Israël en Iran liggen ver uit elkaar, maar de Islamitische Republiek staat vlak voor de deur van Israël, en dat al enige tijd. Haar volmachten, Hezbollah in Libanon en Hamas in Gaza, liggen respectievelijk aan Israëls noord- en zuidgrens. Iran probeert ook al meer dan tien jaar voet aan de Israëlische grens met Syrië te krijgen. Om een lang verhaal kort te maken: Iran heeft Israël bijna omsingeld, hoewel de twee landen meer dan duizend kilometer van elkaar verwijderd zijn.
Iran is erin geslaagd vaste voet te krijgen aan de grenzen van Israël door gebruik te maken van het feit dat de Joodse staat nog steeds vijanden heeft aan sommige van zijn grenzen – Syrië, Libanon en de door Hamas geregeerde Gazastrook. Iran daarentegen is niet door vijanden omgeven. Maar het heeft wel vijanden in de regio. Veel van Irans vijanden bevinden zich zelfs binnen zijn eigen grenzen in de vorm van diverse etnische minderheden.
De Islamitische Republiek is allesbehalve een homogeen land. Hoewel Perzen de dominante etnische groep zijn, zijn er vele andere etnische groepen in Iran, waaronder Azeri’s, Arabieren, Baluchi’s en Koerden. Deze etnische groepen zouden zich graag losmaken van de Iraanse staat, die hen decennialang, zelfs vóór de Islamitische Revolutie van 1979, zwaar heeft vervolgd.
Zoals Iran de vijanden van Israël in zijn voordeel gebruikt, zou Israël moeten reageren door de vijanden van Iran in zijn voordeel te gebruiken: door allianties te smeden met de onderdrukte etnische groepen van de Islamitische Republiek. Israël zou er goed aan doen de strijd van deze groepen voor zelfbeschikking te steunen door hen alle mogelijke bijstand te verlenen, met inbegrip van militaire hulp. Zo kan Israël niet alleen aan de grenzen van Iran, maar ook in Iran zelf voet aan de grond krijgen.
Israël zou moeten beginnen met het versterken van de betrekkingen met de Koerden. Ik zeg versterken omdat Israël al lang vriendschappelijke, zij het clandestiene, betrekkingen met de Koerden onderhoudt. De Koerden zijn bijzonder belangrijk omdat zij de grenzen tussen Syrië, Turkije, Irak en Iran overschrijden. Uitbreiding van de betrekkingen met de Koerden zou Israël in staat kunnen stellen in alle vier de landen aanwezig te zijn.
De Koerden zijn ook de grootste etnische groep in het Midden-Oosten zonder eigen land. Juist zij verdienen het recht op zelfbeschikking, en Israël kan daarbij helpen. In ruil daarvoor zouden de Koerden Israël moeten toestaan om inlichtingen en militaire middelen op hun grondgebied te gebruiken om Iran aan te vallen.
Er zijn zelfs tekenen dat dit al gebeurd is. Eerder dit jaar werd bekend dat Israël naar verluidt een geheime basis onderhoudt in Erbil, de hoofdstad van de Koerdische autonome regio in Irak. Of dit waar is of niet is discutabel. Maar als het waar is, dan is Israël al op de goede weg.
De volgende stap zou idealiter zijn dat Israël de hand reikt naar andere onderdrukte minderheidsgroepen in Iran en hen alle mogelijke steun geeft – moreel, financieel, militair, enz. – om hen te helpen onafhankelijk te worden van de Islamitische Republiek in ruil voor toestemming aan de Joodse staat om inlichtingen- en militaire faciliteiten op hun grondgebied te stationeren. Als Iran het proxy spel kan spelen, kan Israël dat ook.
“Israël moet aanwezigheid op Golan Hoogvlakte reorganiseren”
Israëls wil om handhaving Libanon-akkoorden op de proef gesteld
Broer van Israëlische gijzelaar voor VN-Veiligheidsraad: “Jullie zwijgen is oorverdovend”
