Het zwartmaken van Israël: waar de logica faalt

Herinner je je nog de tijd dat universiteiten ons leerden kritisch te denken in plaats van ons te vertellen wat we moeten denken? Of dat scholen voor journalistiek de nadruk legden op ethiek en het belang van waarheidsvinding? Als er ooit zulke tijden zijn geweest, lijken ze al lang voorbij te zijn, vooral als het gaat om verslaggeving over het Midden-Oosten.

Amnesty International wordt aangezien voor een mensenrechtenorganisatie, terwijl het niets meer is dan een marionet van de media die gespecialiseerd is in sensationele schandalen in de stijl van de National Enquirer. De organisatie heeft de kunst van het genereren van krantenkoppen en het aanwakkeren van verontwaardiging met lugubere beschuldigingen over Israël geperfectioneerd. Deze aantijgingen hebben niets met de waarheid te maken, maar zijn bedoeld om aandacht te trekken en donaties binnen te halen om hun eigen bestaan te rechtvaardigen. Amnesty kan erop vertrouwen dat de media kritiekloos hun conclusies uitzenden, hoe ongefundeerd ze ook zijn.

Het meest recente voorbeeld van hun bedrog is de beschuldiging dat Israël “genocide” pleegt, wat voorspelbaar leidde tot ongecontroleerde verontwaardiging onder studenten, docenten en verslaggevers. Het rapport recycleert een absurde beschuldiging die lang voor 7 oktober 2023 tegen Israël werd geuit en herhaalt deze met even weinig bewijs.

“Genocide” verwijst naar de opzettelijke uitroeiing van een nationale, etnische, raciale of religieuze groep. Als Israël daadwerkelijk genocide zou plegen, zouden er geen Palestijnen meer zijn – in plaats daarvan is de Palestijnse bevolking door de jaren heen aanzienlijk gegroeid en is er geen bewijs van systematische pogingen om hen uit te roeien.

Laten we eens naar de cijfers kijken.

In 1949 bedroeg de moslimbevolking van Israël, die bijna volledig uit Palestijnen bestaat, ongeveer 112.000, minder dan 10 procent van de totale bevolking. Vandaag de dag zijn dat er 2,1 miljoen, oftewel meer dan 21 procent van de bevolking.

En hoe zit het met de cijfers voor de betwiste gebieden?

Er wordt gediscussieerd over de nauwkeurigheid van de bevolkingsstatistieken, maar om het eenvoudig te houden gebruiken we gegevens van de Verenigde Naties. Zij laten zien dat de Palestijnse bevolking is gegroeid van minder dan 1,2 miljoen in 1968 tot bijna 5,5 miljoen in 2024 – een toename van bijna 400%. Hoe valt dit te rijmen met de bewering van genocide?

En de huidige beschuldigingen na 7 oktober?

Amnesty International baseert zich, net als de media, op slachtoffercijfers van het door Hamas geleide ministerie van Volksgezondheid. Deze cijfers zijn zeker onjuist, omdat ze geen onderscheid maken tussen burgers en terroristen. Zelfs Amnesty geeft toe dat het niet kan vaststellen hoeveel van de slachtoffers “strijders” waren (volgens Amnesty mogen mensen die Joden afslachten niet als terroristen worden bestempeld).

Toch bewijst een eenvoudige rekensom het tegendeel.

Volgens Hamas zouden er 40.717 Palestijnen zijn gedood. Op een totale bevolking van meer dan 2 miljoen is dat 2% van de bevolking. Israël schat dat er ongeveer 18.000 “strijders” zijn gedood. Dit betekent dat 99% van de niet-terroristische bevolking nog in leven is. Gezien de dichte stedelijke omgeving en het feit dat Hamas burgers als menselijk schild gebruikt, is dit een opmerkelijk laag percentage burgerslachtoffers.

Israël heeft buitengewone maatregelen genomen om burgers te beschermen. Het krijgt kritiek als het burgers vraagt hun huizen te verlaten en ook als het dat niet doet. Geen enkel land dat genocide wil plegen, voorziet de bevolking van voedsel, medicijnen en onderdak.

De hypocrisie is duidelijk: groepen die “genocide” roepen, roepen niet dat Egypte zijn grenzen moet openen om vrouwen en kinderen in veiligheid te brengen. Ze weten dat er geen sprake is van genocide, maar van onbedoelde burgerslachtoffers die tegen Israël gebruikt kunnen worden.

Laten we dit vergelijken met echte genociden: Cambodja (25% van de bevolking), Armenië (meer dan de helft van de Armeniërs), Rwanda (80% van de Tutsi’s) en nazi-Duitsland (tweederde van de Joodse bevolking).

Amnesty International handelt als een kwaadwillende met een ideologische agenda en houdt vooroordelen in stand door gegevens te vervalsen. Het is aan ons om toekomstige generaties kritisch te leren denken om waarheid van vervalsing te kunnen onderscheiden.