LedenHet verdedigen van de ‘journalistiek’ van Hamas betekent het verspreiden van antisemitische leugens, niet persvrijheid

(JNS) De dood van Al Jazeera-correspondent Anas al-Sharif en andere Palestijnen die eveneens ten onrechte beweerden journalist te zijn, wordt in veel internationale media afgeschilderd als het meest recente voorbeeld van een lange reeks gruweldaden van Israël. Het is niet zo’n belangrijk argument in het arsenaal van de vijanden van de Joodse staat als hun bewering dat Israël Palestijnse burgers opzettelijk uithongert. Maar de bewering dat de Israëlische strijdkrachten journalisten aanvallen om verslaggeving over hun wandaden te verhinderen, is niettemin een essentieel onderdeel van hun argumentatie dat er in de Gazastrook een “genocide” wordt gepleegd.

Daarom gaat het in het debat over al-Sharif, wiens lidmaatschap van de militaire eenheden van Hamas uitvoerig is gedocumenteerd in de dossiers die door de Israëlische strijdkrachten tijdens de oorlog in Gaza in beslag zijn genomen, om meer dan alleen de vraag of hij een legitiem doelwit was. Het beperkt zich ook niet tot de daarmee verband houdende, maar daarvan losstaande kwestie van het besluit van Israël om de buitenlandse pers geen vrije toegang te verlenen tot het oorlogsgebied.