
Benjamin Netanyahu heeft de Algemene Vergadering van de VN niet alleen gebruikt als politiek podium, maar ook als instrument in de strijd om de publieke opinie. Op zijn jas prijkte een onopvallende QR-code, die binnen enkele uren een symbool werd. Wie deze code scande, kwam terecht op een website met beelden van het bloedbad door Hamas op 7 oktober. Volgens het kantoor van de premier werd de code meer dan een miljoen keer opgeroepen, en kwam ongeveer 30 procent van deze bezoeken uit Iran en de Gazastrook.
Voor Netanyahu was dat geen neveneffect, maar het doel. Zijn boodschap moest niet verloren gaan bij de diplomaten in de zaal, maar terechtkomen waar Israëls vijanden hun eigen burgers afschermen en indoctrineren. Met de QR-code omzeilde hij censuur, propaganda en staatsmuren. Zo bereikte wat de wereldpublieke opinie vaak verdringt ook de bevolking in Teheran en Gaza: de brute beelden van terreur, de herinnering aan 7 oktober, de realiteit van het Israëlische leed.

Luidsprekers die aan Israëlische zijde bij de grens tussen Israël en Gaza zijn opgesteld, zenden de toespraak van de Israëlische premier Netanyahu voor de Verenigde Naties uit naar de bevolking van Gaza. 26 september 2025. Foto: Tsafrir Abayov/Flash90.
De toespraak zelf werd ook in het Arabisch verspreid, via luidsprekers aan de grens met Gaza uitgezonden en volgens het kantoor van de premier zelfs naar mobiele telefoons in de Gazastrook gestuurd. Of dit technisch volledig heeft gewerkt, blijft onbevestigd, maar de bedoeling is duidelijk: de Israëlische premier spreekt niet alleen tot de staatshoofden van de wereld, maar ook rechtstreeks tot de mensen achter de vijandelijke linies.
Bovendien publiceerde het kantoor van premier Netanyahu zijn VN-toespraak met Arabische nasynchronisatie, als onderdeel van een poging om de publieke opinie voor zich te winnen.
Tegelijkertijd liep er in New York een grootschalige PR-campagne. Digitale reclameborden, vrachtwagens met schermen en banners rond het VN-gebouw versterkten de boodschap. Wie zich aan de toespraak onttrok of de zaal verliet, kon er buiten in de straten van Manhattan niet aan ontkomen.
Natuurlijk zijn er twijfels. Wie de miljoenen scans analyseert, weet niet of het echt burgers in Iran of Gaza waren die de beelden bekeken, of dat een deel van de bezoekers uit de diaspora of sympathisanten kwam. Ook de technische bewering dat mobiele telefoons in Gaza met de toespraak van Netanyahu waren geprogrammeerd, is moeilijk te controleren. Maar de cijfers spreken voor zich: het signaal werd verzonden – en blijkbaar ontvangen.