LedenHet is tijd voor een nieuwe ‘status quo’ op de Tempelberg

Religieuze praktijken en rituelen op belangrijke religieuze plaatsen en heiligdommen zijn vaak strikt en compromisloos gebaseerd op historische vaststellingen, gebruiken en praktijken die de eerbiedwaardige, onomkeerbare en heilige status van een “status quo” hebben gekregen.

Dergelijke resoluties, gebruiken en praktijken werden gewoonlijk ontwikkeld om de specifieke historische omstandigheden ten tijde van de vaststelling ervan te weerspiegelen. In de meeste gevallen zijn zij echter inherent discriminerend en in strijd met de thans aanvaarde normen en standaarden van interreligieuze verdraagzaamheid en mensenrechten.

De internationale gemeenschap in het algemeen en individuele staten en religieuze gemeenschappen in het bijzonder staan vandaag voor de uitdaging moderne normen van interreligieuze en interculturele dialoog en verdraagzaamheid op dergelijke religieuze plaatsen te verwezenlijken en toe te passen. Dit betekent dat zij een schijnbaar onomkeerbare “status quo” moeten aanpassen aan de universele humanitaire normen en waarden van vandaag, zoals godsdienstvrijheid.

De vraag is of een dergelijke aanpassing in de praktijk mogelijk is.

Een van de meest treffende voorbeelden van een problematische “status quo” die herhaaldelijk aanleiding geeft tot haat, onenigheid en geweld tussen godsdiensten, gemeenschappen en staten,...