Zoals sommigen van ons al lang vreesden en wat nu onbetwistbaar is geworden, voert Israël niet één, maar twee verdedigingsoorlogen tegen een gemene vijand.
De eerste is tegen de as van Iran en zijn gevolmachtigden: Hamas, Hezbollah en de Houthi’s in Jemen. De tweede is gericht tegen Amerika.
De regering Biden wil een pier bouwen voor de kust van Gaza om de levering van humanitaire hulp te vergemakkelijken. Deze week berichtte het Israëlische televisiestation Channel 14 dat de Amerikanen de financiering en het beheer van deze pier verbazingwekkend genoeg hebben overgelaten aan Qatar, de oprichter, financier en beschermer van Hamas en dus de peetvader van de pogrom van 7 oktober.
Volgens Channel 14 heeft Qatar geëist dat de nieuwe pier wordt gebouwd door een bedrijf genaamd Al Hissi, dat wordt gecontroleerd door Hamas.
Door Qatar de controle over deze pier te geven, kan Hamas blijven bestaan, zichzelf verrijken en Israël aanvallen met een open route naar de Gazastrook. Zoals Yigal Carmon, de oprichter van MEMRI, vol afschuw schreef: “De VS is van kant gewisseld, van Israël naar Qatar.”
Amerika zou deze oorlog morgen kunnen beëindigen door de Qatariërs te vertellen dat Qatar zijn voorkeursbehandeling van de Verenigde Staten zal verliezen als het Hamas niet beveelt om zich over te geven en de gijzelaars vrij te laten, en in plaats daarvan voortaan als een internationale paria zal worden behandeld.
In plaats daarvan levert Amerika Israël uit in de kaken van Qatar. Het resultaat, schrijft Carmon, zal de escalatie zijn naar een totale regionale oorlog van Iran, niet alleen tegen Israël maar ook tegen Amerika.
Amerika’s actie is zo absurd dat het moeilijk te geloven is. In ieder geval is de regering Biden al overgestapt van steun aan de vernietiging van Hamas naar het werken aan de uiteindelijke overwinning van Hamas.
De regering oefent onophoudelijk druk uit op Israël om meer en meer hulp toe te laten in Gaza, beschuldigt het land er valselijk van dat het de vrachtwagens tegenhoudt en negeert het feit dat het grootste deel van deze hulp door Hamas wordt gestolen om te kunnen overleven ten koste van de burgerbevolking in nood.
De Verenigde Staten zijn vastbesloten om de Palestijnse Autoriteit het bewind op te leggen in het naoorlogse Gaza, ook al heeft de regeringspartij van de Palestijnse Autoriteit, Fatah, zich verheugd over de pogrom van 7 oktober en verklaard dat ze door zal gaan met dergelijke aanvallen.
De regering is vastbesloten om Israël een Palestijnse staat op te leggen, zelfs als dit zou leiden tot een nieuwe “Hamastan” en het centrum van Israël een groot risico zou lopen om opnieuw te worden getroffen door aanvallen in de stijl van 7 oktober.
En nu Israël op het punt staat om het laatste bolwerk van Hamas in Rafah aan te vallen, cruciaal voor de nederlaag van deze genocidale vijand, oefent Amerika zware druk uit op Israël om dit laatste front van de oorlog te verlaten.
Een veelgehoorde verklaring voor deze schokkende Amerikaanse ommezwaai is dat president Joe Biden in dit verkiezingsjaar moet inspelen op het anti-Israël sentiment in de Democratische Partij.
Misschien is dat zo, maar veel belangrijker is de endemische vijandigheid jegens Israël binnen de regering, en vooral de pathologische haat jegens de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die de regering verbazingwekkend genoeg probeert te verdrijven.
New York Magazine meldt dat een Israëlische expert die vaak door Amerikaanse functionarissen wordt geraadpleegd, zei: “Ik werd door een serieuze regeringsfunctionaris gevraagd wat de coalitie met Netanyahu zal doen mislukken. Ze waren geïnteresseerd in de mechanismen die we nodig hebben om zijn coalitie ten val te brengen.”
Het Amerikaanse Office of the Director of National Intelligence’s National Threat Assessment schildert Netanyahu’s verzet tegen een “territoriaal compromis” met de Palestijnen af als een bedreiging voor de vrede, en werpt het vooruitzicht op dat publiek protest hem van de macht zou kunnen verdrijven met “een andere, meer gematigde regering”.
Dit is niet alleen een schaamteloze poging om de democratisch gekozen regeringsleider van een soeverein land omver te werpen. Het is ook gebaseerd op een fundamentele misvatting.
De regering Biden begrijpt niet dat ondanks de wijdverspreide oppositie tegen Netanyahu, Israël eensgezind voorstander is van een invasie in Rafah om Hamas te verslaan vanwege zijn binnenlandse politieke staat van dienst. Na 7 oktober is er ook eenheid in de afwijzing van een Palestijnse staat.
Omdat Amerikaanse liberalen Netanyahu duivelse eigenschappen toedichten, geloven ze dat Israël zou buigen voor de eisen van de VS als hij maar kon worden afgezet.
Dit werd vorige week duidelijk gemaakt door Chuck Schumer, de leider van de meerderheid in de Senaat. In een schokkende verklaring riep hij op tot verkiezingen in Israël “zodra de oorlog voorbij is” om Netanyahu af te zetten.
Erger nog, Schumer herhaalde de laster die door zijn vijanden wordt gebruikt om Israël te demoniseren. Hij beweerde tot de Joden te behoren die “in onze botten van Israël houden” en verklaarde in een adem daarna: “Ik ben er kapot van dat de Israëlische oorlogscampagne zoveel onschuldige Palestijnen heeft gedood. Ik weet dat mijn mede-Joden in Amerika dezelfde angst voelen als ze de beelden zien van dode en uitgehongerde kinderen en verwoeste huizen.”
Elke burgerdood in oorlogstijd is tragisch. Maar “zoveel onschuldigen” is gebaseerd op cijfers van Hamas die de aantallen slachtoffers opblazen en volledig voorbijgaan aan de Hamas-troepen die erin zijn opgenomen.
Nog walgelijker is dat Schumer Israël nog verder belasterde door te verklaren: “We moeten beter zijn dan onze vijanden zodat we niet zoals hen worden.”
De bewering dat Israël niet beter is dan Hamas is een gemene leugen die verspreid wordt door degenen die van Israël af willen. In feite is Israëls verhouding van gedode burgers tot strijders minder dan 1,5 burgers tot één strijder, wat veel beter is dan welk leger van een ander land ooit heeft bereikt.
Israël vecht niet alleen om zichzelf te verdedigen tegen genocide. Het loopt voorop in de verdediging van het Westen tegen zijn vijanden en in de verdediging van de beschaving tegen barbarij.
Westerse liberalen kunnen dit niet erkennen omdat ze niet kunnen toestaan dat hun onaantastbare orthodoxieën worden vernietigd door Palestijnse onmacht, “vredesprocessen” en Westers onrecht. Dus hebben ze zich tegen de Joden gekeerd. Het Joodse lijden moet worden uitgewist omdat dit het verhaal in de weg staat.
Daarom is de uitbraak van Palestinisme in het Westen zo verontrustend. Je vraagt je af waarom de wouden van Palestijnse vlaggen bij oproerige anti-Israël demonstraties zo intimiderend zijn.
Dat komt omdat de Palestijnse zaak niet draait om twee staten naast elkaar. De Palestijnse identiteit bestaat uitsluitend uit de intentie om Israël uit te roeien door zich de joodse geschiedenis toe te eigenen. Palestinisme staat voor de uitroeiing van de Joodse nationale identiteit en de uitroeiing van het Joodse volk uit zijn eigen historische thuisland.
Daarom verscheurden anti-Israël misdadigers op de universiteit van Cambridge een schilderij van Arthur Balfour, de Britse premier die zijn naam gaf aan de verklaring van 1917 waarin de Britten hun steun betuigden aan een Joods thuisland in Palestina. Dit is de reden waarom mensen in het Westen de posters van de Israëlische gijzelaars hebben verscheurd. Ze proberen allemaal om Israël en de Joden uit hun gedachten en uit hun wereld te bannen.
Daarom is het verraad van Schumer en de Amerikaanse Joden die nog steeds de Democratische Partij en haar anti-Israël agenda steunen zo verwoestend.
Volgens het Oxford University Press Dictionary of American Family Names is “Schumer” afgeleid van een Duits woord dat “goed-voor-niets” betekent.
Schumer beweert in plaats daarvan dat zijn naam is afgeleid van het Hebreeuwse woord shomer, “bewaker”; en dus gaat hij er prat op dat hij de shomer van Joodse waarden is. “Waar zoveel Joden vooral ontzet over zijn,” zei hij, “is ons gevoel dat Israël deze uitgesproken Joodse waarden, die zo belangrijk voor ons zijn, niet handhaaft.”
Hoe durft hij? Hij is geen shomer. Wat zo velen met afschuw heeft vervuld, is dat Schumer en andere liberale Amerikaanse Joden die zich richten op de “rechten” van Israël, de “Joodse waarden” gebruiken als een schild waarachter ze Israël en het Joodse volk verraden en uitleveren aan hun vijanden.
Samen met de stromannen voor de capitulatie van Israël in de regering Biden, vormen ze een obsceen en walgelijk schouwspel.
“In elke generatie,” zeggen Joden tijdens Pesach, “staan ze tegen ons op.” Aan de huidige vijanden van het Joodse volk – Hamas, Hezbollah en Iran – moeten we de regering Biden, Chuck Schumer en de liberale Joodse vijfde colonne toevoegen.
Een omgekeerde wereld
Waarom val van Assad winst is voor Israël, ondanks risico’s
Salam treedt af als hoofd van het VN-hof om premier van Libanon te worden
