De woordvoerder van de Heilige Landkerken in Jeruzalem heeft mij vandaag rond het middaguur laten weten dat joodse kolonisten opnieuw een kerk hebben opengebroken en vernield.
“Een joodse extremist vernielde het beeld van de gegeselde Verlosser in de Kapel van de Flagellatie bij de Eerste Statie op de beroemde Via Dolorosa in Jeruzalem. Welkom in het nieuwe christenhatende Israël, aangemoedigd en gesteund door de nieuwe regering.” Dat waren zijn woorden.
In feite was de dader een Amerikaanse toerist, een orthodoxe jood, die op heterdaad werd betrapt in de Vlaggenkapel en werd overgedragen aan de Israëlische politie. Ter verdediging verklaarde de joodse moordenaar dat “de God van Israël geen stenen afgoden tolereert in de heilige stad Jeruzalem”. Met andere woorden: hij leed aan het Jeruzalemsyndroom.
Niemand ontkent dat dergelijke incidenten steeds weer gebeuren. En dit mag niet gebeuren. Bovendien wordt het onmiddellijk veroordeeld door de Israëlische media en politici. Jeruzalem is een brandpunt dat mensen irriteert, is altijd een spiritueel kruitvat geweest en zal dat altijd blijven.
De Kapel van de Flagellatie ligt in de moslimwijk van de Oude Stad van Jeruzalem aan de Via Dolorosa en vormt samen met de Kapel van de Veroordeling op dezelfde binnenplaats aan de overkant de tweede statie van Jezus’ kruisweg. Wanneer joden een kerk of een christelijke begraafplaats vernielen, zoals een maand geleden op de berg Sion, wordt in de nieuwsberichten gesproken over joodse extremisten en wordt onmiddellijk de staat Israël de schuld gegeven. Dit gebeurt met christelijk enthousiasme om opnieuw “Nu Nu” te zeggen tegen de Joodse regering in het Heilige Land.
Wat de gevangen dader hier zegt wordt helaas door veel te velen in Jeruzalem en Israël tot en met sommige leden van de huidige regering gedacht!@ProtectingHLC @GerRepRamallah @GerAmbTLV @IsraelinHolySee @TaniaBRafaeli @Volker_Beck pic.twitter.com/Kfgx7uMAub
– Pater Nikodemus Schnabel (@PaterNikodemus) 2 februari 2023
Maar Arabische christenen zeggen niets over de botsingen met hun moslimburen in de Oude Stad van Jeruzalem of in Bethlehem. En we weten allemaal dat Palestijnse christenen in het land, en vooral in Jeruzalem en Bethlehem, vaak worden lastiggevallen of zelfs aangevallen door hun moslimbroeders en -zusters. Geschillen met moslims worden door christenen verzwegen, geschillen met joden worden graag in de openbaarheid gebracht. De orthodoxe kerken in Jeruzalem weten heel goed dat het leven onder Joodse heerschappij in Jeruzalem vele malen aangenamer is en echte godsdienstvrijheid biedt.
Daarvoor hoeft men alleen maar te praten met de kudden van de kerken, met Arabische christenen bij de Nieuwe Poort en in de christelijke wijk van de Oude Stad van Jeruzalem. Met wie je ook zit en af en toe een koffie drinkt in de Shachar Hachadash Straat bij de Nieuwe Poort. Onder Israëlische heerschappij genieten zij vrijheid en veiligheid. Zelfs als niet alles perfect is. Maar de Joden in het land geven dat ook toe. De meesten zijn tevreden met de zogenaamde Israëlische bezetting. “Mijn ouders hebben liever de Israëlische bezetting in Jeruzalem dan de officiële vrijheid onder Jordanië,” vertelde George me ongeveer twee weken geleden. “Moslims hebben christenen altijd slechter behandeld dan joden en dat heb ik van mijn ouders gehoord. Ze hebben beide tijden en heersers meegemaakt.”
De kerken in het Heilige Land staan onder druk, vooral van hun moslimbroeders en de Palestijnse Autoriteit. Daarom twitteren kerkelijke woordvoerders snel als Joden iets slechts doen.
En de Palestijnse Autoriteit hoort dat natuurlijk graag. “Wij veroordelen deze agressie van de bezettingsregering en haar joodse kolonistenextremisten.” En tenslotte wordt in hetzelfde bericht gepleit voor “hulp van de internationale gemeenschap om de Palestijnen te beschermen tegen de Israëlische overheersing in het land”. Helaas spelen de orthodoxe kerken de moslimautoriteit elke keer in de kaart.