“Toen ik op de Gama kruising naast Re’im stond, de eerste plaats waar wij als Israëli’s de vrachtwagens met de kisten voorbij konden zien rijden, was dat heel emotioneel. Ik begreep waarom ze terug moesten komen,” vertelde Daniel Lifshitz vrijdag aan JNS.
De overblijfselen van zijn grootvader Oded Lifshitz werden vorige maand vanuit de Gazastrook naar Israël teruggebracht als onderdeel van een staakt-het-vuren overeenkomst met de terreurorganisatie Hamas.
Oded werd op 25 februari begraven in Kibboets Nir Oz.
“Het zou als een heel sterke stem in mijn hoofd zijn geweest die voor altijd zou zijn gebleven als mijn grootvader niet was teruggekomen,” voegde hij eraan toe.
Op 7 oktober braken vijf Hamas-terroristen in in de schuilplaats waar Oded en zijn vrouw Yocheved hun toevlucht hadden gezocht in Kibboets Nir Oz. Oded werd in zijn hand geschoten en verloor het bewustzijn, terwijl Yocheved van haar bed werd gerukt. Beiden werden als gijzelaars naar Gaza gebracht.
Yocheved werd samen met Nurit Cooper ongeveer twee weken na hun gevangenneming vrijgelaten. Nurit’s man, Amiram Cooper, werd gedood in Hamas gevangenschap.
Oded Lifshitz was journalist, een prominent figuur in de kibboetsbeweging en vredesactivist. Hij deed vrijwilligerswerk voor de organisatie “Road to Recovery”, die zieke Palestijnse kinderen naar ziekenhuizen in Israël vervoert.
“Mijn oma ging door een achtbaan van emoties omdat ze dacht dat [Oded] op 7 oktober was vermoord. Toen hoorden we dat hij nog leefde. Er was … geen informatie over waar hij was en wat zijn situatie was. Uiteindelijk, twee dagen voor zijn terugkeer, sprak ze over hem in de verleden tijd,” zei Daniel Lifshitz.
Hij zei dat de terugkeer van zijn grootvader in een doodskist een grote mislukking was voor de internationale gemeenschap.
“Voor haar vrijlating was mijn grootmoeder slechts enkele uren verwijderd van de dood … in de tunnels. We hebben geluk dat ze terug is. Ik begrijp niet waarom mijn grootvader niet op dezelfde manier is vrijgelaten,” zei hij.
“Ik denk niet dat er veel mensen boven de 80 waren die gevangen werden genomen met schotwonden. Waarom hebben ze hem laten sterven, waarom hebben ze hem niet vrijgelaten? Hij vocht zijn hele leven voor vrede, samenleven en onderwijs in Gaza. Waarom lieten ze hem niet vrij als ze dat wisten?”, ging hij verder.
“Mijn grootvader wist dat Gaza een terroristische staat zou worden als Hamas daar zou blijven, en dat is wat er is gebeurd. We zijn erg teleurgesteld dat er van Palestijnse kant geen stem is opgegaan tegen de acties van Hamas,” voegde hij eraan toe.
Lifshitz beschreef zijn grootvader als een vechter, niet alleen in het leven maar ook in de dood.
“Mijn grootvader was een man die vocht voor waarheid en gerechtigheid. Zelfs zijn begrafenis was een gevecht en onderdeel van iets groters. In dat opzicht denk ik dat hij trots zou zijn geweest,” vertelde hij aan JNS.
“Het was ook heel belangrijk om de eenheid op zijn begrafenis te zien. We zagen mensen uit alle delen van het politieke spectrum, religieus en seculier, zionisten, kolonisten, kibboetsnikim, vredesstrijders. Het was echt indrukwekkend,” vervolgde hij.
“Hoewel we politieke wil nodig hebben om hun vrijlating te bewerkstelligen, is de gijzelingskwestie geen politieke kwestie, het is een tweepartijenkwestie,” zei hij. “Maar de kwestie mag geen politieke kwestie zijn. In het licht van toenemend antisemitisme moeten we streven naar eenheid en begrijpen dat, hoewel we verschillend zijn, we één kleine Joodse wereld zijn, één land te verdedigen hebben en één volk. En dat betekent dat we iedereen weer thuis moeten brengen.”
Hoewel zijn persoonlijke strijd nu voorbij is, vertelde Lifshitz aan JNS dat de strijd voor de terugkeer van de resterende 59 gijzelaars nog steeds zijn leven is.
“We zijn een familie. Ik ga mijn leven nu niet veranderen of teruggaan naar hoe het vroeger was. Ze hebben hulp nodig. De families zitten in een erg moeilijke situatie. Het wordt steeds moeilijker nu er steeds meer gijzelaars worden vrijgelaten. De families van de gijzelaars die er nog zijn, hebben hulp en advies nodig,” zei hij.
“Aan de andere kant, hoe minder gijzelaars er zijn, hoe beter ze bekend zijn. Ik hoop alleen dat we een oplossing kunnen vinden om ze allemaal vrij te krijgen, misschien zelfs allemaal tegelijk,” voegde hij eraan toe.
Yocheved, die nu lichamelijk volledig hersteld is, zal een van de stemmen blijven die oproepen tot de vrijlating van de resterende gijzelaars.
“Mijn oma wordt in september 87 jaar. Sinds haar vrijlating uit gevangenschap praat ze non-stop en ik denk niet dat ze zal stoppen. Ze zei dat ze pas zou stoppen als de laatste gijzelaar terug is. Ze helpt de families en zal alles doen wat ze kan,” zei hij.
“We komen net van de shiva, we hadden zoveel begrafenissen in de kibboets, zes in totaal. We zullen een beetje rusten, maar daarna gaan we meteen door met het helpen van de anderen om hun geliefden eruit te krijgen, dat is onze plicht, we zijn één grote familie,” voegde hij eraan toe.
Over de toekomst van Gaza zei Lifshitz: “We hebben een zeer sterke Amerikaanse regering onder leiding van president [Donald] Trump. Ik weet zeker dat ze de nodige druk zullen opbouwen om te bereiken wat ze willen.”
In de tussentijd, vervolgde Lifshitz, “moeten we eerst de gijzelingscrisis oplossen en er dan voor zorgen dat Hamas niet in Gaza blijft.”
Wetsvoorstel: “Judea en Samaria” in plaats van “Westelijke Jordaanoever
VN-rapport vermeldt geen Israëlische slachtoffers – schandalige eenzijdigheid
VS en Israël kunnen gezamenlijke militaire operaties uitvoeren tegen Hamas als onderhandelingen mislukken
