Israëls langetermijnbelangen in Libanon

Het concept van de “day after”, na grote oorlogen tussen Israël en zijn vijanden, is misleidend, zegt Eado Hecht, Senior Fellow bij het Begin-Sadat Centrum voor Strategische Studies en een analist die gespecialiseerd is in militaire theorie en militaire geschiedenis.

De term is “zeer problematisch, omdat hij uitgaat van een duidelijk einde en een nieuwe situatie. Het doet een beetje denken aan het concept van het ‘einde van de geschiedenis’,” vertelde Hecht aan JNS.

Israëls conflicten met zijn islamistische vijanden zullen, net als de geschiedenis zelf, niet eindigen. Tenzij er een totale vernietiging van de vijand is, “zal er geen categorisch einde aan het conflict zijn,” waarschuwde hij.

“Wat is een ‘day after’ in Gaza en Libanon, en wanneer komt die?” vroeg hij.

In Libanon heeft Hezbollah veel meer militaire macht en rijkdom dan Hamas vóór 7 oktober en geniet het sterkere steun van Iran, zei hij. Tegelijkertijd is Libanon veel groter dan de Gazastrook en is het terrein veel complexer. Als gevolg daarvan, zei Hecht, zal Israël Hezbollah niet volledig kunnen vernietigen, waarvoor het heel Libanon zou moeten veroveren, en zou het in plaats daarvan proberen om het sjiitische terreurleger hard te raken in het geval van een Derde Libanon Oorlog.

“Als de oorlog wordt uitgebreid naar het noorden, is het ons doel om de inwoners van het noorden terug te laten keren naar hun huizen met de zekerheid dat ze niet hetzelfde overkomt als de inwoners van de gemeenschappen aan de grens met Gaza op 7 oktober,” zei Hecht.

“Dat betekent zware schade aanrichten om Hezbollah de kosten te laten inzien, en een grondmanoeuvre die minstens het hele gebied tussen de Israëlisch-Libanese grens en de zichtbare directe horizon [in Libanon] zou innemen, wat Hezbollah zou verhinderen om binnen enkele uren een grote troepenmacht naar de Israëlische grens te sturen,” voegde hij eraan toe.

“En dan is de vraag of Israël blijft en een nieuwe veiligheidszone instelt met een IDF-aanwezigheid of zich terugtrekt en het gebied overlaat aan een derde partij,” zei hij. “Alle mogelijke oplossingen, zoals UNIFIL, dat bestaat sinds de lente van 1978, hebben nooit voorkomen dat de vijand in Libanon, of het nu de PLO, Hezbollah of het Syrische leger is, deed wat ze wilden,” merkte hij op.

“Dit heeft nooit gewerkt, niet aan de Egyptische grens tegen de Egyptenaren, niet aan de Syrische grens en niet aan de Jordaanse grens, en het zal ook niet werken in Libanon of Gaza,” zei hij. “Niemand zal onze oorlogen voor ons uitvechten.”

De “day after” in Gaza en Libanon, mocht er oorlog uitbreken, zal een doorlopend conflict zijn met minder intensiteit, zei hij.

“Dit is een fenomeen dat de IDF ‘beperkt conflict’ noemt. Het is een poging om het militaire doel te bereiken door geleidelijk de wil van de vijand om te vechten te ondermijnen door eindeloze ‘steken’ van allerlei aard,” zei Hecht.

Gepensioneerd Lt. Kol. Sarit Zehavi, oprichter en voorzitter van het Alma Research and Education Center, dat gespecialiseerd is in de dreigingen waarmee Israël in het noorden wordt geconfronteerd, zei dat het doel van Israël zou moeten zijn om een verbeterde situatie in Libanon te bereiken, of er nu oorlog uitbreekt of niet. Dit zou internationale legitimiteit geven om de opkomende dreigende capaciteiten aan te pakken.

“Zolang het Ayatollah-regime in Iran bestaat en zolang de alternatieven [voor Hezbollah] te zwak zijn in Libanon, zullen we Hezbollah niet vernietigen – het gaat niet om militaire kracht, maar om diepere factoren,” schatte Zehavi in.

“Of er nu een oorlog uitbreekt of niet, de escalatie met Hezbollah zal eindigen met een overeenkomst. De vraag is in welke situatie Israël tot deze overeenkomst zal komen. Als Hezbollah zijn capaciteiten behoudt, zal het zeer gevaarlijk zijn. Als we een akkoord bereiken nadat Hezbollah hard is getroffen en een langdurig wederopbouwproces moet doorlopen, zal de uitgangspositie van Israël verbeteren,” legde ze uit.

De sterke betrokkenheid van de internationale gemeenschap bij Libanon zal ertoe leiden dat ze op zoek gaat naar een mechanisme om de oorlog te beëindigen in het geval van oorlog of escalatie, maar Israël moet erop aandringen dat zo’n mechanisme wordt aangenomen dat er niet van uitgaat dat Hezbollah zich aan de overeenkomst zal houden, zei Zehavi.

“Een internationale troepenmacht – niet de Verenigde Naties, maar misschien een NAVO-achtige troepenmacht of een coalitie zoals die de Islamitische Staat aanviel, zou een mogelijkheid kunnen zijn. En als het er niet in slaagt om de overeenkomst af te dwingen, moet Israël de volledige legitimiteit hebben om zichzelf te verdedigen onder elke toekomstige overeenkomst,” zei ze.

“Het dubbelspel dat UNIFIL jarenlang heeft gespeeld, heeft ertoe geleid dat Hezbollah onder haar neus een infrastructuur heeft opgebouwd en ons nu beschiet, en toch hebben we geen internationale legitimiteit om onszelf te verdedigen,” zei Zehavi. Resolutie 1701 van de VN-Veiligheidsraad, die werd aangenomen om een einde te maken aan de tweede Libanonoorlog in 2006, was volledig mislukt door een gebrek aan handhaving.

“Een verbeterde overeenkomst is geen magische oplossing. Israël moet de legitimiteit hebben om tegemoet te komen aan de capaciteiten van Hezbollah. We kunnen de inwoners van het noorden niet terugsturen naar de realiteit van 6 oktober,” waarschuwde ze.

IDF Col (ret.) Dr Eran Lerman, vice-voorzitter van het Jerusalem Institute for Strategy and Security, vertelde JNS: “Zonder in operationele scenario’s te duiken, zal een grootschalige oorlog tegen Hezbollah zeer diepe en relatief snelle schade aan haar strijdkrachten vereisen, aangezien zij in staat is om het hart van het land te beschadigen en niet alleen het noorden [van Israël]. In dit opzicht zijn er overeenkomsten met de doelstellingen van de campagne in Gaza.

Lerman voegde er echter aan toe dat de realiteit na zo’n oorlog “fundamenteel anders zal zijn omdat er een Libanese staat zal zijn waarmee het mogelijk zal zijn om een betrouwbare overeenkomst te bereiken nadat de macht van Hezbollah niet langer voldoende is om het grootste deel van de Libanese bevolking, die het beu is om hun land vernietigd te zien worden, te terroriseren”.

Het is mogelijk “dat sommige soennieten en christenen rekeningen willen vereffenen met de organisatie, gezien de rol die Hezbollah speelt in het bloedbad dat Assad aanricht onder de Syrische bevolking”.

Als gevolg daarvan, voegde hij eraan toe, “zal er na een mogelijke toekomstige oorlog iemand [in Libanon] zijn om mee te praten en iets om over te praten”.