Een omgekeerde wereld

Een synagoge in vlammen is een teken van onze toenemende duisternis.

Door Charles Gardner | | Onderwerpen: Australië, antisemitisme
Brandweerlieden op de plaats van de brand in de Adass Israel Synagoge in Ripponlea, Melbourne, Australië op 6 december 2024. De brand die de synagoge op de ochtend van 6 december overspoelde, wordt geclassificeerd als opzettelijk. EPA-EFE/CON CHRONIS

We lijken eraan te wennen dat de wereld in deze dagen van steeds extremere woke-waanzin op zijn kop staat.

Met het schokkende nieuws dat een synagoge in Australië enkele dagen geleden in brand werd gestoken, bereikt deze waanzin een nieuw dieptepunt.

Het beeld van een brandende synagoge roept onvermijdelijk herinneringen op aan de scènes in Duitsland en Oostenrijk in 1938, die de donkerste momenten van de moderne geschiedenis inluidden. Tijdens dit pogrom, de Kristallnacht (Reichskristallnacht), werden meer dan 250 Joodse gebedshuizen in brand gestoken.

Wat nu is gebeurd, vond echter plaats in Melbourne, in het hart van de zogenaamde beschaafde nieuwe wereld, die na de Tweede Wereldoorlog Joodse overlevenden van de Holocaust verwelkomde.

Hoewel ik 12.000 mijl (ca. 19.312 km) verderop woon, aan de andere kant van de wereld en 2.500 mijl (ca. 4.023 km) van Israël, dat dagelijks lijdt onder aanvallen op zijn soevereiniteit, ben ik diep teleurgesteld. Ik worstel voortdurend om mijn mede-Christenen bewust te maken van de ernstige gevaren waaraan wij allemaal zijn blootgesteld. Maar de waarschuwingen lijken op dovemansoren te vallen, terwijl we steeds verder in de duisternis wegzinken.

De Joodse gemeenschap in Australië was, gezien de enorme toename van antisemitisme daar, net als hier, sinds het bloedbad van 7 oktober veertien maanden geleden, blijkbaar niet verrast door deze daad. Zelfs een van de meest gerenommeerde onderwijsinstellingen ter wereld, de Universiteit van Oxford, is volgens berichten een broeinest van antisemitisme geworden, waar studenten Israël van genocide beschuldigen.

De ironie van de aanval in Melbourne is dat de getroffen synagoge ultraorthodox is en daarmee apolitiek, omdat zij de staat Israël zelfs niet erkent. Dit onthult de blinde onwetendheid van slimme studenten en de rest van het links-georiënteerde huurpubliek, die weinig tot geen begrip hebben van de achtergrond van het conflict in het Midden-Oosten of van Israëls rechtmatige aanspraak op hun land.

Gelukkig zijn er geen doden gevallen, hoewel twee mensen gewond raakten en een van de meest bezochte synagogen van Australië nu in puin ligt. Maar de pijn zit veel dieper, omdat Gods uitverkoren volk opnieuw doelwit is van moorddadige intenties.

De terreurgroepen Hamas en Hezbollah hebben zich – net als Hitler – toegelegd op de uitroeiing van het Joodse volk. Dat staat in hun handvest! En toch is het Israël dat van genocide wordt beschuldigd. Dat is toch niet te bevatten.

Wat sommige van onze studenten betreft: de Bijbel vraagt: „Heeft God niet de wijsheid van de wereld als dwaasheid ontmaskerd?” En terwijl veel demonstranten bezig zijn God te tarten, worden wij eraan herinnerd dat onze (Evangelie-)boodschap niet gaat over „de wijsheid van deze wereld of de wijsheid van de heersers van deze wereld, die zullen vergaan” (1 Korintiërs 1:20 en 2:6).

Maar ik word bemoedigd wanneer ik zie dat de woke-waanzin geleidelijk aan begint af te brokkelen, bijvoorbeeld bij de zogenaamde Rainbow Laces van de LGBT+-campagnegroep Stonewall. Nadat voetbalbazen spelers onder druk hadden gezet om armbanden te dragen die met deze ideologie geassocieerd worden, schreef de aanvoerder van Crystal Palace – een wedergeboren Christen – „Ik hou van Jezus” op die van hem en kreeg prompt een reprimande.

Hij koos er echter voor om kort daarna „Jezus houdt van jou” te schrijven toen hij opnieuw speelde. Moslimvoetballers die weigerden zulke armbanden te dragen (terecht) werden echter niet op dezelfde manier bekritiseerd.

Dit alles onthult de dubbele moraal van een sporthiërarchie die onderdanig is aan de olierijke Arabische staten. De waarheid is dat Groot-Brittannië zich door de agressieve islam laat intimideren – in tegenstelling tot onze Joodse vrienden in het Midden-Oosten, moet gezegd worden. Dank de Heer voor hun moed, want zij vechten niet alleen voor hun eigen bestaan, maar ook voor de westerse beschaving als geheel.

Maar met ons zogenaamd onpartijdige beleid voor rechtshandhaving blijven antisemitische gezangen grotendeels onbestraft, terwijl de Joden zich steeds meer in de steek gelaten voelen.

Justin Amler schreef in de Australian Financial Review over de anti-Israëlische protesten in Sydney, „waar de politie alleen een Joodse man een waarschuwing gaf wegens verstoring van de openbare orde, toen hij een Israëlische vlag ontvouwde.”

Een andere ironie van dit flagrante antisemitisme is dat Australië – lang voordat Captain Cook daar aankwam – werd ontdekt door een Joods-katholieke Portugese ontdekkingsreiziger genaamd Pedro Fernandez de Quiros, die zijn ontdekking aan de Heer wijdde en het „Land van de Heilige Geest” noemde.

Maar nog is niet alles verloren. Ik sta in contact met dierbare Christelijke vrienden daar, die zich intensief inzetten voor Israël en bidden. Zij herinneren iedereen die het wil horen eraan dat Israël nog steeds de oogappel van God is (Deuteronomium 32:10, Zacharia 2:8).

Israel Today nieuwbrief

Dagelijks nieuws

Gratis in uw mailbox

Israel Heute Newsletter

Tägliche Nachrichten

FREI in Ihrer Inbox