Bereidt Hezbollah zich voor op een totale oorlog met Israël?

In zijn recente toespraak reageerde Hezbollah-leider Hassan Nasrallah op de waarschuwingen van de IDF om geen fout te maken die zou kunnen leiden tot een totale oorlog op verschillende fronten. Nasrallah verklaarde dat Israël echter voorzichtig moet zijn tegenover Iraanse gevolmachtigden in Libanon, Syrië, Gaza, Judea en Samaria en “bezet Palestina”.

Om Israël uit te dagen en te illustreren wat hij bedoelde, heeft Hezbollah op de 23e verjaardag van de terugtrekking van Israël uit de veiligheidszone in Zuid-Libanon twee militaire oefeningen gehouden waarvoor de buitenlandse en de plaatselijke pers waren uitgenodigd.

Het doel van de oefening van Hezbollah was het vernietigen van een door Israël gebouwde verdedigingsmuur aan de grens met Libanon. In de verdedigingsmuur moesten verschillende bressen worden gemaakt zodat elite-eenheden van Hezbollah Israëlische dorpen konden bestormen en delen van Galilea konden “veroveren”. De woordvoerder van Hezbollah benadrukte dat deze oefeningen offensieve tactieken tegen Israël waren en geen defensieve maatregelen.

Het idee van Hezbollah om Noord-Israël binnen te vallen is niet nieuw. Het operationele plan om de Galilea te veroveren werd voor het eerst geuit op 16 februari 2011, toen Nasrallah zijn strijders opdroeg zich voor te bereiden op de verovering van de Galilea als Israël een oorlog tegen Hezbollah zou beginnen.

Destijds bestond de troepenmacht uit vijf brigades, elk met een vooraf aangewezen gevechtsgebied in het noorden van Israël:

Brigade 1 zal de stad Nahariya of delen daarvan innemen.
Brigade 2 zal de stad Shlomi innemen.
Brigade 3 moet de stad Carmiel bereiken en de gebieden ten zuiden daarvan veroveren.
Brigade 4 moet de gemeenten Malkiya, Ramot Naftali en Yiftach veroveren.
Brigade 5 moest dienen als strategische reserve voor speciale operaties.

Dit plan, dat ook voorzag in actieve Syrische deelname, werd echter uitgesteld als gevolg van de Syrische burgeroorlog en het feit dat Hezbollah zijn troepen in Syrië moest laten vechten op bevel van Iran om te voorkomen dat het Alawitische regime van Assad zou instorten. Sinds de terugkeer van Hezbollah-eenheden naar Libanon bestaat er weinig tot geen twijfel over dat dit operationele plan is gewijzigd om de huidige omstandigheden ter plaatse en veranderingen in de Hezbollah-strijdmacht te weerspiegelen.

Met de terugkeer van Syrië in de Arabische schoot en het schijnbare einde van de burgeroorlog, acht Hezbollah wellicht de tijd rijp om dit plan opnieuw te bekijken en het opnieuw op de topprioriteitenlijst van de beweging te plaatsen. In zijn toespraak zei Nasrallah dat de strijd met Israël nog niet voorbij is, aangezien delen van het Libanese thuisland nog steeds door Israël worden bezet.

Nasrallah verwees naar drie gebieden:

De tunnel die Libanon en Israël verbindt bij de grensovergang Rosh Hanikra (Nakoura voor de Libanezen) aan zee.
De Sheba’a-boerderijen die grenzen aan de Golanhoogte.
“Zeven dorpen” in het noorden van Israël die tijdens de onafhankelijkheidsoorlog van 1948 door hun sjiitische inwoners zijn verlaten.

De territoriale kwestie staat hoog op de agenda van Hezbollah tegenover Israël. Om Nasrallahs visie te concretiseren is Hezbollah zich er echter van bewust dat dit alleen mogelijk is als Israël wordt geconfronteerd met een verenigd front onder leiding van Iraanse gevolmachtigden. Dit front strekt zich uit van Libanon, Syrië, Irak, Judea en Samaria, de Gazastrook en ver in het zuiden in Jemen.

Sinds de sjiitische gemeenschap in de jaren zeventig heeft geleden onder de “Palestijnse bezetting” van Zuid-Libanon, heeft Hezbollah zich, tegen alle logica in, aangesloten bij de Palestijnse zaak en is zij de voorvechter en voornaamste promotor daarvan geworden, en coördineert zij haar inspanningen nauw met de twee Palestijnse terreurorganisaties die banden hebben met Iran: Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ).

Bovendien gelooft Hezbollah dat een dergelijk plan Hezbollah zou kunnen versterken in haar strijd tegen Israël, geholpen door het falen van Israël om een anti-Iraanse alliantie te vormen met de Arabische landen en de tanende invloed van de Verenigde Staten in het Midden-Oosten.