
Het is tijd om de mythe te ontkrachten dat de Gazastrook vol zit met onschuldige burgers. Ten eerste zijn de inwoners van de enclave verantwoordelijk voor de overname door Hamas in 2007.
Ten tweede zijn hun broeders in de Palestijnse Autoriteit wanhopig om de beweging in Judea en Samaria (West Bank) te evenaren, ondanks jaren van overvloedig bewijs van hoe het leven is onder het schrikbewind van Hamas.
Ten derde heeft geen enkele hoeveelheid onvrede onder de bevolking in beide gebieden het antisemitisme kunnen vervangen. Integendeel, hoe slechter hun situatie is, hoe meer ze zich vastklampen aan de leugen dat de Joodse staat sinds zijn oprichting in 1948 de schuldige is.
Eerlijkheidshalve moet gezegd worden dat het voor mensen die de jihadistische ideologie met de moedermelk hebben overgoten, moeilijk is om kritisch na te denken als ze volwassen zijn. In dit opzicht zijn ze het slachtoffer van hun opvoeding, niet van het bestaan van Israël. En zeker niet van zijn beleid, dat al tientallen jaren niets dan grootmoedig is. Suïcidaal zelfs.
Bezorgdheid om het welzijn van niet-strijdende menselijke schilden heeft niet alleen geleid tot de dood van veel te veel soldaten van de Israël Defence Forces, maar heeft ook voorkomen dat de IDF Hamas versloeg.
Ironisch genoeg komt veel van de aarzeling van de strijdkrachten zelf. De strengste gevechtsregels – er is zelfs sprake van “zuiverheid van wapens” – maken oorlogvoering moeilijker, vooral op een slagveld dat zo asymmetrisch is als Gaza.
Dergelijke richtlijnen zullen de vele andere vijanden van het land waarschijnlijk ook niet afschrikken. Dit is tenslotte het Midden-Oosten, waar kracht wordt gerespecteerd en zwakte wordt veracht. Vraag maar aan elke inwoner van Gaza.
Nu we het er toch over hebben: de verhalen van bevrijde gijzelaars en overlevenden van het bloedbad van 7 oktober laten zien hoe “onschuldig” de “burgers” in Gaza eigenlijk zijn. Neem bijvoorbeeld de 75-jarige Ada Sagi.
Ze werd acht maanden geleden ontvoerd uit Kibboets Nir Oz op die Zwarte Sabbat en op 28 november vrijgelaten als onderdeel van een deal om gijzelaars te ruilen tegen Palestijnse terroristen in Israëlische gevangenissen. Ze werd 53 dagen vastgehouden door een familie met kinderen uit de Gazastrook. Sagi vertelde Channel 12 News op zondag dat het motief geld was.
Volgens Sagi betaalt Hamas burgers in de Gazastrook een dagloon voor het bewaken van gijzelaars – tot 70 shekels ($19) per hoofd. Ze kwam dit te weten toen ze getuige was van de overhandiging van Israëlisch geld aan haar ontvoerder en hem hierover ondervroeg.
Hij legde uit dat hij “een betere toekomst” wilde voor zijn kinderen en vrouw. “Ik wil visa kopen en hier niet blijven; ik wil naar Europa,” legde hij uit, eraan toevoegend: “Ik ben niet betrokken.”
Ze vroeg hem hoe hij zichzelf “onbetrokken” kon noemen terwijl hij haar gevangen hield. Waarop de arme “onbetrokkene” geen antwoord had.
Dan is er nog de 21-jarige Mia Shem, die werd ontvoerd van het Nova muziekfestival en op 30 november werd vrijgelaten na 55 dagen gevangenschap.
“Iedereen in Gaza is een terrorist,” vertelde ze in televisie-interviews met gips om haar arm. Bij haar terugkeer in Israël onderging ze een operatie om de schade te herstellen die was veroorzaakt door een ruwe operatie die door een terrorist zonder verdoving was uitgevoerd.
Ze beschreef dat ze op 7 oktober werd neergeschoten en onfatsoenlijk werd betast terwijl ze hevig bloedde. Daarna werd ze aan haar haren in een auto gesleurd die op weg was naar Gaza. Nadat haar arm daar ruw behandeld was, werd ze ondergebracht bij een familie.
De man des huizes bleef met haar in een kamer terwijl zijn jaloerse vrouw haar eten weigerde. De jonge zoon van het echtpaar kwam af en toe binnen om haar te beschimpen met snoepjes die ze niet mocht eten.
“Het is belangrijk voor mij om de waarheid over de mensen in Gaza te onthullen,” benadrukte ze, “over wie ze werkelijk zijn.”
Itai Shabi verwierp ook het idee dat de meeste mensen in de Gazastrook “onbetrokken” zijn.
De getrouwde vader van een vierjarige tweeling overleefde de aanval op Kibboets Be’eri op miraculeuze wijze door zich met zijn vrouw en kinderen vijf uur lang te verbergen onder de takken van een boom in zijn tuin en nog eens zes uur in de kuil van een nabijgelegen struik. Eerder had hij vier uur doorgebracht in de schuilkelder van het huis voordat hij door een raam ontsnapte toen de daders een brandende autoband in de ventilatieschacht van de kamer gooiden.
IDF-soldaten arriveerden pas om 20.00 uur om de familie te redden. Volgens Shabi werden alle andere soldaten die op weg waren naar het gebied uitgeschakeld door de Nukhba terroristen.
Toch, vertelde hij Channel 14 vorige week, waren het Gazaanse burgers die de echte wreedheden uitvoerden die dag. Nukhba-commandanten, gekleed in Hamaskleding, hielden toezicht op het bloedbad.
“Degenen die niet in uniform waren, vermoordden mijn buren, doodden mijn hond en deden andere onuitsprekelijke dingen,” vertelde hij, waarbij hij opmerkte dat onder de vele Israëli’s die die dag door “niet-strijders” werden afgeslacht, de ouders van zijn vrouw waren.
De bovenstaande verhalen zijn anekdotisch. Maar het is een feit dat alleen terroristen die gevangen zijn genomen en ondervraagd door de Israëlische veiligheidsdienst informatie hebben gegeven over de verblijfplaats van gijzelaars. Geen enkele “burger” uit de Gazastrook heeft dit vrijwillig gedaan.
Het argument dat ze bang waren voor de gevolgen van Hamas gaat echter niet meer op. Zelfs in Nazi-Duitsland waren er burgers die hun leven riskeerden om het juiste te doen. Yad Vashem heeft een speciale titel gecreëerd voor zulke niet-Joden – de Rechtvaardigen onder de Volkeren – die Joden beschermden met groot risico voor zichzelf.
Tot nu toe heeft nog geen enkele inwoner van Gaza deze titel ontvangen, ondanks de aanmoedigingen in Israël en daarbuiten. Op 27 januari van dit jaar, de Internationale Herdenkingsdag van de Holocaust, werden video-oproepen van familieleden van de Rechtvaardigen onder de Volkeren aan de mensen van Gaza getoond tijdens een “Nooit Meer Is Nu”-bijeenkomst op het “Gijzelaarsplein” in Tel Aviv.
“Net zoals onze ouders tegen alle verwachtingen in Joden redden en hun leven riskeerden tegenover de Nazi’s, kunnen ook jullie, inwoners van Gaza, de levens van de gegijzelden redden en de geschiedenisboeken ingaan omdat jullie de juiste kant kozen,” riepen ze op.
Het was een waardevolle poging, maar het werkte niet, omdat de inwoners van de Gazastrook anders besloten.