Een ochtendje uit met David en Goliath

Mijn zoon uit groep zeven is vandaag op excursie. Ze bezoeken de plek waar David en de Israëlieten vochten tegen Goliath en de Filistijnen. Let wel, hij gaat naar een gemiddelde openbare school, niet naar een religieuze instelling.

Het valt me op dat waar ik opgroeide in Amerika, en waarschijnlijk in de VS in het algemeen, openbare scholen geen tijd en middelen zouden besteden aan excursies om wat velen als sprookjes beschouwen te onderzoeken.

Maar in Israël krijgen kinderen op openbare scholen les in de Bijbel. En niet altijd als een religieuze tekst. Ja, hij wordt gebruikt om onze kinderen geloof en moraal bij te brengen. Maar het wordt ook gebruikt om hen hun cultuur en geschiedenis te leren.

Het is opmerkelijk dat het huiswerk van onze kinderen in Tenach (Bijbel) niet veel verschilt van hun huiswerk in Geschiedenis (wanneer ze toevallig leren over de geschiedenis van dit land).

In Israël botsen Schrift en Geschiedenis dus. En zelfs voor hen die misschien niet geloven in de spirituele aspecten van het Boek (de meer seculiere leraren van mijn kinderen inbegrepen), klinkt het historische verhaal waarheidsgetrouw. Het archeologische bewijs ervan omringt ons.

Wanneer zij de plaatselijke geschiedenis gaan leren en onderzoeken, leren en onderzoeken zij het verhaal van Israël en haar God, ook al gebeurt dat onbedoeld. De Heer heeft het zo gemaakt dat het land zelf zijn volk dichter bij Hem brengt.