Bagatellisering van geweld — Foto: Nati Shohat/Flash90

Ik wil me graag aansluiten bij de gevoelens van rabbijn Abraham Cooper, die onlangs de aartsbisschop van Canterbury bekritiseerde voor zijn simplistische verklaring over de oorlog tussen Israël en Gaza.

De prelaat van de Church of England had naar verluidt opgeroepen tot een staakt-het-vuren en zei: “Het misbruik van ziekenhuizen door Hamas rechtvaardigt de aanvallen van Israël niet. Twee keer fout is niet goed”.

Maar we hebben het over vergelding voor de meest brute aanvallen op Joden sinds de Holocaust. In plaats van Israël te zien als het slachtoffer van een niet-uitgelokte aanval, is de aandacht verschoven naar de onvermijdelijke verwoesting van Gaza, waardoor de Jodenhaat over de hele wereld wordt aangewakkerd.

Dergelijke uitspraken van aartsbisschop Justin Welby wakkeren het snel om zich heen grijpende vuur van antisemitisme alleen maar verder aan. Het is echter de moeite waard om op te merken dat hij niet langer het respect afdwingt van alle Anglicanen wereldwijd, waarvan de meesten hun banden met Canterbury hebben verbroken.

Zijn verklaring valt samen met de stemming van de bisschoppen van de Church of England om relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht te zegenen met een speciale dienst, waarbij hij zich onthield van stemming. Het is dus niet verrassend dat hij er mijlenver naast zit in een kwestie die met Israël te maken heeft. Liberale kerken die minachtend omgaan met Gods Woord kiezen natuurlijk partij voor de vijand van de Joodse staat.

Wat betreft vergelding: als wij Britten gebombardeerd zouden worden door een Frans leger dat erop uit is om te plunderen en te roven, zouden we zeker niet verwachten dat onze regering de andere wang zou toekeren. Net zoals Duitsland tot puin werd gereduceerd omdat het de “oogappel van God” aanraakte, wordt Gaza tot puin gebombardeerd omdat zijn leiders dwaas genoeg besloten om het nazi-voorbeeld te volgen.

Waarom is het zo moeilijk voor alerte linkse mensen om te erkennen dat we niet gewoon te maken hebben met een oorlogszuchtige groep die bereid is om te onderhandelen over aanvaardbare vredesvoorwaarden, maar met een monster van apocalyptische proporties dat past in het eindtijdscenario dat in de Bijbel wordt beschreven?

Hamas betekent immers geweld, zowel in het Hebreeuws als in het Arabisch, die nauw aan elkaar verwant zijn. De aanwijzing zit in de naam, want hun doel is om alle Joden in de wereld af te slachten. En als ze dat bereikt hebben, zijn de christenen de volgende.

Wat we zien in de straten van Londen en elders is een uitbarsting van giftige antipathie tegen God zelf, een massale rebellie tegen de hoogste autoriteit.

De zondvloed in Noachs tijd kwam omdat de wereld vol geweld was (Genesis 6:11) – dat wil zeggen, vol Hamas. En dus werd de wereld vernietigd, met uitzondering van de weinigen die God trouw bleven.

Het is veelzeggend dat Jezus de dagen voor Zijn wederkomst vergelijkt met de tijd voor de zondvloed (Lucas 17:26). Terwijl ik dit schrijf, leven we in een gewelddadige wereld met meer dan honderd conflicten, die zich buitenproportioneel concentreren op de vermeende onderdrukking van de Palestijnen door Israël.

Maar God bouwt een ark voor hen die veiligheid en redding zoeken van de echte onderdrukkers – zoals Hamas – in de vorm van de Messias Jezus, Die de prijs voor onze zonden betaalde door te sterven aan het kruis in Jeruzalem en op te staan uit de dood als de Eersteling van allen die in Hem geloven.

De BBC en andere mainstream media richten zich voortdurend op Israël als de vermeende agressors. Maar toen de RAF (Royal Air Force) Dresden, Darmstadt en andere grote Duitse steden bombardeerde, konden de Britten nauwelijks verantwoordelijk worden gesteld voor de veroorzaakte massavernietiging. Dat lag volledig op de schouders van een zekere Adolf Hitler. Hetzelfde geldt voor Hamas (en haar aanhangers in Iran) in het geval van Gaza.

Maar na de moorddadige aanval op 7 oktober was het duivels sinister hoe snel de aandacht verschoof naar de weliswaar erbarmelijke situatie van de burgers van Gaza. Haatpredikers van Hamas kregen toestemming om, tot misselijkmakend toe, de straat op te gaan om het vuur van het antisemitisme aan te wakkeren – en zelfs onze heroïsche vrijheidsstrijd, die tegen zulke hoge kosten was gewonnen, in twijfel te trekken. Als een soortgelijke situatie zich tijdens de Tweede Wereldoorlog had voorgedaan, zouden veel demonstranten (en misschien journalisten) waarschijnlijk zijn berecht wegens verraad.

Vooringenomenheid van de media

Ik veronderstel dat we dit hadden moeten zien aankomen. Want precies zes maanden eerder, op 7 april, werd de Brits-Israëlische familie van rabbijn Leo Dee in Samaria aangevallen door terroristen. De voormalige rabbijn uit Noord-Londen verloor zijn vrouw en twee van zijn dochters op een onvoorstelbare manier in een brute aanval die door de BBC simpelweg werd afgeschilderd als onderdeel van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Alsof de familie van de rabbijn strijders of deelnemers aan de oorlog waren.

De BBC beperkt zich nu tot het beschrijven van Hamas als een organisatie die door onze regering als terroristen wordt beschouwd, in plaats van als zichzelf. In hun schokkende arrogantie en naïviteit kunnen ze het niet opbrengen om toe te geven dat de daders van het bloedbad van 7 oktober misschien – heel misschien – terroristen zijn.

Danny Cohen, voormalig hoofd van de BBC-televisie, heeft opgeroepen tot een onafhankelijk onderzoek naar de redactionele en bestuurlijke tekortkomingen van de omroep in haar berichtgeving over Israël.

Stephen Daisley in The Spectator wijst op het geval van een verslag van Reuters dat extreem verdraaid was: een nieuwsagentschap had het Israëlische leger geciteerd door te zeggen dat speciaal getrainde medische teams en Arabisch sprekenden naar het Al Shifa ziekenhuis waren gebracht om schade aan burgers te minimaliseren. De BBC verdraaide dit nieuws en verspreidde het bericht dat het Israëlische leger het gemunt had op medisch personeel en Arabisch sprekenden!

Israëls oude vijand, de Filistijnen, die in Gaza woonden, werden uiteindelijk uitgeroeid in vervulling van de profetie van Amos (Amos 1:8) vanwege hun voortdurende geweld tegen Israël – ook al waren het geen Arabieren maar een Grieks zeevarend volk.

Wat we nu meemaken is vooral een geestelijke strijd, geen fysieke. Veel mensen in Gaza vragen God om hulp en zijn – zelfs vóór het recente conflict – verzoend met hun mede-Joden door de liefde van Jezus.

Bid voor een groot ontwaken voor de Vredevorst die gekomen is voor zowel Joden als Arabieren. De meesten van ons kunnen niet deelnemen aan de fysieke strijd, maar we kunnen wel geestelijke soldaten zijn! “U die het volk aan de HEERE doet denken, gun u geen rust. Ja, geef Hem geen rust, totdat Hij Jeruzalem gegrondvest heeft en gesteld heeft tot een lof op aarde.” (Jesaja 62:6b-7)

Charles Gardner is de auteur van de volgende boeken: “Israel the Chosen”, verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem”, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com en “A Nation Reborn”, verkrijgbaar bij Christian Publications International.