Een schokkende onthulling

Over de vraag of de christelijke kerk betrokken was bij de Holocaust is sindsdien veel gediscussieerd. Veel gelovigen troosten zich met de gedachte dat degenen die zwichtten voor Hitlers propaganda slechts nominale christenen waren, geen echte discipelen.

Pas zo’n tien jaar geleden realiseerde ik me voor het eerst dat de waarheid veel schokkender is – namelijk dat zelfs evangelische christenen die beweren te geloven in de absolute autoriteit van de Bijbel, vielen voor de duivelse leugens van de Nazi-partij. En dat het christelijke antisemitisme helemaal teruggaat tot de kerkvaders die de apostelen volgden.

Nu heeft een collega van mij bewijs gevonden dat zelfs de Duitse Pinkstergemeente in 1938 een resolutie aannam die Hitlers nieuwe rassenwetten steunde.

Waarom is dit zo schokkend? Pinkstergemeenten worden zo genoemd omdat ze geloven in de noodzaak van een speciale ontmoeting met de Heilige Geest, zoals de eerste discipelen die op de Pinksterdag meemaakten. En de Heilige Geest, zo beloofde Jezus zijn volgelingen, zou hen “in alle waarheid” leiden (Johannes 16:13).

De wereldwijde Pinksterbeweging van de 20e eeuw stond ten tijde van deze resolutie nog in de kinderschoenen en je zou kunnen denken dat de nieuwe ervaring van de aanwezigheid en de kracht van de Heer de Nazi-propaganda al snel zou ontmaskeren als het werk van de vijand.

De beweging verspreidde zich als een lopend vuurtje over de hele wereld en bracht miljoenen mensen in het Koninkrijk van God, veranderde levens en had zelfs invloed op naties. Ik dank God voor deze buitengewone hedendaagse opwekking en ik ben zelf een Pinkstergelovige, ik heb zelfs een lidmaatschapskaart. Hun theologie is over het algemeen gezond en draagt vrucht over de hele wereld. Daarom kwam het als een grote schok voor mij toen ik ontdekte dat degenen waarvan ik dacht dat ze onverdacht waren, ook een compromis met Hitler hadden gesloten en het Joodse volk hadden verraden.

Maar wat er in Duitsland gebeurde, herinnert ons er allemaal aan hoe gemakkelijk we misleid kunnen worden als we onze ogen van Jezus afhouden en onze harten en gedachten laten vergiftigen door wereldse “wakkere” leringen die eerder geaccepteerde morele wetten op hun kop zetten.

Verwijzend naar Bijbelse passages zoals Romeinen 13:1-7 (over onderwerping aan gezagsdragers), stelt de resolutie van 1938 (gedeeltelijk):

“Wij eren en accepteren het leiderschap en de regering van de natie. In alle oprechtheid beloven wij alle loyaliteit en gehoorzaamheid die wij, samen met alle christenen, verplicht zijn te geven aan onze aardse autoriteiten volgens Gods wil en het Woord en de Geest van onze Heer.”

Later staat er:

“De verwijdering van de Joden uit de gemeenschap van ons volk, zoals van andere volken, is voor ons een proces volgens de goddelijke voorzienigheid en wil.”

Als een herziening van de kerkelijke constitutie in overeenstemming met de Neurenberger (rassen)wetten van 1936, werd de resolutie van kracht slechts 27 dagen voor de Kristallnacht, toen Joden in heel Duitsland genadeloos werden aangevallen, mishandeld en gedeporteerd, wat de weg vrijmaakte voor nog veel erger.

Ik heb het al gehad over het antisemitisme dat de kerk door de eeuwen heen heeft gepleegd. Zelfs Maarten Luther, de grote hervormer, ging in de laatste jaren van zijn leven tekeer tegen de Joden, hoewel ik sommigen zijn daden heb horen goedpraten door te zeggen dat hij ziek was. Tegenwoordig worden allerlei omstandigheden gebruikt als excuus voor slecht gedrag.

Uiteindelijk is ieder van ons echter verantwoordelijk voor onze zonden en keuzes, waarvoor we voor de rechterstoel van Christus zullen verschijnen (2 Korinthe 5:10).

We zijn echter niet individueel verantwoordelijk voor de zonden van vorige generaties, zoals veel “woke” activisten tegenwoordig beweren, vooral als het gaat om de slavernij, hoewel het juist is om dit te erkennen.

Maar wanneer daden uit het verleden nog steeds de oorzaak zijn van onrechtvaardigheid en discriminatie, zoals bij christelijk antisemitisme, dat blijft bestaan vanwege een gebrek aan berouw, dan is dat een andere zaak. Berouw moet meer zijn dan alleen woorden; het moet ondersteund worden door liefdevolle daden.

Overal waar er kansen zijn om liefde en medeleven te tonen aan het Joodse volk, moeten we die met beide handen aangrijpen en bijvoorbeeld opstaan tegen de onverbiddelijke opkomst van antisemitisch racisme.

Wanneer de jaarlijkse Holocaust Memorial Day wordt gevierd, trekken wij christenen ons daar dan iets van aan? Bidden we voor het Joodse volk, Jezus’ broeders in levende lijve?

Bovenal zouden we het Evangelie moeten delen met hen die het goede nieuws aan ons, niet-Joden, hebben gebracht. We hebben veel aan hen te danken (Romeinen 15:27) en zonder hen zouden we de glorie van verlossing niet hebben ervaren (Johannes 4:22).

Stephen Glover, die schrijft voor de Daily Mail, stelt terecht de misplaatste deugdzaamheid aan de kaak van degenen die willen dat we de zonden van onze voorouders met betrekking tot slavernij goedmaken, vooral omdat alle daders (en slachtoffers) al lang dood zijn.

En toch, zoals Stephen opmerkt, vraagt geen van deze alerte vlaggenzwaaiers ons om berouw te tonen over (en boete te doen voor) onze ernstige zonden tegen het Joodse volk, waarvan er miljoenen nog steeds hier zijn ondanks de inspanningen van de nazi-slachters. En voor het geval je denkt dat Groot-Brittannië, in tegenstelling tot Duitsland, onschuldig was in dit opzicht: we weigerden de toegang tot Palestina (toen onder Brits bestuur) aan Joodse mensen die probeerden te ontsnappen aan de concentratiekampen. Ook wij hebben bloed aan onze handen – zie het beschamende verraad van Groot-Brittannië, onlangs gepubliceerd op Israel Today en elders.

Het volstaat te zeggen dat het Joodse volk in het algemeen nog steeds lijdt onder de naweeën van de Holocaust. En het antisemitisme is vandaag de dag nog net zo erg als in de jaren 1930.

Ik vraag me af of de zogenaamde Verklaring van Berlijn van 1909 er iets mee te maken heeft. In die tijd kwam een groep Duitse evangelicalen bij elkaar om te beslissen of de bovengenoemde Pinksteropwekking van God was. Ze besloten dat het van de duivel was!

Ik ben niet de enige die denkt dat dit een onvergeeflijke godslastering is van de Heilige Geest die een ongekende goddeloosheid op de wereld heeft losgelaten.

Charles Gardner is de auteur van de volgende boeken: “Israel the Chosen”, verkrijgbaar bij Amazon; “Peace in Jerusalem”, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com en “A Nation Reborn”, verkrijgbaar bij Christian Publications International.