Tien tips voor Netanyahu

De donder en bliksem van meerdere verkiezingen zijn voorbij en laten Israël weer een krappe regering-Netanyahu na. Hier zijn tien tips die Benjamin Netanyahu en zijn coalitiepartners in acht zouden moeten nemen om zowel verantwoord te regeren als echte beleidsdoelen te bereiken:

1. Stel duidelijke prioriteiten en pak ze achtereenvolgens aan, want te veel kanten tegelijk op rennen kan leiden tot fouten of explosies.

Probeer niet de post van procureur-generaal te scheiden van de procureur-generaal, het systeem voor de benoeming van de rechters van het Hooggerechtshof te veranderen, een wet aan te nemen die het Hooggerechtshof opheft, de overtreding van “vertrouwensbreuk” te schrappen, de hervormingen van Matan Kahana op het gebied van de bekeringswetgeving en de kashrut-regelgeving te schrappen, een nieuwe IDF-ontwerpwet aan te nemen, Khan al-Ahmar te ontruimen, de voorschriften van de IDF inzake open vuur tegen terroristen te versoepelen en de status quo op de Tempelberg te veranderen, en dat allemaal in uw eerste regeringsweek. Bijt niet meer af dan je kunt kauwen.

2. Regeer krachtig, maar wees zo inclusief mogelijk.

Blijf weg van de lelijke en verdeeldheid zaaiende bombast van bijvoorbeeld Avigdor Lieberman en David Amsalem. Zoals kolonisten geen “fascisten” en ultraorthodoxe Joden geen “parasieten” zijn, zo zijn ook linksen geen “verraders” en seculieren geen “hellenisten”.

In het algemeen zou het een goed idee zijn om Israëls politieke hartstochten te beteugelen en de retorische hitte af te zwakken. Na 44 maanden van onophoudelijke en herhaalde verkiezingscampagnes moeten de vlammen lager worden gezet. Er komt nog genoeg verhit debat over het beleid en dat moet niet gepaard gaan met haatdragende retoriek.

3. Vossen zijn geen goede bewakers van kippenhokken, dus houdt Aryeh Deri weg van het ministerie van Financiën en Itamar Ben-Gvir weg van het ministerie van Openbare Veiligheid.

4. Bereid Israël voor op oorlog, op de juiste manier.

Ondanks de dynamiek van de Abraham-akkoorden moet Israël zich op een breed scala van oorlogsscenario’s voorbereiden. Dit omvat de ontwikkeling van een geloofwaardige Israëlische capaciteit om Iraanse nucleaire doelen aan te vallen en het vermogen om intense raketoorlogen te weerstaan, en ook de voorbereiding op een echte oorlog op drie fronten tegen een door Iran geleide coalitie.

Israël moet beschikken over grondtroepen die in staat zijn tot snelle en verpletterende manoeuvres om beslissende resultaten te bereiken door de strijd diep in vijandelijk gebied te voeren en zijn wil om te vechten te breken. Met andere woorden, Israël moet de doctrine terugbrengen die bekend staat als hachra’ah (beslissend resultaat). Dit zal duur zijn. Het IDF-budget en de order-of-battle moeten worden verhoogd.

5. Vecht hard tegen antagonistische internationale organisaties, zoals de VN-Mensenrechtenraad en Amnesty International.

Verjaag vijandige VN-organisaties uit het eersteklas onroerend goed in Jeruzalem dat zij bezetten op Ammunition Hill en in Armon HaNetziv, met inbegrip van de schandalig regressieve UNRWA en het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken (OCHA).

6. Regeer nadrukkelijk regeren in gebied C.

Behoud van wat er over is, van Israëls de facto soevereine controle in gebied C van Judea en Samaria, betekent goedkeuring van nederzettingen, wegen en andere infrastructuurprojecten die zowel de Joodse als de Arabische bewoners van het gebied ten goede komen. Het betekent ook de ontmanteling van illegale bedoeïenen- en Palestijnse nederzettingen die doelbewust strategische routes belemmeren. Daartoe behoort het kampement Khan al-Ahmar, dat in E-1 met steun van de Europese Unie is opgericht om de Israëlische controle over de omgeving van Jeruzalem opzettelijk uit te dagen.

7. Bouw in en rond Jeruzalem.

Bouwen in E-1 en uitbreiden van Maaleh Adumim naar het oosten zijn de beste manieren om Israëls greep op lange termijn op de strategische boog van Jaffa tot Jericho, die Israëls controle over de Jordaanvallei verankert, te verstevigen. Vóór de verkiezingen van 2019 en 2020 zei Netanyahu dat hij de bouw van 3.500 woningen in E-1 zou doorzetten. Er werden aanbestedingen uitgeschreven voor 1.000 woningen in Givat Hamatos en er werden ook projecten in Atarot en Gilo aangekondigd. Sindsdien zijn de projecten vastgelopen. Deze moeten doorgaan om Jeruzalem zionistisch en bloeiend te houden.

8. Neem de controle over de Tempelberg terug, en wel davka (specifiek en uitdagend).

De reden hiervoor is dat Fatah, Hamas en de Israëlische islamitische beweging de controle over de Tempelberg tot het middelpunt van hun aanvallen op Israël hebben gemaakt. De Palestijnse Autoriteit van Mahmoud Abbas blijft ook de verachtelijke leugen verspreiden dat Israël de moskee op de berg bedreigt. Nu is het tijd om het Israëlische bestuur van de plek te bevestigen.

Ondanks de gevoeligheid van de situatie moet Israël soevereiniteit tonen. De beste manier om dit te doen is door het uitbreiden van Joodse bezoekprivileges en zelfs elementaire gebedsrechten op deze heiligste der plaatsen voor het Joodse volk.

9. Accepteer geen terreur.

Maak de Palestijnen duidelijk dat zelfs één busbom, G-d verhoede, of één ronde Kassam-raketten hen tastbaar onroerend goed en concrete Israëlische hulp van allerlei aard zal kosten. Zowel de PA als Hamas, hoe vervelend en corrupt ook, zijn 100% in staat het geweld tegen Israël te stoppen wanneer zij dat willen.

Israël moet optreden om zijn afschrikking te vergroten. Dit betekent nultolerantie voor boobytraps op grenshekken, voor raketvuur, brandstichtende vliegers, drone-invallen en dergelijke.

Het betekent ook dat Hamas-leiders moeten worden aangepakt als zij er niet in slagen de huidige rust te bewaren, dat diep in Syrië moet worden toegeslagen zodra IRGC-bases worden geïdentificeerd en dat meer Iraanse nucleaire locaties moeten worden uitgeschakeld door middel van sabotage – hopelijk met duidelijke steun van de VS.

Bovendien moet Israël genoegen nemen met niets minder dan een overweldigende, ingrijpende, bijna kosmische hervorming van de corrupte en afwijzende PA alvorens zelfs maar een discussie over politieke routekaarten voor de toekomst uit te stippelen.

10. Betrek de Joodse wereld over de hele wereld erbij, ook al heeft een groot deel daarvan al besloten dat Netanyahu vals is en zijn religieuze zionistische en ultraorthodoxe coalitiepartners nog meer.

Het is lomp om de Israëlische samenleving af te schilderen als verdeeld in twee strijdende kampen: Een moreel, liberaal, democratisch, universalistisch Israëlisch links versus een immoreel, onliberaal, hyper-nationalistisch, suprematistisch Israëlisch rechts. Dit is een valse dichotomie, een fictief beeld van de Israëlische samenleving. Zij mag geen wortelschieten. Open kanalen van respectvolle dialoog tussen Israël en de diaspora zijn de manier om dit te voorkomen.

Israël moet ook de hypocrisie verwerpen van buitenlandse leiders van Washington tot Parijs die dreigen hun banden met Israël te verminderen als Ben-Gvir een zetel in het kabinet krijgt.

Ondanks zijn grofheid is Ben-Gvir tenminste een Israëlische patriot die bidt voor het succes van IDF-soldaten, in tegenstelling tot de islamisten van Ra’am of de venijnig anti-Israëlische Arabische communisten van Hadash die het doden van IDF-soldaten vieren. Ik ken geen buitenlandse leiders die zich hebben gedistantieerd van Israëlische regeringen waarin vertegenwoordigers van Ra’am, Hadash of Balad zitting hadden of probeerden te krijgen.

In het algemeen moet Israël pogingen afslaan om het met een totalitair penseel te besmeuren. Israël wordt een conservatiever, nationalistischer en religieuzer land, maar zijn democratie is levendig, zijn inzet voor persoonlijke vrijheden en mensenrechten blijft sterk en zijn bijdrage aan de regionale stabiliteit is saillanter dan ooit.

David M. Weinberg is senior fellow bij het Kohelet Forum en Habithonistim: Israel’s Defense and Security Forum. Zijn columns over diplomatie, defensie, politiek en de Joodse wereld van de afgelopen 25 jaar zijn gearchiveerd op davidmweinberg.com.