De leeuw is ontwaakt

Zal het de geschiedenis ingaan als de ‘12-daagse oorlog’? De tijd zal het leren. Maar het lijdt geen twijfel dat we historische, belangrijke en wonderbaarlijke momenten hebben meegemaakt.

Al jaren, zelfs decennia, waarschuwt Israël, en met name de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, de wereld voor de dreigende nucleaire bewapening van Iran. Zou Israël moedig en vastberaden genoeg zijn om hen het hoofd te bieden? Zouden de Verenigde Staten hen helpen of tegenhouden? Dat waren de vragen die miljoenen mensen al lang bezighielden.

En nu is het gebeurd. Israël heeft met enorme moed, militaire briljantheid, buitengewone intelligentie en een jarenlang uitgewerkt militair plan gehandeld. De nauwkeurige luchtaanvallen en de totale dominantie in het luchtruim boven Iran deden denken aan wat de Israëlische strijdkrachten op de eerste dag van de Zesdaagse Oorlog in 1967 met de Egyptische luchtmacht hebben gedaan.

Opmerkelijk! Verbluffend! Geweldig!

Helaas vielen er tijdens de 12 dagen durende oorlog 28 doden en meer dan 1.100 gewonden, waarvan sommigen ernstig. Maar als je ziet welke schade één enkele ballistische raket met een explosieve lading van 882 pond heeft aangericht in een plaats als Beersheva, besef je hoe verbazingwekkend het is dat Israël tienduizenden of zelfs nog meer slachtoffers heeft gespaard door de honderden ballistische raketten en drones die ons vaderland hebben aangevallen. G-dzijdank zijn de meeste onderschept. Als dat niet het geval was geweest, durven we ons niet voorstellen welke verwoestingen ons zouden hebben getroffen. Een waar wonder!

Onze Thora-lezing van deze week vertelt ook over een groot wonder dat zich in de tijd van Mozes heeft voorgedaan. Het leiderschap van de profeet werd in twijfel getrokken door zijn aristocratische neef Korach. Hij beschuldigde Mozes van nepotisme omdat hij zijn oudere broer Aäron tot hogepriester had benoemd, een positie die Korach zelf ambieerde. Uiteindelijk opende de aarde zich op ongelooflijke wijze en verslond Korach en zijn volgelingen. Het was een goddelijke openbaring die de posities van Mozes en Aäron bevestigde als duidelijke instructies van God en niet als persoonlijke voorkeur van Mozes.

Maar vandaag inspireert de kalender me nog meer dan het gedeelte uit de Thora van deze week. Vandaag is het Rosj Chodesj Tamuz, nieuwe maan en het begin van een nieuwe Hebreeuwse maand.

We hebben een maankalender, en een van de redenen daarvoor is dat joden op de maan lijken. Nee, we zijn geen maanmensen, maar we groeien en krimpen. De maan begint te schijnen op Rosj Chodesj en wordt steeds helderder aan de hemel, totdat we op de vijftiende dag van de Hebreeuwse maand een prachtige volle maan zien. En dan begint hij weer af te nemen. We zien steeds minder van hem, totdat hij bijna niet meer te zien is. Maar dan, wanneer hij schijnbaar volledig uit de hemel is verdwenen, verschijnt er een nieuwe maan. En met elke Rosj Chodesj begint een nieuwe groeicyclus, en de maancyclus wordt met elke nacht die voorbijgaat volmaakter.

Het Joodse volk heeft in de loop van zijn eeuwenlange geschiedenis meer dan genoeg hoogte- en dieptepunten meegemaakt, en wel in extreme vorm. En elke keer zijn we bijna vernietigd. Er zijn in de geschiedenis zoveel momenten geweest waarop ons voortbestaan op het spel stond. Machten die groter en machtiger waren dan wij, waren vastbesloten ons van de aardbodem te vegen, net als de jihadistische ayatollahs in Iran. En elke keer hebben we het overleefd. Op het nippertje, maar we hebben het overleefd.

Ik vind het heel belangrijk dat we nu aan het einde van een Hebreeuwse maand staan en op het punt staan een nieuwe maand te beginnen. Rosj Chodesj Tamuz valt dit jaar op 26 en 27 juni en zal zeker een nieuw licht en een nieuw begin betekenen voor ons volk in Israël en over de hele wereld.

De wereld is gewend geraakt aan Israël en zijn wonderen. We vergeten vaak hoe ongewoon en uitzonderlijk onze nationale ervaring is.

Ons bestaan kan niet worden verklaard met conventionele begrippen. Melumad b’nissim is een Hebreeuwse term die dit fenomeen weerspiegelt. We zijn ‘gewend aan wonderen’. We nemen ze praktisch als vanzelfsprekend aan. We knipperen nauwelijks met onze ogen als we ze meemaken. Natuurlijk moeten we ze niet als vanzelfsprekend beschouwen, maar ze gebeuren zo regelmatig dat we dat wel vergeven kunnen worden. De kunst is om ze te waarderen en Gods genade en bijzondere bescherming over ons eeuwige volk te erkennen.

Op 29 juni herdenkt de joodse wereld de 31e sterfdag van mijn leraar, rabbijn Menachem Mendel Schneerson, beter bekend als de Lubavitcher Rebbe. Tijdens zijn vier decennia durende leiderschap riep de Rebbe de politieke leiders van Israël regelmatig op om met geloof, kracht en moed op te treden tegen hun doodsvijanden. Na de wonderbaarlijke bevrijding van de gijzelaars in Entebbe in 1976 zei hij dat als we geloof en kracht tonen, we erop kunnen vertrouwen dat God ons zal antwoorden met zijn oneindige bescherming. Als we doen wat we moeten doen, zal de Almachtige doen wat Hij moet doen, en zal het hemelse schild ons beschermen.

Lang voordat ‘vrede door kracht’ een slogan van Trump werd, predikte de Rebbe dit keer op keer. Gedurende vele decennia was het zijn terugkerende thema. Als Israël sterk, moedig, onverschrokken en zonder spijt is tegenover de wereld, zullen onze vijanden tot zwijgen worden gebracht, hun brutaliteit verliezen en bang zijn om ons aan te vallen.

Hij citeerde vaak het vers uit Psalm 29: “De Heer zal zijn volk kracht geven; de Heer zal zijn volk zegenen met vrede.” Eerst komt de kracht, dan de vrede.

Ik bid dat het werk niet onvoltooid is gebleven en dat de Amerikaanse president Donald Trump, die veel lof verdient voor zijn moedige slag tegen de gevreesde ondergrondse nucleaire faciliteit in Fordo in Iran, de campagne niet voortijdig heeft stopgezet.

Dit keer heeft het volk Israël zeker de bijbeltekst vervuld die de codenaam voor de Iran-campagne werd. In de woorden van Netanyahu:

“Het volk Israël is als een leeuw opgestaan. Samen hebben we het onvoorstelbare bereikt. Met Gods hulp zal het eeuwige volk de eeuwigheid van Israël veiligstellen.”

(JNS)