Er zijn 18 maanden verstreken sinds de inval van Hamas in Israël en de barbaarse pogrom die daarop volgde. Hamas houdt nog steeds gijzelaars vast en martelt hen. De Israëlische defensiemacht vecht nog steeds niet alleen tegen Hamas, maar ook tegen haar bondgenoten, die allemaal worden geleid en gesteund door het jihadistische regime in Teheran.
Dat is het slechte nieuws.
Het goede nieuws: op een pijnlijke maar gestage manier hebben de Israëli’s vooruitgang geboekt in de strijd tegen vijanden die niet willen onderwerpen maar vernietigen.
Israëls eerste onafhankelijkheidsoorlog, in 1948-49, duurde 20 maanden. Deze oorlog zal langer duren.
Tijdens een korte maar intense rondreis door Israël vorige week – van de Golanhoogten in het noorden tot de Negev-woestijn in het zuiden – werden ik en andere vertegenwoordigers van de Foundation for Defence of Democracies (FDD) geïnformeerd door een lange lijst hoge politieke en militaire functionarissen. Allen zagen er moe maar vastberaden uit. Ze maakten allemaal duidelijk dat ze nooit meer zullen toestaan dat er een “ring van vuur” brandt aan de grenzen van Israël.
Laten we beginnen met Gaza. Op 18 maart, nadat Hamas weigerde meer gijzelaars vrij te laten in ruil voor de verlenging van een staakt-het-vuren van drie maanden, hervatte Israël de vijandelijkheden.
Sindsdien hebben we volgens een woordvoerder van het Israëlische leger “meer dan 600 terroristische doelen aangevallen” en meer dan 250 terroristen gedood, “waaronder twaalf hooggeplaatste leden van Hamas … alle terroristen die betrokken waren bij het bloedbad van 7 oktober.”
Op 25 maart gingen duizenden Gazanen de straat op om te eisen dat Hamas een einde zou maken aan het conflict en hun lijden zou verlichten.
Hamas reageerde met het ontvoeren, martelen en executeren van deze demonstranten en bestempelde hen als “collaborateurs” en “verraders”.
In Libanon voerden Israëlische troepen vorige week luchtaanvallen uit op hooggeplaatste Hezbollah-leden zoals Hassan Bdeir, die ook een functionaris was in Teherans elite Quds Force.
In Syrië hebben Israëlische troepen militaire infrastructuur aangevallen, waaronder drie luchtmachtbases die niet langer gebruikt kunnen worden door de islamistische groep Hayat Tahrir al-Sham (HTS). In december wierp de groep de Syrische dictator Bashar Assad, die lange tijd een vazal van Teheran was, van de troon.
HTS wordt geleid door Ahmad al-Sharaa, ook bekend onder zijn oorlogsnaam Abu Mohammad al-Joulani. In januari benoemde hij zichzelf tot president van Syrië, een positie die volgens hem een pak en stropdas vereist.
We mogen echter niet vergeten dat hij in 2012 het al-Nusra Front oprichtte, een zusterorganisatie van Al Qaida. Dit feit stoort de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, de belangrijkste supporter van Sharaa, niet.
Sinds de val van het Assad-regime zijn Israëlische troepen gestationeerd op de berg Hermon aan de grens met de Israëlische Golanhoogte. Van daaruit controleren ze de activiteiten in zowel Zuid-Syrië als Zuid-Libanon.
Door dit te doen, stuurt Israël impliciet een boodschap naar Erdogan, die onlangs – niet voor het eerst – heeft opgeroepen tot de eliminatie van Israël en die mogelijk van plan is om van Syrië een Turkse kolonie te maken met militaire bases die Israël zouden kunnen bedreigen.
Ik wil vandaag nog op een ander front wijzen: De Israëlische inlichtingendienst heeft Amerikaanse luchtaanvallen tegen de Houthi-rebellen in Jemen gesteund, die af en toe raketten (meestal van Iraanse makelij) op Israël afvuren. Zoals de Amerikaanse minister van Defensie Pete Hegseth heeft verklaard, is het doel van de VS om een einde te maken aan de aanvallen van de Houthi’s op de internationale scheepvaart en om de vrijheid van scheepvaart in de Rode Zee te herstellen.
Deze ontwikkelingen zijn bemoedigend, maar de Israëli’s beseffen nu meer dan ooit dat er geen hogere prioriteit kan zijn dan te voorkomen dat het regime in Teheran kernwapens krijgt.
“Als Teheran kernwapens krijgt,” vertelde een hoge officier me, ”zijn al onze andere militaire prestaties voor niets geweest.”
In het afgelopen jaar hebben de Iraanse machthebbers Israël twee keer rechtstreeks aangevallen. In april schoten ze meer dan 300 drones en raketten neer. De meeste werden onderschept met minimale schade dankzij Israëlische, Amerikaanse en andere verdedigingsmiddelen.
In oktober vuurden ze meer dan 200 raketten af op Israëlische doelen. Ook hier bleken de gecombineerde luchtverdedigingssystemen verrassend effectief.
Israël vergeldde met een reeks luchtaanvallen die Iraanse raketproductiefaciliteiten en luchtverdedigingssystemen (waarvan vele van Russische makelij) vernietigden.
Dit heeft Teheran verzwakt in een mate die in decennia niet is vertoond. Maar omdat Moskou en Peking het regime naar verwachting ook zullen steunen bij de wederopbouw, zal het venster van kwetsbaarheid waarschijnlijk nog ongeveer zes maanden open blijven.
President Donald Trump heeft nu minstens zes B-2 stealth bommenwerpers ingezet op Diego Garcia, een luchtmachtbasis in de Indische Oceaan. Hij herinnert de Iraanse machthebbers, die hem met de dood blijven bedreigen, eraan dat hij de middelen heeft om hun kernwapeninstallaties snel en effectief te vernietigen, zelfs als ze onder bergen verborgen liggen.
Als gevolg hiervan verklaren de Iraanse machthebbers zich nu klaar voor “indirecte gesprekken op hoog niveau”.
Je kunt er zeker van zijn dat ze ofwel van plan zijn om het overleg te rekken terwijl ze kernkoppen maken die op intercontinentale ballistische raketten passen, of om Trump te misleiden om een deal te accepteren die net zo dodelijk gebrekkig is als het Joint Comprehensive Plan of Action van president Obama uit 2015 (dat noch alomvattend noch een actieplan was).
De enige aanvaardbare overeenkomst zou vereisen dat de Iraanse kernwapeninfrastructuur volledig en verifieerbaar wordt ontmanteld. “Ze mogen geen kernwapens hebben”, zei Trump maandag. “Dat is het enige dat telt.”
Als dit resultaat niet diplomatiek (en snel) kan worden bereikt, moet Trump zijn belofte nakomen om militaire actie te ondernemen om ervoor te zorgen dat de Iraanse islamisten niet het vierde nucleair bewapende lid worden van een agressieve, ambitieuze en anti-Amerikaanse as die de Chinese communisten, de Russische neo-imperialisten en de dictator in Noord-Korea omvat.
Als alternatief zou Trump de Israëlische inspanningen kunnen steunen om het kernwapenprogramma van Teheran lam te leggen. “Zonder proxies en kernwapens,” vertelde een hoge Israëlische functionaris aan de FDD Group, ”is de Islamitische Republiek een achtste-rangs macht.”
Mocht dit werkelijkheid worden, dan heeft Israël zijn tweede onafhankelijkheidsoorlog gewonnen. Uiterste waakzaamheid is geboden om een derde oorlog te voorkomen.
Hamas-terrorist gearresteerd voor het bedreigen van de voorzitter van de Samaria-raad
Terreuraanslag in Galilea: één dode, één zwaargewonde
IDF voert grootste operatie uit in Judea en Samaria sinds 2002
