adnan wordt niet overgedragen aan de Islamitische Jihad in Gaza. Hamas en Hezbollah in Libanon zwijgen als nooit tevoren. Geen woord, geen raket. Dat is verdacht. Hamas heeft nog geen enkele raket op Israël afgevuurd. En als ik dat ergens moet beoordelen, verdenk ik Hamas ervan zich te willen ontdoen van zijn collega’s en concurrentie, de Islamitische Jihad in Gaza. Met andere woorden, Israël bewijst Hamas een dienst door de Islamitische Jihad te bombarderen en te ruïneren.
Na vele weken is het fijn om weer eens te zien hoe we allemaal bij elkaar kunnen blijven. Daar moet altijd een reden voor zijn. Israël heeft daar altijd zijn vijanden voor. Misschien kunnen we dit zelfs als een geschenk zien. Zo is het altijd geweest, in de Bijbel en ook nu.
Over een paar uur begint Shabbat en vandaag is de hele familie bij ons thuis uitgenodigd. Het leven gaat gewoon door en als de sirenes aan de shabbattafel gaan loeien, rennen we gewoon weer naar de bunker. We hebben dit al zo vaak meegemaakt en we hebben er last van, maar met mate. En daarom willen we jullie allemaal bemoedigen en een gezegend weekend toewensen.
En als u iets speciaals wilt doen dit weekend, heb ik een suggestie. Promoot Israel Today en neem een abonnement, hetzij premium, hetzij magazine! Israel Today heeft inhoud die anderen niet hebben. Ik zeg dat met een garantie! Shabbat Shalom!
IDF vindt nog een lichaam van ontvoerde Israëli in Gaza
Een half miljoen Israëli’s op de vlucht door de oorlog
WHO bekritiseerd vanwege negeren Shifa-terrorisme
