De succesvolle afweer van de Iraanse raketaanvallen met meer dan 530 ballistische raketten, die tijdens de oorlog in juni in 42 salvo’s werden afgevuurd, was een mijlpaal voor de Israëlische en Amerikaanse luchtverdedigingstechnologie. Toch heeft het 12 dagen durende conflict ook een kloof blootgelegd tussen de uitgaven voor moderne interceptieraketten en de trage productie ervan.
Hoewel het meerlaagse verdedigingsschild van Israël uitzonderlijk goed functioneerde, dwong de enorme omvang van de Iraanse aanvallen zowel de Israëlische strijdkrachten als het Amerikaanse leger om een aanzienlijk deel van hun modernste en duurste interceptieraketten te gebruiken, waarvan de vervanging jaren zal duren.
Tijdens de operatie “Een volk als een leeuw” (13 tot 24 juni) leidden Iraanse raketaanvallen uiteindelijk tot 36 tot 40 directe treffers in stedelijke gebieden, waarbij 30 mensen om het leven kwamen.
Het totale opgegeven onderscheppingspercentage voor ballistische raketten die door de verdedigingssystemen werden bestreden, bedroeg 86 procent. Dit succes was het resultaat van een meerlagige, gecoördineerde verdedigingsmaatregel. Naast de Israëlische Arrow-3-raketten, die in de ruimte opereren, en de Arrow-2-raketafweerafweerraketten, die in de bovenste atmosfeer worden ingezet.
Alle takken van het Amerikaanse leger waren ook betrokken, waarbij twee Amerikaanse THAAD-batterijen (Terminal High Altitude Area Defense) meer dan 80 onderscheppingsraketten afvuurden en maritieme Aegis-systemen vier tot vijf SM-3-onderscheppingsraketten (Standard Missile) afschoten, waarbij ze blijkbaar beperkingen ondervonden door een tekort aan onderscheppingsraketten. Waarschijnlijk zijn ook Amerikaanse SM-6-raketten vanaf schepen afgevuurd om Iraanse dreigingen af te weren.
Het in Israël geproduceerde David’s Sling-systeem en zelfs Iron Dome worden geïntegreerd om dreigingen op lagere hoogtes af te weren. Dit succes had een hoge prijs in de vorm van munitie.
Volgens een rapport van The War Zone van 25 juli heeft de VS tijdens de 12 dagen durende oorlog meer dan 150 van zijn THAAD-raketten afgevuurd om Israël te verdedigen.
Een westerse waarnemer met grondige kennis van raketprogramma’s verklaarde tegenover JNS dat het aanvullen van deze voorraden een aanzienlijke uitdaging vormt voor de Verenigde Staten.
“De VS bevinden zich momenteel in een nogal vreemde situatie, omdat de productiesnelheid van hun interceptieraketten voor de bovenste, exo-atmosferische laag, d.w.z. THAAD of SM-3, relatief laag is”, aldus de waarnemer. “De begrotingsaanvraag voor volgend jaar voorziet in 37 THAAD-raketten. Dat is alles. Het zal tot 1 december 2029 duren voordat de raketten zijn vervangen. Dat is de datum waarop de aanvulling zal zijn voltooid. Dat is bijna vier en een half jaar.“
De bron betoogde: ”Het feit dat de prestaties aanvankelijk goed waren en vervolgens langzaam afnamen, is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat ook de voorraad Arrow 3 afnam en men vervolgens voorzichtiger omging met het gebruik ervan.”
Gezien de vergelijkbare uitdagingen om de inzetbaarheid te handhaven, is de in Israël geproduceerde Arrow 3 een veel goedkoper systeem gebleken, aldus de bron. Volgens de analyse van de waarnemer kost een Amerikaanse THAAD-raket ongeveer 14 miljoen dollar, terwijl een Israëlische Arrow 3 naar verluidt ongeveer 2,5 miljoen dollar kost.
“De kostenefficiëntie van de industrie in Israël is goed”, verklaarde hij, erop wijzend dat de Arrow 3 ook een ongeveer tien keer groter effectgebied heeft dan zijn Amerikaanse tegenhangers.
Op 17 juli maakte het Israëlische ministerie van Defensie bekend dat het een grote order had geplaatst bij Israel Aerospace Industries om de massaproductie van Arrow-interceptieraketten te versnellen en zo de bevoorrading te verbeteren.
Meer dan een maand na de oorlog met Iran is de aandacht verschoven naar de volgende fase van de wapenwedloop. Volgens de waarnemer onderneemt Iran al stappen om de door Israël ontdekte zwakke punten te verhelpen.
“Het is volkomen duidelijk dat Iran naar China rent om luchtverdedigingssystemen met een groot en middelgroot bereik te kopen”, zei hij. “De Iraniërs hebben de Chinezen om twee dingen gevraagd: een Chinese HQ-9, een verbeterde versie van de Russische S-300, en een HQ-16 voor middellange afstanden. Ik schat dat ze deze systemen zeer binnenkort zullen ontvangen, en ja, ze zullen deze capaciteiten herstellen.”
Iran zal zich waarschijnlijk ook richten op het herstel van de productie van ballistische raketten en het verbeteren van de nauwkeurigheid ervan. Volgens de waarnemer hadden de raketten die Israël hebben geraakt een nauwkeurigheid van “enkele tientallen meters”.
Hoewel dit minder nauwkeurig is dan westerse projectielen, is het toch een belangrijke capaciteit die Iran naar verwachting zal verbeteren. De oorlog in Oekraïne heeft aangetoond dat zelfs met geavanceerde westerse luchtverdedigingssystemen een vastberaden aanvaller met een groot aantal raketten nog steeds aanzienlijke schade kan aanrichten.
Ondertussen meldde de Kyiv Post op 30 juli dat Iran een Russische S-400-luchtverdedigingsbatterij had getest tijdens zijn eerste oefening.
De bron benadrukte dat er informatie nodig is over het type radarsysteem dat tijdens de oefening is gebruikt en over het vuurleidingssysteem, d.w.z. de computer die de radargegevens koppelt aan het afvuren van de interceptieraketten. “Wat voor soort interceptieraketten hebben ze gebruikt? Er zijn veel verschillende combinaties mogelijk”, benadrukte de bron.
Voor Israël is de weg duidelijk, zei hij. “Het is duidelijk dat Israël zowel zijn voorraad aanvalsraketten als zijn voorraad afweerraketten moet vernieuwen”, verklaarde de waarnemer.
Dit omvat niet alleen het aanvullen van de Arrow 3-voorraden, maar ook de aanschaf van geavanceerdere offensieve stand-off-raketten die vanaf zeer grote afstand kunnen worden afgevuurd om dreigingen te neutraliseren voordat ze worden gelanceerd. Israël mag niet vertrouwen op het verwerven van dergelijke capaciteiten van buitenaf, aldus de bron.
De wapenwedloop tussen Jeruzalem en Teheran zal waarschijnlijk voortduren, ook nadat Israël in de eerste grote oorlog met Iran zijn technologische en operationele superioriteit heeft bewezen.
Trump-regering verstrekt geen visa meer aan Palestijnse Autoriteit
Israël lanceert met succes de spionagesatelliet “Ofek 19” in de ruimte
Israël overleeft schandalige oorlogslaster en zal uiteindelijk als held uit de strijd komen
