Tegenwoordig wordt Israël een “Joodse en democratische staat” genoemd, alsof deze twee termen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In de gedachten van velen wel. In sommige kringen wordt de democratie zelfs heiliger geacht dan het jodendom of de joodse identiteit.
Maar de scheuren beginnen zichtbaar te worden, en het feit dat we vandaag voor de vijfde keer in minder dan vier jaar stemmen doet vermoeden dat de representatieve democratie misschien niet de meest stabiele regeringsvorm is voor de moderne Joodse staat.
In een interview met nieuwsplatform N12 verklaarde prof. Motti Golani, voorzitter van de afdeling Joodse geschiedenis van de Universiteit van Tel Aviv, dat de stichters van de moderne Israëlische staat niet noodzakelijkerwijs vanaf het begin voorstander waren van democratie.
“Herzl, Weizmann en Jabotinsky waren niet overtuigd van democratie, sommigen verwierpen het zelfs. Ze hadden het groeiende belang van het volksbestuur nog niet begrepen,” zei de professor.
Ter herinnering: veel van deze vroege vaders van het zionisme waren opgegroeid onder monarchieën of autoritaire regimes.
Toen de staat uiteindelijk werd opgericht, werd de democratie een soort compromis, omdat de verschillende Joodse facties uit verschillende landen en met verschillende achtergronden kwamen.
De vraag is ook of democratie vanuit Bijbels perspectief de ultieme regeringsvorm is, althans voor Israël.
Abba Eban heeft zich vergist in de Palestijnen
Zal Hamas tijdens de gesprekken in Egypte een valstrik zetten?
“Vaarwel Europa” – een uiting van diepe teleurstelling
