
Israël wil niet dat Iran kernwapens krijgt. Daar bestaat geen twijfel over. En daar zijn veel goede redenen voor, waaronder:
- De Islamitische Republiek Iran is fel anti-Israël en verwijst naar de Joodse staat als een ‘kankergezwel’ dat moet worden verwijderd;
- De theocratische heersers van Iran zijn niet gebonden aan hetzelfde pragmatisme als andere nationale leiders. Met andere woorden: zij zullen doen wat anderen onvoorstelbaar of ‘gek’ zouden vinden;
- Teheran is al bezig met een zoektocht naar regionale overheersing, en controleert momenteel Libanon, Jemen en grote delen van Syrië en Irak.
Het bezit van kernwapens zou deze problemen alleen maar exponentieel doen toenemen, vooral als de mullah’s de bom daadwerkelijk tegen een vijand of vijanden zouden gebruiken.
Waarom spreken Israëlische leiders uit het hele politieke spectrum zich dan met één stem uit tegen een door het Westen tot stand gebrachte overeenkomst die op zijn minst een inzetbaar Iraans kernwapen voor de komende zeven jaar zal uitstellen?
Zelfs als het geen ideale overeenkomst is, zou dat soort adempauze kunnen worden gebruikt om andere manieren te vinden om het programma te beëindigen, of om Iran te overtuigen om een stap terug te doen van de rand van de afgrond.
Israel Channel 12, militair correspondent Nir Dvori, legde uit waarom Israel zo’n harde lijn trekt in deze kwestie:
- De deal staat Iran toe onmiddellijk de verkoop van olie te hervatten voor een bedrag van 100 miljard dollar per jaar. Het is naïef om te denken dat tenminste een deel van dat geld niet zal worden gebruikt om de Iraanse agressie in andere delen van het Midden-Oosten verder te financieren, waarvan een groot deel is gericht op het bedreigen van Israël.
- De deal verbiedt Iran niet om door te gaan met de ontwikkeling van andere systemen die verband houden met kernwapens, zoals precisieraketten voor de lange afstand die nodig zijn om in de toekomst een kernkop te kunnen afleveren.
- De deal heeft een einddatum, zonder garanties dat Iran niet gewoon verder gaat waar het gebleven was.
Het nucleaire programma van Iran mag dan tijdelijk bevroren zijn, maar volgens Israëlische functionarissen en deskundigen zal de overeenkomst die de Amerikaanse president Joe Biden tegen zijn eigen beloften in lijkt te onderschrijven, in de tussentijd resulteren in een veel onstabieler Midden-Oosten.
Hezbollah in Libanon, de Houthi’s in Jemen en Hamas in Gaza zullen profiteren van de meevaller dat de westerse sancties tegen Iran worden opgeheven. Dat betekent dat Israël harder dan ooit zal moeten vechten tegen de omsingeling door steeds beter bewapende vijanden die uit zijn op de vernietiging van de Joodse staat.
De op handen zijnde nucleaire deal faalt bijna volledig in het aanpakken van dit probleem, dat niet alleen Israël treft. Integendeel zelfs – het akkoord financiert in feite een aanzienlijke vooruitgang in het streven van Iran naar regionale hegemonie en de uiteindelijke vernietiging van Israël. Met andere woorden: Iran heeft met succes de dreiging van het worden van een nucleaire macht gebruikt om het Westen te dwingen de andere kant op te kijken, terwijl het Israël en de rest van het Midden-Oosten bedreigt.
En zodra de deal afloopt, en de Iraanse proxies sterker zijn geworden dankzij hun nu schatrijke weldoener, zullen de mullahs de verrijking hervatten, een kernwapen testen, en er zal geen weg meer terug zijn. Op dat moment zullen westerse functionarissen met tegenzin toegeven dat de nucleaire deal van 2022 geen goede zet was, net zoals Israëlische leiders lang na de feiten moesten toegeven dat het overgeven van Gaza misschien niet het beste idee was. Maar tegen die tijd zal het te laat zijn.