Sinds 7 oktober wordt er in Europese steden voortdurend gedemonstreerd ter ondersteuning van de Palestijnse zaak en Gaza. Er hebben duizenden evenementen en demonstraties plaatsgevonden, waarvan sommige gewelddadig waren en ophitsend tegen Joden en Israël. Andere waren gericht tegen de politie en de gastlanden. De meeste demonstraties en protesten waren uit solidariteit en identificatie met de Palestijnen en tegen Israël en de oorlog in Gaza. In dit artikel presenteren we cijfers en gegevens over de demonstraties en benadrukken we het gevaar dat Europa loopt door deze demonstraties. We zullen ook onderzoeken hoe de Palestijnen erin slagen om zoveel demonstraties te organiseren, wie ze financiert en hoe dit alles uiteindelijk Europa zelf schaadt en bijdraagt aan anarchie in de straten van Europa.
Volgens het European Palestinian Media Centre (EPAL), een Palestijns centrum dat Palestijnse activiteiten wereldwijd documenteert maar zich richt op de Europese arena, is het centrum erin geslaagd om in één jaar 26.000 evenementen en demonstraties te documenteren in 619 steden in 20 Europese landen. Dit is ongetwijfeld een astronomisch aantal. Alle activiteiten worden onder andere georganiseerd met fondsen van Europese oorsprong die gedoneerd zijn aan de Palestijnen. Op de een of andere manier keren deze fondsen terug naar Europa om anarchie te zaaien en de openbare orde te verstoren.
Het centrum onthult ook dat het op 18 januari 2025 – één dag voor het staakt-het-vuren in Gaza – erin geslaagd was om 30.000 demonstraties en evenementen in Europa te documenteren. Een analyse van de Palestijnse activiteiten toont hun enorme kracht en vermogen om demonstraties en soms gewelddadige evenementen te organiseren in heel Europa, met name in Duitsland, Spanje en Italië. Het rapport wijst er ook op dat de Palestijnen in staat zijn Arabieren en moslims die in Europa wonen en zich met de zaak identificeren, te mobiliseren. Volgens het rapport werden er bijvoorbeeld alleen al in Duitsland meer dan 4.665 demonstraties en evenementen gehouden in 122 steden – en dat was nog maar tot 18 januari 2025.
Hieronder staan enkele gegevens over Palestijnse demonstraties in enkele Europese landen:
- In Duitsland vonden 4.665 demonstraties en evenementen plaats in 122 steden gedurende 471 dagen – bijna 10 per dag.
2. In Zwitserland waren er in dezelfde periode 1.217 demonstraties en evenementen in 6 steden – meer dan 2 per dag.
3. In Oostenrijk werden 1.200 demonstraties en evenementen geteld in 7 steden gedurende 471 dagen – ook meer dan 2 per dag.
4. In Nederland waren er 1.950 demonstraties en evenementen in 25 steden – meer dan 4 per dag.
De Palestijnen in Europa
Palestijnen in Europa hebben het belang ingezien van politieke invloed als middel om de Palestijnse zaak te steunen. Velen zijn erin geslaagd invloedrijke posities te verwerven in lokale parlementen en Europese instellingen. Dit versterkte de Palestijnse positie en leidde tot veroordelingen van Israël in heel Europa.
Nadat veel Palestijnen het staatsburgerschap kregen – zoals het Britse, Franse of Italiaanse staatsburgerschap (er zijn geen exacte cijfers, maar schattingen lopen in de honderdduizenden), raakten velen van hen actief betrokken bij de Palestijnse zaak – van politieke druk op regeringen tot straatdemonstraties en postercampagnes. Zoals hierboven vermeld, hebben Palestijnen in Europa het afgelopen anderhalf jaar talloze marsen en demonstraties georganiseerd tegen de oorlog in Gaza. Deze protesten zetten Europese autoriteiten en regeringen onder druk – wat in veel gevallen leidde tot veroordelingen van Israël en zelfs boycots.
Talloze Palestijnse organisaties in Europa zijn ook actief op het gebied van liefdadigheid en hulpverlening. Dergelijke organisaties speelden een belangrijke rol bij het verlichten van de humanitaire noodsituatie waarin de inwoners van Gaza zich onlangs bevonden. Ze zamelden donaties in en stuurden deze door om de inwoners van Gaza te steunen.
Moslims in Europa en de Palestijnse kwestie
Moslims en Palestijnen in Europa kunnen de Palestijnse kwestie op verschillende manieren instrumentaliseren – om criminele daden te rechtvaardigen of om in opstand te komen tegen de gastlanden door de kwestie te koppelen aan emotioneel geladen politieke en religieuze motieven.
Het Palestijnse conflict afschilderen als onderdeel van een wereldwijde “jihad”: Moslims in Europa kunnen het idee uitdragen dat het Palestijnse conflict deel uitmaakt van een “jihad” tegen wat zij zien als westerse bezetting en tirannie. De Palestijnse zaak wordt hier gebruikt als een voorwendsel om jongeren te motiveren deel te nemen aan gewelddadige acties als onderdeel van demonstraties. Veel jonge moslims in Europa (vooral van Algerijnse afkomst, maar niet alleen) zien steun voor de Palestijnse zaak als een middel van verzet tegen wat zij zien als westerse of koloniale hegemonie, waarbij wordt benadrukt dat dit conflict zich niet beperkt tot de Palestijnen, maar alle moslims in Europa aangaat.
De Palestijnse zaak koppelen aan de strijd tegen de “gemeenschappelijke vijand”: Veel imams in het Westen veroordelen het Westen. Dit kan ertoe leiden dat extremistische groepen de Palestijnse kwestie koppelen aan antiwesterse bewegingen en het conflict met Israël afschilderen als onderdeel van een bredere strijd tegen het Westen (inclusief de VS en Europa). Dergelijke groepen kunnen proberen het Westen af te schilderen als een vijand van de islam als geheel, om gewelddadige acties tegen burgers of westerse doelen in Europa te rechtvaardigen.
Het uitbuiten van gevoelens van solidariteit: Veel jonge moslims kunnen de gevoelens van solidariteit en medeleven die veel moslims voelen ten aanzien van het “lijden” van de Palestijnen instrumentaliseren. Deze gevoelens worden gekanaliseerd in haat en geweld – tegen doelen die Westers of Israëlisch beleid vertegenwoordigen. Dergelijke groepen kunnen proberen jongeren te rekruteren door gewelddadige acties af te schilderen als een reactie op de vermeende voortdurende onderdrukking van de Palestijnen.
Instrumentalisering van religieuze retoriek en de Al-Aqsa moskee: Veel moslims in Europa kunnen religieuze retoriek gebruiken om hun acties te rechtvaardigen. Vechten voor Palestina wordt voorgesteld als een religieuze plicht; aanvallen op Joden, Israëli’s of westerse doelen worden gelegitimeerd als “het verdedigen van de islam” en “het helpen van moslims” – zelfs als dergelijke acties in strijd zijn met menselijke en religieuze waarden.
Het versterken van emotionele confrontatie in de media: Veel moslims in Europa kunnen sociale media en berichten over het lijden van Palestijnen gebruiken om woede en teleurstelling onder jonge moslims in Europa aan te wakkeren. Door gevoelens van haat en onrechtvaardigheid te versterken, kunnen ze jongeren aanzetten tot geweld of terreurdaden als reactie op wat zij zien als een aanval op moslims in Palestina.
Toename van antisemitisme en aanvallen op Joden: Helaas zijn Joden in het buitenland het doelwit geweest van herhaalde ophitsing en aanvallen door Palestijnse organisaties – in elke Gaza-oorlog, ook na 7 oktober. Na de moord op Joden zijn veel Joden in Groot-Brittannië en Frankrijk het doelwit geweest van antisemitische aanvallen en voortdurende ophitsing door moslims. Het aantal antisemitische incidenten is de afgelopen jaren in Europa verdubbeld of zelfs verdrievoudigd.
Conclusie
Talloze pro-Palestijnse demonstraties lopen uit de hand en veroorzaken anarchie in de Europese straten. In veel gevallen bezetten demonstranten pleinen, plaatsen of straten, vergezeld van opruiende leuzen tegen Joden en Israël of tegen de politie die hen probeert tegen te houden. Sommige van deze demonstraties worden gekenmerkt door geweld van politieagenten en demonstranten. De spanning op straat neemt toe – het Arabische geschreeuw, de harde muziek, dat is allemaal overbodig. Europa is niet het Midden-Oosten. De problemen van het Israëlisch-Palestijnse conflict moeten daar blijven – en niet naar Europa worden gehaald.
Wat zorgwekkend is, is dat de miljoenen moslimvluchtelingen die de afgelopen jaren naar Europa zijn gekomen, het gezicht van Europa hebben veranderd. Tijdens de Ramadan konden we honderdduizenden moslims zien bidden tijdens protestbijeenkomsten in het grootste deel van Europa – een machtsvertoon en soms een provocatie. Ze vrezen noch de wet noch de lokale politie. Europa is een theater van confrontaties geworden – niet alleen van de Palestijnen tegen Israël, maar ook van buitenlandse oorlogen op Europese bodem, bijvoorbeeld tussen Turken en Koerden.
De Palestijnse kwestie heeft geleid tot vele oorlogen in de Arabische wereld: bijna een omverwerping in Jordanië in juli 1970, een burgeroorlog in Libanon van 1975 tot 1991, en andere. Deze kwestie kan gevolgen hebben voor miljoenen moslimmigranten uit het Midden-Oosten en Afrika die naar Europa zijn gekomen. Zij zouden een tikkende tijdbom kunnen worden in de Westerse wereld. Ze kunnen dienen als rekruteringsmiddel voor extremisten die worden aangezet tot criminele of nationalistische daden – waarbij ze gebruik maken van gevoelens van solidariteit, politieke omstandigheden en religieuze verklaringen die geweld rechtvaardigen als middel om hun doelen te bereiken. Veel hiervan wordt gedaan door Palestijnse activisten of in moskeeën.
In bepaalde gevallen wordt de Palestijnse kwestie een middel om geweld te rechtvaardigen tegen individuen of gemeenschappen die door deze groepen als “vijanden” worden beschouwd of die in verband worden gebracht met wat er in Palestina gebeurt.
Europeanen moeten wakker worden. Naast het islamiseringsproces dat Europa ondergaat als gevolg van de dagelijkse vluchtelingenstroom, is Europa sinds 7 oktober getuige geweest van duizenden demonstraties en verstoringen van de openbare orde georganiseerd door Palestijnen en hun aanhangers. Deze demonstraties vormen een vruchtbare bodem voor terreur en vandalisme – vooral wanneer demonstranten hun gezichten bedekken en zo angst en terreur zaaien onder de burgers. De Europese autoriteiten moeten wetten maken tegen deze demonstraties. Duitsland is begonnen met het aan banden leggen van demonstraties, maar de resultaten zijn nog niet zichtbaar. De demonstraties gaan meestal gepaard met bedreigingen aan het adres van Joden en Israël. Ze vinden vaak plaats in het Arabisch en verstoren de burgers en de openbare orde. Europeanen moeten voorkomen dat de oorlog in het Midden-Oosten overslaat naar Europees grondgebied – dit zou de nationale veiligheid van Europa in gevaar brengen. De autoriteiten moeten er ook voor zorgen dat migranten die in Europa wonen niet worden gehersenspoeld en geronseld voor de Palestijnse zaak.
Onderhandelingen VS over beperking uraniumverrijking door Iran
Hoe de Arabieren de deals van Trump met islamisten zien
Rouwende ouders eisen onderzoek naar oproepen tot dienstweigering
