Maya Alper, 25 jaar, overleefde de Hamas-aanval. Ze was op het Nova muziekfestival in het zuiden, zoals zoveel andere jonge mensen.
Vroeg in de ochtend stond ze met een groep milieubewuste vrijwilligers achter de bar, afval op te ruimen en gratis wodka shots uit te delen aan feestgangers, toen plotseling de sirenes loeiden.
Tientallen raketten werden afgevuurd op Israël vanuit de Gazastrook. Maya liep naar haar auto om het evenement te verlaten. Toen ze bij een kruispunt kwam, zag ze een groep festivalgangers automobilisten aansporen om te keren. Toen hoorde ze een knal. Ze zag paniekerige mannen en vrouwen rennen en voor haar op de weg neervallen. Er waren geweerschoten te horen. Ze rende voor haar leven en verstopte zich in de bosjes. Daar bleef ze zes uur lang tot ze uiteindelijk werd gered.
Een uur voordat ze werd gered, begon Maya Alper zichzelf te filmen om haar indrukken vast te leggen. Hier is haar verslag:
Normaal gesproken deel ik niets op sociale media, maar nadat ik voor mijn leven had gerend, beschoten was en me zes uur lang in een bosje had verstopt, realiseerde ik me dat er dingen zijn die het waard zijn om te delen.
Hemel en hel zijn keuzes, het zijn gemoedstoestanden die we kunnen kiezen. Ik bevond me midden in een oorlogsgebied en in die zes uur dat ik me in mijn bosje verstopte, hoorde ik duizenden geweerschoten vanuit plaatsen dichtbij me. Ik was me ervan bewust dat terroristen onschuldige kinderen, mannen en vrouwen aan het vermoorden waren.
Ik zag de mensen die bij me waren toen we samen renden voor ons leven en beschoten werden, en ik zag ook de lach van de terrorist toen hij een meisje neerschoot en zij dood neerviel.
Ik zag de angst en de zorgen en de ongelooflijke kracht van de soldaten die me hielpen om in veiligheid te komen.
Ze weten dat ze op een missie zijn om alle gezinnen te redden die door de terroristen worden vermoord en dat ze daarvoor hun leven riskeren. Ik zal voor altijd dankbaar zijn voor deze dappere zielen en de offers die ze hebben gebracht om mij en alle anderen te helpen.
In dit alles – omringd door een levende hel – zoveel dood en haat, zat ik in mijn struik, glimlachte, ademde en bad op mijn eigen manier voor mezelf, voor vrede en voor liefde. Ik realiseerde me dat tussen alle bommen, geweerschoten en geschreeuw, de vogels nog steeds zongen en achter alle rook, de lucht nog steeds blauw was, en daar concentreerde ik me op.
Telkens als er een gedachte van stress, angst, woede of wraak in me opkwam, stopte ik, haalde ik adem en bedankte ik voor minstens drie dingen in mijn huidige moment.
“Bedankt voor de struik die me beschermt, bedankt voor de vogels die voor me zingen en bedankt dat ik me zo goed voel over de situatie waarin ik me bevind.”
Nu ik thuis ben, bij mijn familie, veilig, kan ik me niet eens voorstellen wat de ontvoerde kinderen, mannen en vrouwen in Gaza doormaken. En wat onze dappere soldaten doormaken, waaronder mijn eigen broer die vocht en mensen redde op de plek het dichtst bij mijn bosje, niet wetend dat zijn zus daar was en gered moest worden.
Wat ik wil zeggen is dat ik niet de antwoorden heb om wereldvrede te bewerkstelligen, maar ik was wel in staat om vrede en de hemel voor mezelf te brengen in het hart van deze levende hel.
***Zolang we ademen, winnen we.***
Letterlijk.
Veel vrienden en familie hebben me gevraagd hoe ze me het beste kunnen steunen, en hier is één antwoord.
Stop met de hele tijd naar het nieuws te kijken, wees aanwezig bij jezelf, je familie en je dierbaren.
Als je niets slims te zeggen hebt, doe het dan alsjeblieft niet, vooral niet op sociale media. Onze woorden hebben zoveel kracht, gebruik ze verstandig.
Elke keer dat je een gedachte hebt die voortkomt uit angst, woede, haat of wraak – stop, adem het uit en vervang het door drie dingen waar je dankbaar voor bent.
Als je niet dankbaar kunt zijn voor iets in je huidige moment, kan het ook iets uit je verleden of toekomst zijn. Geef gewoon dankbaarheid.
Blijf kiezen en handelen vanuit liefde, niet vanuit angst.Dit is het verschil tussen een leven in de hemel of in de hel.
***Zolang we ademen, winnen we.***
Hoe belangrijk het ook is om de verschrikkingen die daar zijn gebeurd te erkennen, laten we als land en als gemeenschap onze aandacht en energie richten op hoe we ons allemaal kunnen verenigen. Iedereen in Israël helpt op dit moment op zijn eigen magische manier door zijn of haar gaven aan de wereld te geven, er is geen “van mij” meer – we geven allemaal aan degene die het op dit moment nodig heeft, en dat is iets wat niemand ons kan afnemen.
Het machtigste wapen ter wereld is ons collectieve bewustzijn, laten we het samen gebruiken voor een goed doel.
Uiteindelijk waren de mensen die mij uit het oorlogsgebied haalden Israëlische Arabieren die mij uit mijn struik in de veilige armen van mijn vader brachten.
Deze oorlog is geen oorlog van de Joden tegen de moslims of de Arabieren, want zij zijn onze vrienden, de Israëlische Arabieren.
HET IS IEDER LEVEND WEZEN TEGEN HAMAS.
En het maakt niet uit hoeveel de media zullen proberen om de realiteit te verdraaien en meer angst aan te wakkeren, wij kennen de waarheid en we zullen erin blijven geloven.
Ik zeg niet dat ik gelijk heb of niet – ik deel alleen mijn ervaring en wat voor mij heeft gewerkt.
Ik stuur liefde en kracht naar de families die geliefden hebben verloren.
Ik stuur gebeden naar de ontvoerden in Gaza. Voor onze dappere soldaten. En voor elk levend wezen op deze aarde.
Blijf alsjeblieft ademen, blijf elke seconde van de dag voor liefde kiezen.
Voor mijn broeders en zusters die aanwezig waren bij het bloedbad, of voor iedereen die last heeft van stress, wil ik graag een ademhalingsmethode met jullie delen die de zenuwen kalmeert en die ik vele malen heb gebruikt daar tussen de struiken, maar ook erna. Het heet Savitri (niet voor kinderen!) – adem in en uit door je neus.
Adem langzaam in tot je tot 8 hebt geteld.
Houd je adem in tot je tot 4 hebt geteld.
Adem uit tot je tot 8 hebt geteld.
Houd de adem vast tot je tot 4 hebt geteld.
8-4-8-4Hoe langer je de oefening doet, hoe dieper hij wordt. Hoe langer je de oefening doet, hoe dieper de ontspanning. 21 minuten is heel helend.
En nog iets dat vorige week hielp en misschien een beetje vreemd klinkt, maar onze emoties en trauma’s worden in ons opgeslagen. Dans, dans, schud je lichaam en je billen, laat het trauma niet in je lichaam vastzitten!
Op de foto – dat ben ik die lacht vanuit mijn struik.
Deze video heb ik 1 uur voordat ik werd gered, gemaakt.