
Onlangs bestudeerden we in onze huisgroep de eerste verzen van het Evangelie van Mattheüs, in verband met het begin van de Advent, dat gaat over de eerste en tweede komst van Christus. Onze leider benadrukte dat het boek voor ons zeker een beetje vreemd begint.
Zoals ik al zei, lijkt het vreemd voor ons niet-joden. Voor Joden was het echter heel belangrijk om de afstamming van Jezus na te gaan om zijn Messiasschap te bewijzen en een rijke bron van Gods genade te ontdekken. De genealogie van Christus bevat nogal wat dubieuze figuren, waaronder vrouwen met een twijfelachtige reputatie, zoals de prostituee Rachab.
En dan was er nog Bathseba. Van alle vrouwen die in aanmerking hadden kunnen komen om de messiaanse lijn voort te zetten – en Koning David had er vele – viel de eer te beurt aan de vrouw van de Hethiet Uria, met wie hij een overspelige relatie had, die hij vervolgens probeerde te verdoezelen door haar man te vermoorden.
Gezien de achtergrond van zijn “menselijke” afstamming (via zijn stiefvader Jozef) zou het niet al te verrassend moeten zijn dat Jezus bekend kwam te staan als de “vriend van de zondaars”, omdat hij zich identificeerde met onze zwakheid en broosheid en barmhartigheid bood die over het oordeel zegeviert.
De schrijver van dit evangelie, waarmee het Nieuwe Testament opent, werd in die tijd gezien als een “zondige” tollenaar die een compromis sloot met de Romeinse bezetters.
Het is vooral opmerkelijk dat het geslachtsregister van Christus verschillende niet-joden bevat, zoals Ruth, wat de missie van de Messias voor alle mensen benadrukt, zowel joden als niet-joden. En het evangelie van Mattheüs eindigt met de oproep van zijn Verlosser om het goede nieuws aan alle volken te verkondigen.
Het evangelie heeft zich sindsdien inderdaad wereldwijd verspreid, maar keert nu terug naar zijn bron in het Midden-Oosten waar, in schril contrast met het gangbare beeld in de media, zowel Joden als Arabieren door Jezus verzoend worden.
Ik vertel vaak over mijn ervaring om dit meer dan tien jaar geleden in Jeruzalem uit de eerste hand te zien, wat altijd ongelovige reacties oproept – omdat maar weinig Britse christenen, laat staan ongelovigen, hiervan op de hoogte zijn.
Maar ik zag het met eigen ogen op een conferentie voor wederzijdse bemoediging van gelovigen uit de hele regio. We zongen om de beurt in het Engels, Hebreeuws, Arabisch, Turks en Farsi. En ook al was ik omringd door mannen en vrouwen uit vele landen, waarvan de meesten mijn taal niet spraken, we wisten dat we één familie waren die onze gemeenschappelijke Vader en Heer aanbaden.
Ik ervoer hoe barrières werden geslecht, wat de apostel Paulus beschrijft als het effect van het kruis van Christus:
“Hij heeft ons beiden één gemaakt en de twee in Zichzelf verzoend, vrede makend. Zo zijn de twee die door vijandschap verdeeld waren, door het kruis met God verzoend.” (Efeziërs 2:15f)
Het was bijzonder ontroerend om getuige te zijn van een diepgaand gebaar van vrede tussen Israël en Iran toen de gebeurtenis in een stroomversnelling raakte. Omdat de Britse media destijds weigerden om mijn verslagen te publiceren, is het geen wonder dat er weinig bekend is over wat ik nog steeds beschouw als het grootste onvertelde verhaal van de moderne tijd.
Jezus is werkelijk de Vredevorst (Jesaja 9:6). Alleen Hij kan de 4000 jaar oude breuk tussen Isaak en Ismaël, de zonen van Abraham, helen.
Sinds ongeveer 1967 zijn er in heel Israël gemeenschappen van Joodse volgelingen van Jezus (Messiasbelijdende Joden) ontstaan. Hun aantal is in de afgelopen 26 jaar verviervoudigd. En bij veel van hen zijn Arabieren die samen met hun Joodse broeders bidden. Eén gemeente in Haifa organiseert diensten in vier talen. En ik weet persoonlijk van nog zo’n Arabisch-Joodse gemeenschap van gelovigen die binnenkort haar deuren zal openen in Jeruzalem.
Satan, de vader van de leugen, doet zijn best om dit te verhinderen. Maar God voert zijn plan uit. We zijn geroepen om te bidden voor vrede in Jeruzalem. En die zal er zeker komen! Maar alleen door Jesjoea (Jezus), het kind van Bethlehem, Die spoedig zal terugkeren als Koning der Koningen om vanuit Jeruzalem te regeren.
Op de conferentie van 2014 zei een pastor uit Beersheba dat God ten goede zou keren wat Satan ten kwade had bedoeld (met betrekking tot het huidige conflict), net zoals Hij had gedaan met de aartsvader Jozef, wiens broers hem in een put hadden gegooid. Want hij werd uiteindelijk de op één na machtigste man in Egypte en kon zijn broers redden van de hongersnood en de dood.
Ik heb net een indrukwekkende video gezien – gepubliceerd door OneforIsrael.org – van jonge Joodse en Arabische volgelingen van Jezus die samen bidden op een dak in Jeruzalem, elkaars handen vasthoudend terwijl ze een kerstlied zingen in het Hebreeuws, Arabisch en Engels, en de Heer vragen om het gevangen Israël te bevrijden.
Een vriend die Hebreeuwse theologie kent, zei het zo: “God lost een probleem vaak op door het probleem zelf.” Hij haalde het klassieke geval van Bathseba aan, waar alles aan de relatie verkeerd was, wat ertoe leidde dat de messiaanse lijn werd voortgezet door de geboorte van Salomo.
“Want het woord van het kruis is dwaasheid voor hen die verloren gaan, maar voor ons die gered worden is het kracht van God.” (1 Korintiërs 1:18)
Het Israëlisch-Palestijnse conflict zal worden opgelost bij het kruis van Christus!
Charles Gardner is de auteur van Israel the Chosen, verkrijgbaar bij Amazon; Peace in Jerusalem, verkrijgbaar bij olivepresspublisher.com; To the Jew First, A Nation Reborn , en King of the Jews, allemaal verkrijgbaar bij Christian Publications International.