Een voormalige Hamas-activist heeft scherpe kritiek geuit op de Verenigde Naties voor het niet veroordelen van de organisatie die de recente oorlog van Israël tegen Gaza heeft aangewakkerd. Mosab Hassan Yousef zei op de Israëlische missie bij de Verenigde Naties: “Ik weet niet waarom het niet duidelijk is dat zij (Hamas) een bende verkrachters zijn, erger dan dieren.” En verwijzend naar het akkoord over de vrijlating van de gijzelaars zei hij: “Ze willen dat de massamoordenaars terug de straat op gaan.”
Mosab, die bekend staat als de zoon van Hamas – zijn vader was een van de oprichters van de terreurgroep – groeide op in de Westelijke Jordaanoever en nam daar deel aan rellen, maar veranderde later van kant nadat hij walgde van de hypocrisie en het bedrog waarvan hij getuige was. Na een ervaring op de “Damascusweg” die hem tot het christendom leidde, werden zijn Arabische landgenoten ingezet om hem te vinden en werd hij gedwongen om naar Amerika te vluchten.
In New York sprak hij uit persoonlijke ervaring over de indoctrinatie uit zijn kindertijd, waarin de noodzaak om Israël te vernietigen centraal stond en die hem veranderde in een “gewelddadige wilde”. Verwijzend naar Hamas zei hij: “Ze geven om niemand anders dan zichzelf, en de wereld steunt hen daarin.”
Als het deze keer niet lukt om Hamas volledig te verslaan, zal dat de legitimiteit van Hamas versterken en de rest van de wereld bedreigen, voegde hij eraan toe. “Democratieën moeten zich verenigen in de strijd tegen zulke barbaren die duizenden kinderen willen opofferen zodat Israël de schuld kan krijgen. Ze spelen met het bloed van kinderen om politiek te winnen. Als Israël faalt in Gaza, zijn wij allemaal de volgende.”
In zijn boek “Zoon van Hamas”, uitgegeven door Tyndale Momentum en mede geschreven door Ron Brackin, schrijft hij: “Er is hoop op vrede in het Midden-Oosten, maar het begint niet met politieke oplossingen of onderhandelingen; het begint met het veranderen van de harten van mensen.”
Mosab was net 18 jaar oud toen hij voor het eerst werd gearresteerd door de Israëliërs, die wapens op hem vonden (die, zo bleek, niet werkten). Nadat hij tijdens de ondervraging zwaar was mishandeld, bezweek hij voor de verleiding om als collaborateur op te treden.
Hoewel hij de Joden haatte, overtuigde hij zichzelf ervan dat hij een “dubbelagent” was die zijn nieuwe meesters wilde doden. Maar terwijl hij toekeek hoe medegevangenen werden gemarteld door hun Moslim “broeders” op basis van het meest zwakke bewijs dat ze informanten waren, kreeg hij steeds meer een afkeer van de oneerlijkheid van degenen met wie hij in en buiten de gevangenis omging. Ze deden alsof ze zich bezighielden met liefde voor hun volk, maar in werkelijkheid ging het hen om niets anders dan het vullen van hun eigen zakken en het de vrije loop laten van hun haat tegen de “vijand”.
Opmerkelijk genoeg was zijn beroemde vader een liefhebbende familieman die betrokken was bij politieke intriges die hij niet helemaal begreep. Tegelijkertijd ontwikkelde Mosab een hechte vriendschap met zijn contactpersoon bij de Israëlische geheime dienst Shin Bet, wiens vriendelijkheid in schril contrast stond met de brutale machinaties van zijn moslimcollega’s.
Mosab werkte uiteindelijk tien jaar voor de Shin Bet – met de codenaam Green Prince (als erfgenaam van Hamas met een groene vlag). In die tijd was hij getuige van vele gruwelijke taferelen, waaronder de nasleep van zelfmoordaanslagen en het bloedbad dat vaak het gevolg was van botsingen tussen de Israëlische Strijdkrachten (IDF) en sommigen van degenen die hij ‘inkocht’.
Hoewel hij voortdurend zijn eigen leven op het spel zette, werd hij een onmisbaar onderdeel van het Israëlische spionagenetwerk en het lijdt geen twijfel dat daardoor veel onschuldige levens werden gered.
Te midden van deze duistere activiteiten had hij een letterlijke “Damascusweg” ervaring. Hij liep langs de imposante Damascuspoort, die naar de Oude Stad van Jeruzalem leidt, toen hij werd uitgenodigd voor een Bijbelstudie in de YMCA, waar hij leerde over het Nieuwe Testament en Jezus.
De woorden van Jezus – vooral de Bergrede en het gebod om “je vijanden lief te hebben” – hadden een sterke invloed op zijn verdere bewakingsactiviteiten; soms slaagde hij er zelfs in om zijn superieuren ervan te overtuigen om gevaarlijke mannen die verdacht werden van het plannen van massamoord gewoon te arresteren in plaats van ze te vermoorden.
Uiteindelijk brak hij volledig met zijn islamitische wortels en accepteerde hij Jezus als de Zoon van God. Maar zijn volledige, verbazingwekkende verhaal kon pas worden verteld toen hij veilig in Amerika was, waar de autoriteiten hem aanvankelijk wilden terugsturen – naar een bijna zekere dood – omdat ze zijn getuigenis niet wilden geloven.
Het volgen van zijn geweten en zijn geloof kwam hem duur te staan – zijn familie, aan wie hij zo toegewijd is, verstootte hem. Dit is de prijs die velen met Mosab’s moslimachtergrond moeten betalen als discipelen van Jezus.
“Zoon van Hamas” bevat nu een nieuw hoofdstuk over zijn rechtszaak in de VS.
Charles Gardner is de auteur van “Israel the Chosen”, verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem”, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com en “A Nation Reborn”, verkrijgbaar bij Christian Publications International.
Netanyahu: Israël eist volledige demilitarisering van Zuid-Syrië
Huckabee: “Hamas kan niet bestaan – dat is zeker”
Israël en VS verwerpen Egyptisch Gaza-plan, Hamas verwelkomt het
