“Ze zou liever ergens anders slapen dan in een schuilplaats, want dat is waar ze werd ontvoerd. Dat is waar Hamas infiltreerde en haar en Hila meenam,” vertelde Tom Hand, de vader van voormalig gijzelaar Emily Hand, donderdag aan JNS.
Op 7 oktober 2023 sliep Emily Hand in het huis van haar vriendin Hila Rotem Shoshani in Kibboets Be’eri, vijf mijl van de Gazastrook, toen Hamas haar aanval lanceerde, waarbij ongeveer 1.200 mensen werden gedood en 251 gijzelaars werden ontvoerd, waaronder 40 kinderen, waaronder Emily van 8 en Hila van 13.
Het bestuur van de kibboets vertelde Tom dat zijn dochter waarschijnlijk was vermoord. De benarde situatie van de familie werd openbaar nadat een radeloze Tom in een interview uitlegde dat zijn eerste reactie op het nieuws dat zijn dochter was vermoord en niet gevangen genomen, opluchting was.
Ongeveer een maand later bevestigde de IDF echter dat Emily’s lichaam niet tussen de overblijfselen lag van de ongeveer 120 mensen die in Be’eri gedood waren en dat er geen bloedsporen waren gevonden in het huis waar ze verbleef.
Bovendien werden de mobiele telefoons van leden van de familie waar ze verbleef getraceerd naar Gaza.
Op 17 november 2023 bracht Emily haar 9e verjaardag door in gevangenschap. Iets meer dan een week later, op 26 november, werd ze vrijgelaten na 50 dagen in de Gazastrook te hebben doorgebracht, net als haar vriendin Hila. Dit maakte deel uit van een staakt-het-vuren van een week tussen Israël en Hamas waarbij 105 gijzelaars (81 Israëliërs, 23 Thais en een Filipijnse), voornamelijk vrouwen en kinderen, werden vrijgelaten in ruil voor 240 terroristen.
“Ik bracht een week door in Engeland, er was een grote rally waar ik sprak, en toen hoorden we dat er een gevangene-voor-gijzelaarruil zou plaatsvinden, en we stapten op het volgende vliegtuig en kruisten onze vingers,” vertelde Tom aan JNS.
Hij kwam terug in Israël en verbleef in het David Dead Sea Hotel in Ein Bokek met de andere vluchtelingen uit Be’eri toen het leger hem belde en hem vertelde dat Emily op de lijst stond van gijzelaars die door Hamas zouden worden vrijgelaten.
“Onmiddellijk is er hoop. Je bent opgewonden over de mogelijkheid om herenigd te worden en tegelijkertijd weet je dat alles mis kan gaan. Hamas kan de voorwaarden veranderen, van gedachten veranderen en onze eigen regering ook,” legt Tom uit. “Vanaf het moment dat ze me belden tot de overdracht 24 uur later, had er van alles mis kunnen gaan. Je moet echt je opwinding onderdrukken en hopen en bidden voor het beste.”
Als onderdeel van haar strategie van psychologische oorlogsvoering, vertraagde Hamas de vrijlating van Emily met zes uur.
“Het was een kwelling, een verschrikking. Het waren 24 zware uren,” vertelde een huilende Tom aan JNS.
“Toen we haar terugkregen was ze helemaal wit, ze had al meer dan een maand geen zon gezien. Ze was heel stil en durfde geen geluid uit haar mond te maken. Op dat moment wisten we niet hoe getraumatiseerd, geterroriseerd of gebroken ze was,” ging hij verder. “Godzijdank hebben mensen het over veerkracht bij kinderen en zij is een veerkrachtig kind. Ik ken andere kinderen die zijn teruggebracht en die nog steeds onwel zijn, die hun kamer niet verlaten, die niet omgaan met hun vrienden.”
Hamas houdt nog steeds 101 gijzelaars vast in de Gazastrook, waaronder Kfir Bibas, die zijn eerste verjaardag in de Gazastrook doorbracht, en zijn nu vijf jaar oude broertje Ariel. Beiden werden samen met hun ouders Shiri en Yarden ontvoerd uit Kibboets Nir Oz.
“Er is nog steeds een baby, een kind en vrouwen. Mijn beste vriendin, Lianne Sharabi, en haar twee dochters werden op 7 oktober vermoord. Ze hebben haar man Eli meegenomen, we bidden dat hij terugkomt. We bidden dat ze allemaal terugkomen,” legt Tom uit.
“Dit is onmenselijk, dit zou in geen enkele oorlog mogen gebeuren, maar dit is wat ze doen, ze verschuilen zich achter burgers, ze hebben geen moraal,” vervolgde hij.
“We hopen op [gijzelaars uit] Be’eri, er zijn er nog minstens drie in leven, we hebben er veel verloren, we willen niet alleen de levende gijzelaars terug, we willen ook de overledenen zodat we ze een respectvolle begrafenis kunnen geven.”
Na bijna een jaar in het Dode Zee hotel verhuisde Tom met Emily en de rest van zijn gemeenschap naar tijdelijke huisvesting in Kibboets Hatzerim, ongeveer vijf mijl ten westen van Beersheva.
Tom zei dat de regering de inwoners van de verwoeste steden en dorpen niet alleen had geholpen met onderdak, maar ook met psychologische hulp.
Terwijl Emily weer gelukkig lijkt te zijn, naar school gaat, speelt, danst, nieuwe vrienden maakt en opnieuw contact legt met oude vrienden, vertelde Tom aan JNS dat ze nog steeds getriggerd wordt.
“Als ze luid Arabisch hoort, voelt ze zich niet zo op haar gemak,” zei hij.
“Twee avonden geleden was ze ’s avonds op de fiets met haar vrienden. Plotseling hoorde ze geweerschoten en ze reden zo snel als ze konden weg op hun fiets. Helaas viel Emily van haar fiets toen ze de hoek omgingen,” zei Tom.
Hatzerim, legde hij uit, ligt dicht bij een Israëlische luchtmachtbasis, die drie schietbanen heeft. Het is niet ongewoon om schoten te horen.
“Iemand belde me, ik ging erheen. Ze was behoorlijk door elkaar geschud, behoorlijk wit. Toen ik haar vroeg wat er was gebeurd en waarom ze zo hard had gereden, vertelde ze over de geweerschoten. Er zullen altijd grote triggers zijn,” zegt Tom.
Tot nu toe zijn er ongeveer 150 mensen teruggekeerd naar Be’eri.
“Als ik Emily niet had, als ze niet had meegemaakt wat ze heeft meegemaakt, was ik maanden geleden al terugverhuisd. Het zijn vooral oudere koppels met volwassen kinderen, niemand is er met jonge kinderen, de herinneringen zijn te levendig,” legt hij uit.
“We zijn nog niet begonnen met de wederopbouw. We zijn nog steeds bezig met afbreken en slopen om van alle huizen af te komen die niet herbouwd kunnen worden. Totdat de sloop voltooid is, kunnen we niet eens beginnen met de wederopbouw,” zei hij.
Be’eri is het enige thuis dat Tom heeft gekend sinds hij in 1992 vanuit Engeland naar Israël kwam.
“Ik kwam op 32-jarige leeftijd als vrijwilliger naar de kibboets, bewerkte het land en vond het meteen leuk. Het weer is geweldig en de mensen zijn stekelig aan de buitenkant, maar heel warm van binnen.
Nadat Emily’s moeder overleed toen ze iets ouder dan twee jaar was, hielp Toms ex-vrouw Narkis met de opvoeding van Emily. Voordat Emily werd geboren, hadden Tom en Narkis twee kinderen, Aiden (29) en Natali (27).
Hamas terroristen vermoordden Narkis tijdens het bloedbad op 7 oktober.
Voor Tom hangt de terugkeer naar Be’eri af van een verandering van politiek leiderschap in Israël en militaire vooruitgang in Gaza.
“Voor mij zou de beste oplossing een wereldwijde coalitie zijn van de Verenigde Naties, Israël, de Amerikaanse strijdkrachten, de Egyptische en Jordaanse strijdkrachten, die voor het gebied zorgen en ervoor zorgen dat Hamas zijn eigen burgers niet kan terroriseren, dat het niet groter wordt en ons opnieuw aanvalt, wat het gezworen heeft te doen,” zei hij.
“We kunnen dit niet laten gebeuren. De wereld mag niet toestaan dat dit opnieuw gebeurt. Als ik me veilig genoeg voel om terug te gaan, zal Emily terug willen gaan. We zouden massaal terugkeren. Al onze vrienden zouden met ons meegaan, niet alleen wij twee. Zo zie ik het,” voegde hij eraan toe.
Tom deelde een boodschap van hoop met het Israëlische volk en de families van de gijzelaars.
“We hebben verschrikkelijke tijden doorgemaakt en maken die nog steeds door, niet alleen hier in Israël, maar ook de reactie van de rest van de wereld. We moeten constant vechten voor ons eigen bestaan, voor een betere regering en voor de terugkeer van onze gijzelaars, zowel levende als overleden,” zei hij.
“We moeten sterk en positief blijven, ook al is dat bijna onmogelijk. Ik hoop alleen dat de andere families uiteindelijk net zoveel geluk hebben als ik,” zei Tom.
Sa’ar: Libanons nieuwe premier onthult anti-Israëlische vooringenomenheid van de rechtbanken
Gijzelingsovereenkomst met Hamas kan regering Netanyahu ten val brengen
“Geen mandaat tot overgave!”
