Sinwar gebruikt gijzelaars om “de Israëlische samenleving te verdelen”

Premier Benjamin Netanyahu heeft donderdag ingestemd met het sturen van een delegatie naar Doha, Qatar, en een mandaat om onderhandelingen te voeren om de Israëlische gijzelaars naar huis te brengen. Het is echter mogelijk dat een dergelijke deal nooit tot stand zal komen, aangezien Hamas-leider Yahya Sinwar de onderhandelingen lijkt te bevoordelen als een wreed mechanisme om de Israëlische samenleving te martelen, vertelde een deskundige aan JNS.

Eran Lerman, vice-president van het Jerusalem Institute for Strategy and Security, zei dat hij “niet helemaal zeker wist of Sinwar echt een deal wil sluiten.”

Hij zei dat Sinwar niet wil dat nog in leven zijnde gijzelaars buiten zijn bereik blijven, ‘omdat dat de enige garantie is voor zijn overleving.’

‘Hij gebruikt ze feitelijk om de Israëlische samenleving te verdelen’, zei Lerman.

Terwijl de Israëlische onderhandelaars naar Doha trekken, zijn er bijna twee weken verstreken sinds de moord op de voormalige politieke leider van Hamas, Ismail Haniyeh, en op de militaire topcommandant van Hezbollah, Fuad Shukr. Zowel Iran als Hezbollah hebben hun dreigementen met vergelding nog niet uitgevoerd.

Israël blijft zich voorbereiden op een verwachte aanval van Iran en zijn netwerk van bondgenoten. Nu Hamas donderdag weigerde deel te nemen aan de onderhandelingen over een mogelijke gijzelingovereenkomst en de dreiging van een Iraanse/Hezbollah-aanval, werden de afgelopen twee weken gekenmerkt door onzekerheid en toenemende spanningen als gevolg van de snel veranderende veiligheidssituatie in de regio.

Sommige politici hopen dat een gijzelingsovereenkomst Iran en Hezbollah ervan kan weerhouden om aan te vallen, hoewel Hamas heeft gezegd dat het niet zal deelnemen aan deze laatste onderhandelingsronde. De andere vraag is echter of en hoe de situatie is veranderd als gevolg van de moord op Haniyeh in Teheran.

Sinwar was altijd de beslisser

Enia Krivine, senior directeur voor Israëlische programma’s en het National Security Network bij de Foundation for Defense of Democracies, vertelde JNS dat Sinwar’s vervanging van Haniyeh “in wezen” de onderhandelingen niet zou veranderen.

“Sinwar was altijd de beslisser in de onderhandelingen; hij had alle onderhandelingsmacht met de gijzelaars achter slot en grendel”, zei ze. “De andere actoren buiten Gaza waren de boodschappers van Sinwar. Sinwars vervanging van Haniyeh licht eenvoudigweg de sluier op en laat zien dat dit altijd Sinwars spel was.”

Lerman leek het daarmee eens te zijn.

“Voor zover ik weet, was het altijd zijn ding”, zei hij. “Hij heeft nooit bevelen van iemand aangenomen.”

De moord op Haniyeh ‘verandert niets’, zei Lerman. “Het weegt zwaarder op hem in termen van zijn situatie en zijn volk in Gaza, die zich in een behoorlijk wanhopige situatie bevinden, maar wat hem betreft wil hij een toezegging van Israël om de oorlog te beëindigen met een overwinning voor Hamas.”

De Israëlische veiligheidsechelons, evenals een groot deel van de internationale gemeenschap, lijken te geloven dat Israël het zich kan veroorloven veel terroristen vrij te laten en de oorlog te beëindigen door middel van een gijzelingsovereenkomst, omdat Hamas in hun ogen voldoende verzwakt is.

Lerman vertelde JNS dat hij begrijpt waarom velen in het defensie-establishment geloven dat “er genoeg gemeenschappelijke basis kan zijn om dit te laten werken”, zelfs als sommige mensen worden vrijgelaten, omdat “de aard van de oorlog is veranderd” en Israël “een deal nodig heeft”. waar we naar kunnen streven zonder de dynamiek echt te veranderen.”

Krivine erkende ook het dilemma en zei: “Iedereen begrijpt dat het vrijlaten van Palestijnse gevangenen een slecht idee is.

Ze wees vorige week op een incident waarbij eind vorig jaar een Israëlische man werd neergeschoten door een Palestijnse gevangene, die was vrijgelaten als onderdeel van.” een van de gijzelingsmisdrijven. Ze wees er ook op dat Sinwar zelf werd vrijgelaten als onderdeel van de deal uit 2011 waarbij soldaat Gilad Shalit van het Israëlische leger werd vrijgelaten in ruil voor 1.027 terroristen.

“Dat wil zeggen,” vervolgde Krivine, “zolang er levende gijzelaars in handen zijn van Hamas, heeft de regering een morele plicht om te proberen de gijzelaars terug te krijgen.

“Het is niet alleen een morele of politieke imperatief, maar ook een strategische imperatief”, voegde ze eraan toe. “Zolang de gijzelaars in Gaza blijven, kunnen Sinwar en de Iraanse As de Israëliërs psychologisch terroriseren. “Het is van het grootste strategische belang om de gijzelaars terug te krijgen en Hamas de krachtige invloed te ontnemen die het heeft tegen de Israëli’s.”

Dealbreakers

Er zijn tegenstrijdige berichten over wat de huidige gijzelingsovereenkomst eigenlijk inhoudt en of Israël en Hamas de voorwaarden en eisen al dan niet hebben gewijzigd sinds het door president Joe Biden goedgekeurde ontwerp.

Krivine zei dat ze niet wist wat er op de krant stond, “maar nu de VS een staakt-het-vuren in Gaza proberen te gebruiken om Iran te sussen en een Iraanse aanval op Israël te voorkomen, neem ik aan dat er veel sprake is van samenzwering.”

“Israël wil ervoor zorgen dat het niet opnieuw met een catastrofale realiteit in de directe omgeving van de Gazastrook te maken krijgt”, zei hij. “Als Hamas wil dat zijn gewapende mannen kunnen terugkeren naar de noordelijke Gazastrook, is dat een dealbreaker.”

Hij zei dat Israël de Philadelphia Corridor langs de grens tussen Gaza en de Sinaï zou kunnen verlaten “als we een heel duidelijk, ingewikkeld bewakingssysteem hebben waar we ons prettig bij kunnen voelen en als de Egyptenaren begrijpen wat voor soort spelletjes ze hebben gespeeld.” , kan niet langer worden getolereerd.”

Lerman is echter van mening dat de controle over de Netzarim Corridor, die de noordelijke en zuidelijke Gazastrook scheidt, “in veel opzichten belangrijker is.”

Een van de belangrijkste debatten in Israël en daarbuiten sinds 7 oktober was dat het redden van alle gijzelaars en het verslaan van Hamas twee tegengestelde ideeën zijn die niet tegelijkertijd kunnen worden verwezenlijkt, en dat Israël geen inhoudelijke opties heeft om beide doelen volledig te bereiken. Het is het een of het ander.

Krivine zei dat Israël “maximale militaire druk op Sinwar moet blijven uitoefenen terwijl hij onderhandelingen voert over de gijzelaars, in de hoop dat Sinwar ofwel zal worden gedood of uiteindelijk tot een deal zal komen als hij denkt dat hij zich nergens meer kan verstoppen.”

“De hoop was dat Israëlische troepen Sinwar eerder zouden bereiken, maar het is slechts een kwestie van tijd voordat Israëlische troepen het brein van het bloedbad van 7 oktober in het nauw drijven”, zei ze. “In de tussentijd zijn er geen tekenen dat Sinwar een deal zal accepteren en de ongelooflijk waardevolle invloed die hij heeft zal opgeven zolang de gijzelaars in Gaza blijven.”

Dit is de reden waarom de gijzelingsonderhandelingen die plaatsvinden in Doha buitengewoon belangrijk zijn. Sinwar houdt de situatie nauwlettend in de gaten, want als de gesprekken mislukken en Iran dit als excuus gebruikt om Israël rechtstreeks en via proxy’s in Irak, Libanon en Jemen aan te vallen, zal zijn wens vervuld worden om Israël opnieuw van alle kanten te zien aangevallen.

Met dat in gedachten vertelde Krivine aan JNS dat als Hamas “niet bereid is om deze week een overeenkomst te bereiken die de gijzelaars naar huis zal brengen, er goede redenen zijn voor Israël om in de aanval te gaan tegen zijn regionale tegenstanders.”

Ze zei dat Sinwar zich “gemoedigd voelt omdat zijn bondgenoten in Beiroet en Teheran Israël bedreigen.”

“Als Israël in de aanval gaat en een gedurfde en beslissende slag toebrengt aan Hezbollah en het Iraanse regime, zal dat de positie van Sinwar aanzienlijk verzwakken”, zei Krivine.